SARIŞIN / YARI TEXTİNG / TAMAMLANDI

6.

Keyifli Okumalar♡

Uykulu gözlerle abimin odasına gittim. Saat dokuz buçuğa geliyordu. Bugün erkenden denize gitme planlarımız olduğu için mucize bir şekilde uyanabilmiştim. Kapısını iki kere tıkladım.
"Abi uyan, gireyim mi! Abi!" Uykulu bir şekilde 'gir' sesini duyunca odaya girdim. Yatakta yüzüstü yastıklara gömülmüş bir şekilde uyuyordu. Uykumu açacak aktiviteyi çoktan bulmuştum. Haince sırıttım ve içimden üçe kadar sayıp üzerine atladım.

"Anan güzel mi ah!" Üzerinde ki ben kahkaha atarak bedenimi yana attım. "Çok güzeldir anam, kalk kahvaltı hazırlayacağız." Hiç kendi başıma hazırlayamazdım.
Sızlanarak yüzüne yastık koyup kendini boğmaya çalıştı.
Yardımcı mı olsaydım?

"Evde kalırsın kızım sen." Diyerek yatakta oturur pozisyona geldi. Bende ayağa kalktım ve ağırlığımı sol bacağıma verip elimi belime koydum.
"Bu güzellikle mi canım? Hiç sanmıyorum." Sabah sabah yaptığım egoya göz devirdi ve o da ayağa kalkıp tuvalete gitti.

Bende mutfağa gidip bir şeyler hazırlamaya koyuldum. Açıkçası ne yapacağımı da bilmiyordum. Pakette ki patates kızartmasını çıkarttım. Abimde çok geçmeden gelmişti. Kendine gelmiş olacak ki yanağımdan öpüp her zaman ki gibi saçlarımı karıştırdı.
"Kim kim geliyor şimdi?" Ona göre patatesi kızartacaktım.

"Ferhat, Baran bir de senin ki işte Bulem." Dedi salatalıkları keserken.
"Aynı zaman da Ferhat abininki." Dedim sırıtarak. Elinde ki bıçağı durdurdu. "Ciddi misin lan?" Onaylar anlamda mırıltılar çıkarttım.

"E bana söylemedi hiç?" Omuz silktim. "Daha yeniymiş zaten bende dün öğrendim." Kapı çalınca sekerek kapıya gittim. Bulem'im gelmişti. Bulem ile lisede tanışmıştık. Hatta ilk başta birbirimizi hiç sevmiyorduk.
Sonradan bir şekilde aramız çok iyi olup birbirimizden ayrılamaz hale gelmiştik.

"Bulem'immm." Diyerek kollarımı turuncu kafaya sardım. Onla sarılırken arkada olan Ferhat'ı fark etmem ile imayla kaşlarım havalandı.
"Sizde arda arda geldiniz denk geldi herhalde. Hoşgeldin Ferhat abi." Bulem kolumu cimcikleyerek uyarmayı ihmal etmese de yine de önemsemedim ve şerefsizlik yapmaya devam ettim.

"Ya da birlikte geldiniz herhalde." Ferhat abi sırıtarak Bulem'e baktı ve sonra bana işaret parmağını sallayıp yanağımdan makas aldı.
"Birlikte geldik." Dedi Ferhat abi ve mutfağa geçti.

Bulem ise bir eli ile yüzünü kapatıp diğer elinde ki çantayı kafama geçirdi.
"Ah!" Diyerek mutfağa koştum. O da peşimden geldi.
"Hoşgeldin fıstık." Dedi abim Bulem'e sarılırken.
"Hoşbuldum abicim." Abim Bulem'i beni nasıl seviyorsa öyle seviyor ve anlaşıyordu.

Çünkü Bulem bizim evin üvey evladıydı.

"E madem erken geldiniz size de birer iş hemmen." Diyerek kahvaltı tabaklarını ve kahvaltılıkları önlerine koydum. "Bunları şey ediverin." İkisi de ofalayarak aynı kahvaltı tabağını tutunca kıkırdadım.

