SARIŞIN / YARI TEXTİNG / TAMAMLANDI

47. Bölüm

Keyifli Okumalar♡

Saçlarımı okşayan el beni mayıştırırken ekranda açık olan diziyi yarı açık gözlerle izlemeye devam ettim. Ordan Baran'ın evine gelmiştik. Şuan gece üç buçuk gibi bir şeydi. Kıvanç kafeyi boşaltıp kapatmıştı, sadece Gamze, Kıvanç dördümüz oturmuştuk. Kıvanç benden sürekli o piç adına özür dileyip durdu.

Onun yaptığından kendisi daha da utanmıştı.

Kendimi kötü hissediyordum, dilim her dudağıma değdiğinde yüzümü buruşturasım geliyordu. Sonra aklıma Baran'ın dedikleri geliyordu. Nefesimi verdim ve başımı bacaklarından kaldırdım. Kalçamı kaldırıp kucağına oturdum ve başımı göğsüne koydum, battaniyeyi tekrar üzerimize örttü ve şakağımı öptü.

"Seni böyle gördükçe orospu çocuğunu tekrar dövesim geliyor." Uzun süredir devam eden sessizliğimizi bozmuştu. Parmağım köprücük kemiğinde gezerken gülümsedim. "Geçti bitti, onu dövmek yok." Boynunu öptüm. Bu gece burda kalma yolumu annemle sağlamıştım, tabi ki bu olanlardan onlara bahsetmedim. Olay daha da büyürdü. Polise şikayet etsek elimizde bir kanıt olmadığı için bir şey ifade etmeyecekti.

Zaten bu ülkenin adaleti mi vardı?

Yarın bizim ev fazlası ile kalabalık olacaktı, teyzemler ve dayımlar geliyorlardı. O yüzden yarın en geç sabah sekizde evde olmam lazımdı. Erken de gidecek olsam bu geceyi Baran ile bitirmek istemiştim.
"Of yarın en sevmediğim kuzen grubum geliyor." Hani bazı insanlar olur ya böyle hiç aranızda sözlü bir kavga geçmez ama bir şeyler de olur. Benim kuzenlerimle ilişkim tam olarak öyleydi. Oldum olası gıcık kapar, birbirimize laf sokardık.

"Ve sen tüm akşam onlarlasın." Diyerek cümlemi tamamladı Baran. Kafamı salladım ve alt dudağımı sarkıttım. Tek sevdiğim kuzenim bebek olandı, çok tatlı bir şeydi. Ve beni de seviyordu, ablası ne kadar sevmiyorsa o kadar seviyordu.

"Belki kaçırırım seni." Diyerek burununu boynumda gezdirdi. "Hiç sanmıyorum annem yollamaz." Zaten şu kazadan sonra beni hiç bir yere yollamak istemiyorlardı. Babam kazadan sonra soğukkanlılığını biraz yitirmişti. Ama Baran'a eskisi gibi sevmeye başlamıştı, annemin dediğine göre kaza günü Baran'ın perişanlığı babamı etkilemiş.

Baba ne tuhaf adamsın, çocuğun üzülmesi etkiler mi insanı?

Neyse sonucu işime geliyorsa kurcalamayacağım.
"Sarışın, Sarışın güzel Sarışın. Senden ayrı kalmak istemiyorum Sarışın." Diyerek kendi kendine şarkı yaptı. Bir yandan da boynuma art arda öpücükler konduruyordu.
"Güzel bebeğim, güzel kızım, hadi bir şeyler anlat..." diyerek şarkısını devam etti. Kıkırdayarak yüzünü avuçlarım arasına aldım.

"Ne anlatayım?" Normalde konuşacak şeylerim hiç bitmezdi ama birisi böyle diyince -hele ki Baran olunca- bulamıyordum konu. Nefsini verdi ve dudağıma bir öpücük kondurup gözlerini yüzümde gezdirdi.

Birisi ile birlikteyseniz o kişinin gözlerinde parıltı olmasına dikkat edin. Gözlerde ki parıltının yok olması ilişkiyi de yok eder. Baran'ın gözlerinde gördüğüm o sevgi beni ona bağlayan etkendi. "Gelecekte ne yapmak istiyorsun?" Diyerek üzerine bir ton konuşabileceğim bir soru sordu. Kucağında rahat bir yer edinmek için hareketlendim ve dirseğimi koltuğun başlığına koyup ona daha rahat baktım.

"Heh yerleştim...gelecekte...bir kere sen ol istiyorum." Diyerek kıkırdadım. Parmaklarımı omuzlarında gezdirmeye başladım, her an onla temas etmek istiyordum.