Enemies to Lovers...

Pierwsze zbliżenie

Pov Zuzi :
Czekałam cały czas , aż wróci , żeby zapytać go co miała znaczyć ta broń.
Po paru godzinach usłyszałam , że ktoś wchodzi do pokoju. Czekałam , aż w końcu wejdzie do sypialni i mi wszystko wytłumaczy!
T- Przepraszam , nie chciałem cię obudzić. - powiedział wchodząc do sypialni, dziwię zakrywając swoją twarz.
Z- Co ty nagle taki miły się zrobiłeś ? Mam pytanie.
T- Pytaj o co zechcesz.- odpowiedział pewnie nie patrząc na mnie.
Z- Czy mógłbyś mnie rozwiązać ? Chociaż na chwilę chcę odetchnąć.
Spojrzał się na mnie , chociaż było tak ciemno , że nawet nie mogłam ujrzeć jego twarzy. Zaczął się do mnie zbliżać , powoli rozwijał sznur swoim męskim dotykiem. Jego dotyk , był jak narkotyk... Gdy mnie rozwiązał , usiadłam koło niego i chciałam się zapytać o broń , którą wyjmował z szafy , gdy nagle zauważyłam, że z jego twarzy spływa krew...
Z- Mój Boże ty krwawisz?!- krzyknęłam.
T- To nic takiego , zwykły przypadek- dotknął palcem rany i próbował wyjść , ale złapałam go mocno za rękę i kazałam usiąść.
Z- Zaczekaj chwilę. Zaraz ci pomogę , powiedz tylko , gdzie macie apteczkę.
T- To nie będzie potrzebne poradzę sobie. To tylko mała--
Z- Gdzie jest apteczka! - wykrzyknęłam przerywając mu.
T- Dobra już nie krzycz. W kuchni , w szafce nad zlewem.
Z- Za chwilę wracam.
Pobiegłam po apteczkę do kuchni i jak najszybciej wróciłam do Thomasa.
Z- Jestem. Usiądź na łóżko i patrz mi prosto w oczy , jasne ?
T- Dobrze.
Z- Warga ci krwawi. Przetrę ją na mokro , a potem wacikiem na sucho.
T- Rób co chcesz.
Z- Może zaboleć.
Zaczęłam powoli wcierać wacik z wodą w jego ranę , przy czym jedną ręką trzymałam jego delikatną twarz , by patrzał prosto. Czułam jego ciepły dech. W pewnym momencie parsknął z bólu i złapał mnie gwałtownie za rękę , którą odciągnął od jego ust.
T- Wystarczy... Dzięki. - powiedział niezręcznie i wyszedł z pokoju zabierając apteczkę.
Tej nocy nawet ponownie mnie nie przywiązał do łóżka , tylko sobie odszedł.