ÇIKMAZ(YARI TEXTİNG)

bölüm 2

  Alelacele evden çıkıp sabah 09.30 dersine yetişmeye çalışıyordum ve otobüs ya da herhangi bir toplu taşıma kullanırsam geç kalırdım bu kıl hocanın dersine geç kalmamam gerektiğini farkındaydım ama alarmı kapatıp geri uyuduğum için şuan abime götürmesi için yalvarmaktan başka çarem yoktu istemesemde . Yeni uyanmış lavobaya sersem sersem yürüyen abimin önüne geçip yalvarma modumu açtım.

"Abi derse yetişmem için sadece elli dakikam var ışınlaman lazım beni"

"Benim önemli işlerim var sana elli dakika ayıramam şuan"

"Ya bu derse geç kalırsam imza atamam hemde derse giremem çokk önemli son senem şunun şurasında uğraştırma beni abi "

"Zamanında kalksaydın Ala bunun sorumlusu ben değilim."

"Sana bunun sorumlusu olduğunu söylemedim zaten rica ediyorum yani işim düştü allahtan süründürmezsen ölürsün dimi Rabia ya da herhangi bir kız çağırsa ama koşa koşa gidersin elli dakika değil saatler ayırırsın"

" Sabah sabah saçma sapan konuşma Ala canımı sıkma benim ne alaka Rabia falan kafamı şişirip durma Burak abini ara o bırakır seni"

"Ya uyuyan insanı uyandıriyim mi ne der"

"Bir şey demez ha ben ha o Ala bilmiyorsun sanki"

Abimle çene yarışını bırakıp istemesemde Burağı aramaya karar verdim dün biraz terslemiş gibi olsamda samimiyetimize güvenerek aramaya karar verdim.
Tam iki kere çaldırdıktan sonra kapatmaya karar vermiştim ki uykulu son derece erkeksi sesiyle
"Efendim" dedi.

"Aa Burak abi uyandırdım kızmadın değil mi?"

"Sana kızmak mümkün mü ki ne oldu?"

"Benim acele bir şekilde derse yetişmem lazım abime o kadar yalvardım ama işim var götüremem Burağı ara dedi son çaremsin götürebilir misin?"

"Götürürüm 10 dakikaya aşağıdayım"

Teşekkür edip kapattım telefonu. Aynada kendimi incelemeye dalmıştım. Koyu kahverengi saçlarım kahverengi  gözlerim ve küçükken herkesin alay edip ama canım babamın sen bakma onlara herkesten farklısın kıskanıyorlar seni dediği tüm yüzümü kaplayan çillerimi inceledim. Acaba biraz daha makyaj mı yapsaydım geç kalıyordum evet ama benim düşündüğüm yeterince güzel miyim değil miyim derdindeydim.İçimde anlamsız bir heyecan vardı ve neden böyle saçma şeyler düşündüğümü sorguladım. Bilmiyordum.
Kapının önüne çıktığımda tam apartman kapısından  Burak çıkmıştı. Cidden 10 dakika içinde mi bu kadar iyi görünebilmişti aklım almadı. Kendimin uykudan uyandıktan sonraki 10 dakikayı düşündüm
uyuşukluğum gözümde canlanınca güldüm.

"Neye gülüyorsun"

"Hiçç."

"Atla hadi uçurayım seni"

"Uçurmasan da olur normal şekilde yetişsem yeterli Burak Abi"

Arabaya binip kemerlerimizi taktıktan sonra çalıştırıp gitmemizi beklerken bana dik dik baktığını farkettim ve kafamı çevirdim gözlerimiz birbirine çarpınca ben hemen gözümü kaçırdım.

"Sence de bu abi mevzusu saçma değil mi 3 yaş var aramızda 10 yaş falan olsa neyse "
Doğru söylüyordu ben 22 o ise 25 yaşına yeni girmişti.
"Nasıl yani?"

"Yani Burak diyebilirsin bence"

"Ben sana Burak diyeceğim öyle mi?"

"Evet Ala."

"Mümkün değil sen benim kendimi bildiğimden beri abimsin ve öyle kalacak."

"Peki madem sen bilirsin"
Yüzünü düşürüp kafasını çevirdi ve kontağı çalıştırır çalıştırmaz gaza aniden yükselince tekerlerden acı bir ses yükseldi ara sokakta aniden kalkmamın korkusuyla ne olduğunu anlamasamda sonradan idrak etmiştimde edemediğim tek şey neden bunu sorun ediyordu şuan her zaman abi dediğim biri aklım almıyordu. Yaklaşık otuz dakikalık yol boyunca hiç konuşmadan arada kaçamak bakışlarla yolu bitirmiştik.Teşekkür edip arabadan indim tam kapıyı kapatıcakken "İstersen gelip alabilirim çıkışta" dedi.

"Yok sen zahmet etme çıkışta işim yok kendim giderim."

"Benimde bir işim yok uğraşma toplu taşımayla abi sözü dinle"
abi sözünü ekstra bastırarak söylemişti sanki ya da bana mı öyle gelmişti.
"Peki o zaman ben haber veririm"
"Dikkat et"

---
Evet resimdeki Ala nasıl buldunuz??