13 Kasım 2023
"Bir kaç haftadır rutin gibi tekrarlanıyordu günler. Sabah normal bir şekilde kalkıp kalacağımız evi toparlıyor sonrasında Yousef'i ağlamaması için eğlendiriyor öğlenleri Matt ile vakit geçirip akşam yemeğinden sonra gece mesaisi başlıyordu. Mevsiminde bulamayacağımız tüm meyvelerden ve sebzelerden artı olarak sebzelerden yapılan yemeklerden bile can çekiyordu. Bazen hatta çoğu zaman elimiz boş döndüğümüzde ya kendini suçluyorlar ya da ağlayarak ona benzer bir yemek hazırlıyordu. Tuhaf bir hamilelik yaşıyordu ama 4 aya kalmadan karnı şimdiden büyümüştü. Deniz atlarının hamileliği kısa sürdüğü için 2. aydan cinsiyeti 5. ayda ise hareketlenmeler başlıyormuş. 6. ayda ise doğurma dönemi başlıyormuş ve iki aylık bir döneme giriyormuş. Ama Yousef de bir melez olduğu için 6. ayda direkt olarak normal doğumla doğuracakmış. Heyecan ve korku ile sürekli hareket halinde bulunuyordu ve Austin ile cidden zor durumda kalıyorduk. Ama alışmıştık artık. Austin ve Jack'in ilişkileri ise tuhaftı her gün gün içinde kavga etseler de sürekli bir yerde sarılıp öpüşüyorlardı. Bizim ilişkimiz ise sonunda mutluyduk. James ile aile olma konusu tekrar konuşmuştuk ve Yousef'in hamileliğinden sonra Matt'i evlat edinmeye karar vermiştik. Daha bunu gerçekleştiremedik çünkü önce kendi ailesinin ondan gerçek anlamda vazgeçmesi gerekiyordu ve babası ciddi anlamda peoblem yaratıyordu. Evlatlıktan reddetmişti ama yetimhaneye vermemeye yeminli gibiydi. Ne kadar ikna etmeye çalışsak da olumlu bakmamıştı hiç bir şekilde. Bizde onu okuldaki yatakhanelerde değil de kendi odamızda kalmasını sağlamıştık. Bütün hafta bizimleydi hafta sonları ise kendi ailesinin yanına gidiyordu ama ailesi evde olmuyormuş. Bu durum cidden canımı sıktığı için bu gün sosyal hizmetlere baş vurdum. Ve teklifimi onayladılar. Bir kaç gün gözetim altında hem kendi ailesi hem de bizimle kalacak ve izleyeceklermiş ona göre karar alınacakmış. Annesi iyi bir kadın ama kocasından vaz geçemediği için önce kabul etmek istemedi. Sonrasında ise James onlarla konuşunca onayladılar. Ne dediyse her dediklerini yapmışlardı. Kehanet yeteneği diye düşünüyordum. Benim aileme gelecek olursak normalleşiyordu. Arada bir ziyarete gidiyorduk ve benden çok James onların çocuğuymuş gibi davranıyorlardı. Bu durumu kıskanmaktansa hoşuma gidiyordu. Şimdi ise gelecekteki kendime günlük yazıyorum. Her anımı her acımı her mutluluğumu her üzüntümü her sevincimi her korkumu her heyecanımı aktarıyorum buraya. Gelecekte okuyacak olan her kim ise beni her yönümle hatırlamasını istiyorum. Bu günlük bu kadar yeter. Yousef yine aşeriyor onunla uğraşmamız gerek."
21 Nisan 2024
"Üst üste gelen yalancı sancılardan sonra gerçekten suyu gelmiş ve hastaneye gelmiştik. Ameliyathaneye alının Yousef'in ardında endişeli ama bir o kadar da heyecanlıydık. Sancılı ve ağrılı geçen son üç ayında sürekli hastaneye gitmiş ve orada bir kaç gün kalmışlardı. Andy önümde sürekli volta atıyordu ve asla yerinde durduramıyorduk. Baba olmanın sevincini sorunsuz yaşadığı için çok mutluyum. Normal doğum olduğu için gerçekten yüksek sesli ıkınmalar ve çığlıklar geliyordu. Her duyduğunda gözünden damla akıtıyordu Andy. Bir süre daha gelen seslerin ardından tüm sesler kesilmişti. Andy telaşla bize dönmüştü tam konuşacaktı ki laflarını yutturacak ve sürekli duyacağımız o ses kulaklarımızda yankılandı. Bebişin ağlama sesleri tüm hastaneyi inletecek seviyedeydi. Ağlama sesleri daha yakından gelmeye başladığında Andy hızla kapının ağzına gitmiş ve beklemeye başlamıştı. Kapının ardından gözüken minicik bir örtüyle hemşire gelmişti. Bebeği Andy'ye verip ona bakması için başında beklemişti. Bebek ise ağlamayı anında kesip uyku moduna girmişti. Bir kaç dakika onları seyredip göz yaşı dökmüş ve sonrasında Yousef için ayrılan odaya ilerlemiştik. Artık bebek doğmuş ve aradan 4 saat geçmişti. Yousef de uyanmış bebeği emzirmiş ve uyutmuştu. Sonrasında bebeğe isim bulmaya başlamıştık. Andy'nin aklına gelen isim ile ona karar verilmişti. Artık bebeğimizin ismi Andrew'du. Yousef'in babasının ismini koymak istemişti Andy. Güzel geçen gecenin sabahında Mat'in babasının kalp krizi geçirerek öldüğü haberini almıştık. Üzülmek içimden gelmese de yine de cenazesine gitmiştik. Kocasının ölümünden sonra velayeti direkt olarak bize vermişti annesi. Şaşkınlıkla ve mutlulukla haberi aldığımda hem ağlıyor hem gülüyordum. Şu an ise artık gece olmuştu ve uyumam gerekiyordu. Yarın taşınacağımız yeni evimize eşyaları götürecektik. O gün gerçekten huzurlu bir uyku çekmiştim çünkü yanımda hem James hem de Mat vardı. Artık başka ne isteyebilirdim ki."
