ÇIKMAZ(YARI TEXTİNG)

bölüm 6

Dün gece kahveleride içtikten sonra kalkmıştık ve yakın zamanda bize gelmeleri için annem davet etmişti. Babam öldüğünden beri neredeyse hatırladığım hiç böyle akşam yemeği falan olmamıştı. Melek teyze genelde bize gelir annemle kahve içer oturur dönerdi. Bir anda nerden çıkmıştı bilmiyordum anneme de sormak istemedim o da bir şey söylemediği için benim kurcalamamı saçma bulabilirdi.Bugün haftasonuydu yani benim uyuşukluk günümdü yataktan çıkmayı reddettiğim bir gündü cumartesi. Ama annem yıllardır bunu kabullenmek istemediği için illa ki bir iş bulup beni yataktan çıkartmaya yemin ediyordu.
"Kalk Ala. Saat kaç oldu kahvaltını yap sonra etrafı toplayalım. "

"Ya anne sadece yatmak istiyorum."

"Hayır efendim ne yatması ya kaç yaşına geldin eline bir bez alıp etrafı silmeye eriniyorsun."
Başlamıştı klasik konuşmalar sonunu bildiğim için susmayı tercih ettim ama annem hala daha konuşmaya devam ediyordu klasik anneler işte.
Oflaya oflaya yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve biraz enerji vermesi adına dün aldığım pijamamı giydim. Aşağı inip birkaç bir şey atıştırdıktan sonra annemle bana kahve yapıp bahçeye çıktım.

"Yeni mu bu üstündeki?"

"Evet dün aldım."

"Bunla bahçeye çıkılır mı kızım bir öğrenemedin bir sürü insan görüyor burayı."

"Napayım anne bakmasın gören insanlar burası evin bir bölümü sonuçta evin içinde nasılsam burdada böyle olabilirim ayrıca çıplak değilim ya."

"Of Ala of inatlaşmasan olmaz annecim."

"Olmazz tabiki"
Annem göz devirip kahvesini içmeye devam etmişti. Gözlerim Burağın odasının balkonuna kaymıştı ve camın önünde bir karartı görür gibi olmuştum hemen başka yöne çevirdim bakışlarımı kimin olduğundan tam emin olamasam da bakıyor gözükmek istemiyordum.
Annemle biraz daha sohbet ettikten sonra içeri geçmek için kalktık ve içeri girmeden kafamı çevirip tekrardan baktım ve bu sefer orda Burağın olduğundan emin oldum kaşlarını çatmış beni izliyordu. Geceliğimi süzdüğünü farketmiştim utanarak hemen içeri kaçtım. Annemin iş kitlemesine fırsat vermeden odama kaçıp yatağıma kuruldum. Tam laptopumdan dizi açmaya çalışırken telefonumun ekranın yanmasıyla heyecanla telefonu elime aldım.

"Pembe yakışmış ama onu öyle dışarıda giymemelisin bence."

"Fikrini sormadım."
"Hayırdır niye tersleniyorsun."

"Ne giyeceğime karışıcaksın bende tamam mı diyeceğim?"
"Dün ki yaptığın hareketi  hala unutmadım birde."
"Unutamazsın."
"Benimde aklımdan çıkmıyor güzel gözlerin."

Ekrana öylece bakakalmıştım ne yazacağımı bilemiyordum yazıp siliyordum ama gülümsememi durduramıyordum.

"Dondun sanırım."
                         "Ne cevap verebileceğimi bilmiyorum."
"Mesela teşekkür ederim tarzında bir cevap."

"Teşekkür ederim."

"Dün annemin lafıyla nasıl kızardığını gördüm biliyorum sende gelini olmak isterdin saklama."

                 "Saçmalama istersen ben sadece şaşırdım."

"Ben isterdim."
                                         "Bu konuşma nereye gidiyor?"
"Gözlerin boş bakmıyor Ala biliyorum."
"Korkuyorsun sadece çekiniyorsun tepkilerden."          

                                              "Bu yanlış farkında mısın?"

"Yanlış olabilir ama ben bu yanlışı yapmaya hazırım."
"Ben bunu göze alamam kusura bakma."

"Korkuyorsun."
"Korkuyorum evet  saklamıyorum bunu ailemi karşıma almak istemiyorum."

"Gözlerine baktığımda ben tüm dünyayı karşıma almaya hazır hissediyorum."
"Konuşmasak daha iyi olacak."

   Duyduklarımı sindirmeye çalışıyordum ama beyniminle kalbim o kadar çatışıyordu ki bir yanım git bende hazırım yaz diğer tarafım saçmalama olacakları düşün diyordu. Hem ben daha ne hissettiğimi bilmiyordum ki gidip ona bir şeyler söyleyeyim. Bu ani değişim alt üst etmişti beni ne tepki vereceğim bilmiyordum tek bildiğim bu yaptığımın yanlış olduğuydu.
   Uzun süre düşündükten sonra Melek teyzeninde bir şeyler bildiğini düşünmeye başlamıştım o yüzden yemeğe çağırmıştı o yüzden öyle konuşuyordu. Yani tesadüf değilse tahminlerim böyleydi.

--
Burak hızlı mı gidiyor sizce??