Bulem utanarak elini çekti.
"Misafire iş mi yaptırılır ayıp." Dedi Ferhat abi. Gözlerimi açtım. "Yürü be sen mi misafirsin güleyim." Diyerek patatesleri kontrol ettim.

****

Yaklaşık bir yarım saat sonra her şey hazırdı ama tek eksiğimiz Baran abiydi.
Herkes masaya kurulmuş gelmesini bekliyordu. En sonunda zil çalınca ayağa kalktım.
"Oh be geldi sonunda piç." Dedi abim.

Kapıyı açtığımda daha uyanamamış Baran abi ile afalladım. Belli ki uykusundan kalktığı gibi gelmişti. Altın da  siyah bir şort, üzerinde de mavi dar tişört vardı.
"Günaydın sonunda gelebildin." Dedim kapıyı kapatırken.

"Günaydın sarışın." Dediği lakap ile duraksadım. O da afallamış suratım ile sırıttı.
"Sarışın...güzelmiş sevdim." Bir kaç adım attı ve aramızda ki mesafeyi kapattı. Yutkunarak arkamı dönüp gidecekken belimden yakaladı ve kendine döndürdü.

"Baran abi?" Dedim sorarcasına. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu. Ve bunu son bir buçuk haftadır başarıyordu.
"Abi yok sarışın." Ağzımı açmış konuşacakken Bulem'in gelmesi ile kollarının arasından çıktım. Turuncu kafanın şaşıran yüzü ile iyice utanırken Baran abi içeri geçti.

"Noluyor lan?" Dedi ellerini omuzlarıma koyup bana bakarken.
"Abi deme bana dedi." Dedim fısıltı ile. Tepki vereceğini bildiğim için parmağım ile 'sus' işareti yapıp koluna girdim ve mutfağa gittik.
Kafamda milyon tane şey dönüyordu şuan.

Kahvaltı faslından sonda herkes odalara dağılmıştı hazırlanmak için. Mavi şortumu giyip bikini üzerimi boynumdan geçirdim. Arkası iple bağlandığı için Bulem'e ihtiyacım vardı.

"Bulem! Bulem!" Diyerek seslendim. Ama hanımefendi büyük bir ihtimalle Ferhat abi ile aşağıdaydı.

Oflayarak bağlamaya çalıştım ama düğüm atmıştım sanırım. Kapım açılıp kapanınca geldiğini anladım. "Sonunda teşrif ettin canım." Diyerek ipleri eline verdim. Ama benden kat kat daha uzun ve büyük parmaklar ile arkamı dönecekken durdurdu ve dönmememi sağladı.

"Rahat dur sarışın." Kısa bir süre sonra işinin bittiğini anlayınca ona döndüm.
Bütün dengemi alt üst ediyordu. Değişik hissediyordum.

"Baran abi?"

"Abi konusunda anlaşalım mı?"

"Anlaşılacak bir şey yok gibi."
Sırtımda ki eli yavaşca aşağı kaydı ve belimde durdu. Hafifçe belimi sıktı ve beklemediğim bir şekilde kendine doğru çekti.
Şaşkınlıkla dudaklarım aralanırken refleksle ellerimi göğsüne koydum.
Başını yana yatırdı ve dudaklarını boyun girintime bastırdı. Vücumdan alev çıkacağını hissediyordum. Bastırdığı dudaklarını hafifçe çekti ve dilinin tenime değmesini umursamadan tahminimce dudaklarını ıslatıp tekrar öptü.
Başını kaldırdığında sırıtan ifadesi benim şaşkın ve kırmızı yüzüme çok tezattı.

"Abiler ya da arkadaşlar bu tür yaklaşımlar yapmaz sarışın." Ne diyeceğimi bilemez bir şekilde ona baktım.

Ne demek istediğini bile tam anlayamayacağım şekilde beynim uyuşmuştu.

"Anlayamıyorum." Dedim en sonunda. Önüme gelen saç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Öğretiriz onu da."
.
.
.
.
Baran yavvaş evladım akxkwkdx

Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi alayım?

Oy vermeyi unutmayın öptüm ♡