ABDUCTED

Aydınlık

Çok kısa zamanda başımıza gelmeyen kalmamıştı. Her şeyi deneyimlemiş her şeye karşı bir ön yargı ve korku vardı. Ama artık bitmişti. Her dönemin bir aydınlık zamanı olduğu gibi bizimde aydınlık dönemimiz gelmişti. Her şeyin son bulduğu zaman yaklaşmıştı. Her şey rayına oturmaya başlamıştı. 

Snollygoster Okulunun başına James geçmişti. Bayan Freya'nın eğitime önem verdiğini bildiği için tüm dersleri sıkılaştırmıştı. Yeni dersler açmıştı. Suda savaşmayı öğrenebilmeleri için Su Sanatları ve Dövüşleri dersini koymuş başına da Yousef geçmişti. İnsansı Yaratıklar ve Savunma Sanatları dersi koymuş ve başına Jack geçmişti. Büyüler ve Büyücüler dersine ise Andy geçmişti. Psikiyatri ve Danışma bölümüne ise beni koymuştu. Beden derslerini kendisi devralıp yardımcısı olarak Austin'i almıştı. Bay Alby'yi emekli yapmıştı ama Doktor Grifin hala işine devam ediyor ve Bayan Freya'nın sevgisini doldurmaya çalışıyordu. Uzun bir süre geçmemişti Bayan Freya'nın ölümünden. Sadece üç ay geçmişti ama her şey sanki daha önceden planlıymış gibi tıkırında gidiyordu. Öğrencilerin çoğu aralarında ki tartışmalar yüzünden bana gelseler de bazı çocuklar vardı ki bana benziyorlardı. Onlarla biraz daha yakından ilgilenmeye çalışıyordum sonları kötü olmasın diye. Dosyaları incelerken aklıma hep Bayan Freya geliyordu. Bizimle bir anne gibi ilgilenmesini özlüyordum çoğu zaman. Evet bir annem ve bir babam vardı ama ne annem beni hatırlıyordu ne de babam o kadar çok arayıp soruyordu. İçten çe özlem ve kırılganlık vardı ama annemi anlıyordum çünkü gemiden atıldığında kafasını yere sert vurmuş olmalıydı ya da yaşadığı şeyler yüzünden hafızasını yitirmiş olmalıydı. Çok görmüyorum ama hatırlamasını isterdim. Tekrar düşüncelerimi dosyalara vermeye çalıştım. Elimde tuttuğum dosyayı okuyacakken kapı çaldı.

"Gir." Kapı yavaşça aralanıp içeri minik bir kafa ile gülümsedim. Mat genelde konuşmayan bir çocuktu ama derslerinde en iyi olmaya çalışıyordu. Fiziksel derslerde pek iyi olamasa da psikolojik derslerde benim bile öteme geçiyordu. Ailesi yüzünden berbat bir bebeklik  geçirmiş olsa da dışına asla göstermeyen biriydi. Onu buraya göndermekle çocukluğunu kurtardıklarını düşünüyordum. Daha 7 yaşında ufacık bir şeydi.

"Gel bakalım minik bıdık. Bu gün ne oldu?" Genelde bir sorunu olduğunda ya da konuşmak istediğinde uğrardı ve daha dün geldiği için gelme sebebini merak etmiştim. 

"Şey ben ufak bir şey vermek istiyorum size." Arkasında tuttuğu mavi bir hediye paketine sarılmış şeyi  yavaşça döndürerek bana doğru uzattı. Gülümseyerek ayaklanıp tam karşısına oturdum. Hediyeyi elime alıp gülümseyerek açtım. İçinden çizilmiş bir tuval çıkmıştı. Tuvali incelediğimde  biz vardık. James ve ben yan yanayız ve ortamızda ufak bir çocuk var. Yan tarafımızda Andy ve Yousef var ve Yousef'in karnı şişti. Onların yanında da Austin ve Jack vardı ve yakın durmuyorlardı. Tuhaf geldiği için geniş açıdan baktığımda hepimiz daha bir genç gözüküyorduk. Aklıma geçen hafta yaptığı resim gelmişti. Çizdiği resim bir saat sonra yaşanacak olan olayı anlatmıştı. Geleceği görebildiğinden şüphelenmiştim en başında ve şüphelerimden de emin çıkmıştım. Eğer ki geleceğimiz bu şekilde mutlu olacak ise hep böyle kalmasını isterdim.

"Çok güzel çizmişsin Mat. Bayıldım, bunu beraber asalım mı? İster misin?" Gözleri ışıldayarak baktı bana ve kafasını sallayarak onayladı beni. Ayağa kalkıp elimi uzattım ve tutmasını bekledim. Tuttuktan sonra onu kendi odamıza doğru yürüttüm. Çizdiği çoğu resmi odam da asılıydı ve görmesini istiyordum. Odaya girdiğimizde çekingen bakışlarını ayaklarına indirmişti. Gülümseyerek kafasını hafife kaldırarak ileri bakmasını sağladım. 

"Bunların hepsi benim çizimlerim mi?" Heyecanla kurduğu cümleyle kıkırdayıp onayladım.

"Evet ve buda bunların tam ortasına yerleşecek. Sen asmak ister misin?"  Hızlı hızlı kafasını sallayarak eline almıştı tuvali. Bende kucağıma onu alıp tam ortada bulunan boş yerde durdum. Yavaşça tuvali duvara bıraktığında tam düşecekti ki bir el uzanıp tuttu tuvali.