Date || hyunin

29

Seungmin

Bu ormanın kralı benim.

Tıp insanı hep böyle delirtir mi ya? Yoksa artık delirmeye meyilli olan kişi ben miyim?

Sanırım ikincisi...

"Kuşlar bile sinirimi bozuyor amına koyayım."

Çıktığım ağacın tepesindeki kuşları elimle kovalamaya çalıştım ancak tabii ki boşaydı, niye yaptıysam mal mıyım? Çok zekiyim hayır.

Bacaklarımı kendime çekip dengemi tekrardan sağladım, insanlardan uzaklaşıp sadece sinir bozucu kuş cıvıltılarıyla beraber yalnız kalmak iyi geliyordu şu an.

Şehir gürültüsü ve hastane için gittiğin staj da derken hiç kendi kendime kalamaz olmuştum.

Aradığım huzur evimde yatağımda değildi, kimsenin olmadığı o ıssız bir orman belki, ya da bir göl kenarı. Etrafımda kimse olmasın yeter, bir de şehirden uzak oldum mu tamamdır.

Acaba tıp okumayı bırakıp böyle bir yere mi yerleşsem? Okuyup ne olacağız sanki elon musakka mı?

Kafamdaki düşünceleri okuyorsunuz da çok mu konuşuyorum ben? Hayır öyleyse susacağım da biraz. Sıkıcı bir insan olmadığımı söylerler ama çok düşünüyorum, güzel mi kötü mü sorgulanır gerçi??

Hâlâ konuşuyorum pardon.

"Kafayı yedim galiba."

Başımı tutup gözlerimi kapattım ve sırtımı ağacın gövdesine yaslayıp rahatlamayı denedim tekrardan. Çalışmak iyi hoştu da kafamı çok yoruyordu, çalışmadan bir şeyler başarmak da mümkün değil maalesef.

Derin nefesler almayı deneyip kuş seslerine odaklandım, kafanı susturamamak nedir bilir misiniz?

Sürekli beni yiyen bir parazit gibi, sus dersin susmaz, nasıl susturacağını da bilmezsin zaten. Psikoloji de çözebilir mi acaba bunu?

Ne bileyim ben ya, psikoloji okuyorum sanki.

Tam ne güzel kafamı susturdum diye düşünürken tam kıçımın sağ lobuna bir taş yedim, baya yüksekteydim o yüzden bunu yapan kişinin kesinlikle bir insan olduğuna emindim.

Bizimkilerden olduğu hakkında şüphelerim olsa da gözlerimi açma zahmetinde bulunmadım ama bir tane daha taş attı aşağıdaki hangi gerizekalı amına koyduğumun malıysa.

Pardon.

"Bak kardeşim siktir git şuradan kendimi dinlemeye çalışıyorum. Eğer jeongin isen iner üç kere sikerim seni."

"Ben kendimi siktirmem yalnız."

?

Kim bu lan?

Gözlerimi sakince açıp sesin geldiği yere doğru baktım kafamı eğip, siyah kapüşonlu bir eleman önümde çiçek topluyordu, arkası da bana dönüktü.

"Sen kimsin lan, çizmeli kedi."

Şapkalı çocuk güldü dediğime, sesi de biraz tanıdık gibiydi ama şu an onu düşünmeye üşenmiştim.

"Çiçek topluyorum, sen napıyorsun ağacın tepesinde, tarzan."

"Sanane birader, git başka yere ben burada kafa dinliyorum."

"Ben de burada toplayacağım banane."

Çıklayıp kafamı tekrar gökyüzüne çevirdim. Malın tekine bulaşmıştım şimdi, umarım konuşmazdı.

"Ee, nasıl gidiyor tıp?"

"Sen beni tanıyon mu?"

"Evet, tıp öğrencisi Kim Seungmin."