Victory kickoff:Üçüzlerin Meleği

5. Bölüm

Okulun açılmasına çok az kalmıştı. Eleme turunu geçmiştik. 8 grup vardı. Biz D grubundaydık. En büyük rakibimiz Amarillo ise A grubundaydı.

Gruplar belirlenince salondan çıktık. Turnuvanın gözde futbolcusu Akira önümüzde duruyordu. Dördümüz de onu sevmiyorduk. Özellikle Ozou ve ben.

"Üçünüz beni yenemeyince dördüncü mü getirdiniz?"dedi alaylı bir şekilde. Üçü de sinirliydi. Ağzının payını ben verdim. "Final maçını unutmuşsun galiba. Karşında Dünya'nın en iyi ikinci takımı var. Sizin yerinize İspanya'ya giden, Dünya Karması'na gol atan bir takım. Akira ayağını denk al ve bizi küçümseme." Alaycı bir bakış atıp ilerlerken omzuyla beni durdurup "Geçen sene oyunu iyi kavrayamadik. 11 kişiye alıştığımız için. Ama bu sene öyle olmayacak."dedi ve gitti.

"Ona haddini bildirdim. Yine bildireceğim."dedi Ozou. Sinirliydi. Ryuuji ve Kota da sinirlenmişti.

Ortam biraz yumuşayınca Koata yanıma geldi. "Aferin kendini savundun."dedi. Başardım.

Koç okullar açılana kadar sıkı bir tempoda olacağımızı hafta içi sabah-akşam antreman. Hafta sonu sabah-öğle-akşam antrenmanı. Ozou için hayat başına yıkılmıştı. "Koç saatlerde değişiklik yapabilir miyiz? Ne zaman uyuyacağım ben bu saatlerde?"diye sordu. Herkes güldü. "İstersen antremanlara katılmayabilirsin. Ama eğer katılmazsan senin yerine başka oyuncu bulabiliriz." Ozou kabul etti

Eve gidince annemizin Koreli arkadaşı Soojin bize gelmişti. Kore yemekleri yapmıştı. (Kimbap, kimchi, tteokbokki ve mandu) Çok acikmistik. Teşekkür edip yemeğe oturduk.

Koata, Ryuuji ve Ozou bir iddiaya girmiş. En hızlı kim biterecek diye. Biz 1 alıyorsak onlar 3 alıyordu.

Hayvan gibi yiyorlardı. Sanki biri yemeklerini yiyecekmiş gibi. "Biraz yavaş olun. Boğazınızda kalacak."dedim. "Sen kendi işine bak"dedi Koata. Göz devirdim.

Yemekten ilk ben kalktım. Onların bu halini görmek istemiyordum. Odama geçtim. Biraz manga okudum. Ve aşağıdan kavga sesleri geldi.

Beklenilen oldu. Kavga ediyorlardı.
O:Ben sizden önce bitirdim.
R:Hayır siz kimbap yerken ben mandularımı bitirdim.
K:Ben yarılarken siz daha yeni başlıyordunuz.

Annemiz bu olanlara sinirlenmişti. Ve patladı. "Ryuuji, Ozou, Koata yarın antrenmana gitmeyeceksiniz. CEZALISINIZ. Mayako sen koça cezalı olduklarını söylersin."dedi. Hepimiz şaşırdık. İtiraz edemediler. Çünkü cezaları başka günlerede yansıyabilirdi. Hepsi odalarına çekildi.

Onlara bakmam lazımdı. İlk Koata'nın yanına gittim."Koata iyi misin?"dedim. -Kötü bir seçenek olabilir- "May git başımdan sence iyi miyim?"dedi. Bir şey demeden gittim. Sıra Ozou'daydı. Odasına girdim fakat uyuyordu. Bir kere de şaşırt ya. En son Ryuuji'nin odası kaldı. "Ryuuji iyi misin?"dedim. "Sence iyi miyim Mayako?! Aynı şey sana olsa sen ne yapardın? Odamdan çık ve bir daha gelme!"dedi ve kapıyı kilitledi.

Eğer üçünden biri bana Mayako dediyse kesin sinirlidir. Sabah antremana tek gidecektim.

****

Sabah alarm sesine uyandım. İki gün sonra okul vardı -pff-. Dün ki yemeklerden sadece kimchi kalmıştı. Biraz ondan yedim ve omlet yaptım. Kendimi yemek yapmakta geliştirmiştim. Antremana daha vardı. Şunların odalarına baksam mı diye düşündüm. Gerek duymadım ve evden çıktım.

