Date || hyunin

8

"Aptallar."

Balkonun kapısını kapatıp yerdeki puflara oturup sırtımı duvara yasladım. Tam unutmuşken şimdi konusunu açmaları sinirimi bozuyordu, tamam o yoktu hayatımda ama benim için kolay değildi tekrar birine güvenmek.

Ona güvenip kendimi açmak, aşık olmak.. Korkuyordum işte.

Çenemi dizlerime yaslarken gözlerimi parlak yıldızlara diktim. O an bir esinti geçti, bütün vücudumu titretti bir anlığına. Sesini duyar gibi oldum yine, gözlerimi kapatıp kafamı dizlerime gömerken gözlerim dolmaya başlamıştı yeniden.

"Lütfen, git artık.."

Sessizce fısıldadım sadece, onu hatırladıkça kalbim çok acıyordu, bütün bedenimde hissediyordum acısını.

"Pişt, hyunjin!"

Duyduğum alçak sesle durup gözlerimi açtım, gerçekten mi duyuyordum yoksa onun sesini?

"Hyunjin!"

Kafamı kaldırdım korkuyla, sağ tarafa bakarken yan balkonumda demirlere yaslanmış şekilde duran jeongin'i farkettim.

"Korktum aptal!"

Oturduğum yerden kalkarken o sigarasını söndürüp güldü, sigara mı içiyordu?

Eksi puan.

"Sesleniyorum bir saattir duymuyorsun."

"Ne oldu?"

Onun gibi demirlere yaslandığımda kafasını eğip bana baktı sadece.

"Ağlıyor musun?"

Dediğiyle elimi yanağıma atıp elime gelen ıslaklığa baktım, hemen elimin tersiyle gözlerimi silerken aynı anda da konuştum.

"Hayır."

"İnandım."

Göz devirip içeriye girdiğinde ağzım açık baktım arkasından, beni bırakıp içeri mi girmişti o daha demin?

"Öküz ya, yemin ederim tam bir öküz."

Sinirle bir nefes verip yine pufa oturmak için davrandım ama bu sefer de kapım çalınmıştı.

"Sikeceğim ama."

İçeriye girip kapıya ilerlerken bir yandan da sövüyordum.

"Ne var?"

"Dövseydin."

Jeongin beni ittirip içeriye girdiğinde kapıyı kapatmadan ona bakmaya başladım, napıyordu bu çocuk ya?

"Niye geldin?"

"Keyif."

"Benden izin aldın mı?"

"Yo."

Dudaklarına bir sigara daha koyarak balkona çıkarken gözlerimi tavana diktim ve sabır çektim, birkaç kez de yerimde tepinip sessiz çığlıklar atmıştım içime içime.

O kadar gıcıktı ki..

Derin nefesler alarak yanına çıkarken o çoktan benim oturduğum pufa kurulmuş sigarasını tüttürüyordu.

"Çok gıcık bir insansın cidden."

"Sağol, otursana."

"Neden geldin jeongin?"

"Sohbet muhabbet, konuşmak için."

"Ben istiyor muyum konuşmak."

"İsteyiver."

"Sabır."

Yanına oturup dizlerimi kendime çektim ve somurttum iyice, böyle insanlardan hoşlanmazdım ben işte.