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
7 Yıl Sonra
Her gün ne olacağını bilmeden güne uyanırız. Belki o gün mükemmel geçer belki de çok kötü ama sonunda o gün biter ve başka güne geçersin ve o gün yaşadığın şeyleri tekrar etmemek için tedbir alırsın. Ben ise gözümü her sabah bilinmezliğe açtım. Her gün başka birinden başka bir gerçeğimi öğrendim. Ailemin gerçek olmadığını. Özel biri olduğumu. Bir melez olduğumu. Büyük krallık soylarından geldiğimi. Dört farklı kardeşimin olduğunu. Yeni yeni güçlerimin olduğu ve daha nicelerine açtım. Her türlü koşulda ilk başta benden hoşlanmasa da James vardı. Beni tanımamasına rağmen bana yardım etmiş ve beni korumuştu. Benim daha kim olduğumu bilmeden bana annelik yapmıştı Bayan Freya. Onun hakkını asla yiyemem. Üvey annemden ve gerçek annemden göremediğim tüm davranışları sadece aylar içerisinde bana yaşatmıştı. Her zorluğa beraber yürümüştük. Her zorlukta yanımda Andy ve Yousef de vardı. Büyüleri tam bilmezken hep Andy yardım etti. Denizdeki her şeyi bilemediğimde Yousef yardım etti. Okulda ise her şeyi İkizler Austin ve Jack gösterip öğretmişlerdi. Hepsine ayrı ayrı minnettarım. Bayan Freya kendini bizim için feda etmişti. Sürekli olarak yardımını gösterdiği yetmezmiş gibi son olarak da canını bizim için feda etmişti. Her ölüm yıl dönümünde mezarı güllerle dolup taşıyordu. İlk zamanlarda sadece James ve ben başında saatlerce oturuyorduk ama bu değişmişti. Mat'i evlatlık aldığımızda tüm hayatımız değişmişti. Her yere bir renk gelmiş gibiydi. Birde yeğenim Andrew vardı. Evimizden neşe eksik olmuyordu. Yıl dönümlerinde ise artık daha uzun süre duruyor sürekli anı anlatıyorduk Mat'e. Gerçekten uzun zaman olmuştu ve ailemize yeni bir üye daha katılmıştı. Maddie adındaki 4 yaşında ki kız çocuğunu evlat edinmiştik ve en başa dönmüştük. Mat de deneyimlediğimiz her şeyi düzgün bir şekilde Maddie de yapmıştık. Bizim ailemiz artık 4 kişilikti. Kendi küçük ve büyük ailemi seviyorum. Her şeyin başladığı yer çöplük olsa da hayatımın gidişat yolu da bir çöpe benzese de sonu gerçekten güzeldi. Çamurlukta açan bir nilüfer çiçeği gibiydi benim hayatım. En sonunda her hikaye gibi mutlu bitti. En azından dışarıdan öyle gözüküyor. Ama kimse içeride kimin ne yaşadığını bilemez. Hep olumlu tarafından bakarlar. Bu yüzden hayatta çoğu zaman yalnızsınızdır. Ve bu yalnızlığa alışmak zorundayızdır. Yalnızlıkla boğuşmak yerine yaşamayı tercih ettim ben ve hayatım buraya kadar geldi. Doğru kararlar her şeyin başlangıcıdır. Benim doğru kararım ise dışarıya çıkmaktı. Ve iyi ki de çıkmışım.
Her şekilde mutlu olmayı başadır.
Sonunda mutluyuz.
BİTTİ. Gerçekten bitti. Uzun bir süredir bu kitabı yazıyorum ve ben ne hissettiysem kitap o yönde gelişti. Kötü hissettiğimde bölümler kasvetliydi iyi hissettiğimde ise iyimser bölümlerdi. Ama sonuç olarak mutlu bitti. Kötü biten sonları sevmem ama bu kitabın sonu kötü bitiyordu. Yazdıklarımı kaybedince ve hayatım normalleşince kitap da normalleşti.
Her hangi bağımlı bir okuyucum yok ama yine de okunmalar ve oylamalar için teşekkür ederim.
Başka evrenlerde başka kitaplarda görüşmek dileğiyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABDUCTED
Science Fiction"Son iki gün tatlım..." Diyen cırtlak bir kadın sesi geldi ve telefon kapandı. Neye 2 gün vardı...? Lgbt konulu bir kitaptır. Rahatsız olan ve sevmeyenler uzak dursun.