Antremana gittiğimde herkes bizi bekliyordu."Mayako ağabeylerin nerede?"diye sordu Shou. "Shou öncelikle onlar benim ağabeyim DEĞİL ve onlar ceza aldılar."dedim. Erika öne atıldı. "Neden ceza aldılar?"dedi. Anlattım.(üşendim anlatmaya anlatmışım farzedin) "Bunun için mi çocuk gibiler annen haklı."dedi Erika. Bence de haklı.

Antremanda 6 kişiydik. İlk pas çalışması yaptık. (Reika-Tagi Mayako-Aoto Shou-Erika) Erika'nın Shou'ya bağırışları kulağımızın dibinde gibiydi. "Shou bir topu tutamıyorsun, seni kim futbolcu yaptı, delirecegim ben orada mıyım" sadece bir kaç örnek.

3'e 3 maç yapacaktık. Tagi-Reika-Mayako Aoto-Erika-Shou takım oldu. Maçta 1-0 gerideydik. Gol atacakken yukarıdan Ozou'nun sesini duydum. Fakat kimse gözükmüyordu. O sırada Erika benden topu almıştı.

Maç sonunda 2-1 yenildik. Bir golü benim yüzümden kaçırdık ama Ozou'nun sesini duyduğumdan adım gibi emindim. Antreman bitince hepsi parka gittiler. Ben ise eve bakıp gelecektim.

Eve gittiğimde evde kimsenin sesi yoktu. Belki odalarindalardır diye odalara baktım ama ev bomboştu. Tam çıkacakken kapıda üç kızıl göz bana bakıyordu. Evden kaçmışlardı. Bir açıklama bekliyordum.

Salona geçip konuşmaya başladım."Annem duysa ne kadar kızar size biliyorsunuz değil mi? Sadece bir gün dayanamadınız. Size inanmıyorum."dedim. "Sadece bir gün bile bizim için çok önemli. Senin için olmasa da."dedi Ryuuji. Ardından "Anneme söylemezsen bilmez"dedi Ozou. Pişmiş kelle gibi siritiyordu. Koata ise yanimizda top sektiriyordu. "Ryuuji sen ne demek istiyorsun?"diye sordum. Ryuuji ise "Yıllarca futbol oynamadın. Bizimle de oynamadın. Futbolsuz 2 yıl geçirdin. Ne maç izledin ne oynadın ne konuştun. Biz bir gün dayanamayınca bize hesap sorabiliyorsun. En azından biz senden daha çok önemsiyoruz ki bir gün bile bırakmıyoruz."dedi. İkisi de onayladı.

"Size inanmıyorum."diyip devam ettim. "Bunu nasıl düşünürsünüz. Siz de biliyorsunuz sınıfta kalma eşiğine kadar geldiğimi. Babamla annemin kaç kere benle aynı şeyleri konuştuğunu. Saatlerce ders çalıştığımı ve bunları söylemeniz hiç adil değil."dedim ve odama çıktım. Beni ağlarken görmelerini istemiyordum.

Yukarı çıkınca dakika başı "May öyle demek istemedik. Gel barışalım.", "May özür dileriz.", "May biz seni üzmek istemedik." gibi şeyler gevelediler. En sonunda yorganın altına girdim. Son ses müzik dinliyordum. Uyumak istiyordum.

Uyuymaya yakınken Erika mesaj attı. "May biz antremana gidiyoruz. Parka gelmeyince merak ettik. Orada bekleyeceğiz seni."diye mesaj attı. "Bugün gelemeyeceğim kendimi halsiz hissediyorum"yazdım. Cevap geldi. "Peki sen bilirsin koça söyleriz. Geçmiş olsun:)"yazdı. Kalp atıp telefonu sessize aldım. Bir kaç mesaj da Ryuuji, Ozou ve Koata'dandı. Bakmadım. Telefonu komodinin üstüne koyup uyudum.

Uyanınca saat 5'ti. Annemiz ve babamız birazdan gelirlerdi. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Kapı zilini duydum. Aşağı indim. Onları söylemeyecektim.

Yemekte üçünden uzak yemeğimi yedim. Yemeğimi bitirince odama çıktım. Fakat Korkunç Üçlü beni durdurdu. "Anneme yaptığınızı söylememi istemiyorsanız önümden çekilin."dedim. Biraz ısrarla odama geçtim.

Bu bölüm biraz uzun oldu gibi. Bir sonraki bölümde görüşürüz.💫❣️