Bölüme başlamadan birazcık dertleşmek istiyorum. Bu gece ki bölüm aşırı içime oturdu, hayatımda ilk defa bir yarışmada bir yarışmacının elenmesine ağladım vallahi. Bilmiyorum çok karmaşık hissediyorum iyi oldu sanki kendi metal ve fiziksel sağlığı için zaten yarışma saçma sapan bir hal almıştı yapılan haksızlıklar, mobbingler Alican a karşı özellikle çok çok fazlaydı. Ama en azından şef ceketi ile görmek isterdim çok üzgünüm... Zaten ilk defa önlüğünü bırakacaksın muhabbetinde zaten ağlıyordum iyice ağlamaya başladım vallahi hayatımda ilk defa herhangi bir yarışmada bir yarışmacının elenmesine ağladım. Of vallahi ne diyeceğimi bilmiyorum yaa Allah belasını versin bu sezonun gerçekten Allstar olacağı için nasıl ümitliydim püü ya. Neyse yorumlarda dertleşelim lütfen çünkü hiçbir arkadaşım yarışmayı izlemiyor 🥺🥺 Hikayeyi de yazmaya devam edeceğim herkes duyurular yayınlamış kararsızım, yazmayacağım vs diye, arkadaşlaaar alican ölmedi durun kxnxoxnconfof hem bence herkesin motivasyona ihtiyacı var o yüzden uzun uzun yazmaya devam edeceğim bana da iyi geliyor çünkü üni son sınıf olmak çok zor stres atıyorum burada. Tamam daha uzatmayacağım öpüyorum sizi iyi okumalar.
"Son çektiğimiz bölüm nerede Gizem bir daha sorayım mı cevap vermen için?"
Hala anlamıyordum neyden bahsediyorlardı. Donup kalmıştım sanki, ne diyeceğimi bilmiyordum.
"İrem bey neyden bahsediyorsunuz anlayamıyorum ben ne olmuş bölüme?"
"Son çektiğimiz bölümde arada yaklaşık bir saatten fazla bir kesinti var. Görüntü sanki kırpılmış gibi, hemde tam tadım anlarının olduğu görüntüler. Bunu telafi de edemeyiz Gizem."
"Bakın İrem bey ben her gün işimi yapıyorum. Yirmi kere kontrol ediyorum her dakika gözüm üstünde. Böyle bir şey olması mümkün değil. Her akşam görüntüleri Erkan bey e teslim edip çıkıyorum. İmkansız yani anladınız mı öyle bir şey olması."
"Gizem ne nasıl oldu bilmiyorum ama bu gün bu sorunu hallet. Senin bir hatan yüzünden hepimiz çok zor durumdayız şu an."
"Bakın İrem bey ben hata yapmadım, ben işimi hep düzgün yaptım."
Sinirden sesim titriyordu, kalbim çok hızlı çarpıyordu. Konuşurken nefessiz kalmıştım adeta, ufak bir nefes verip gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım. Yumruklarımı sıkıp kafamı kendimden oldukça emin bir şekilde kaldırdım.
"Tamam ben halledeceğim bu sorunu iyi günler herkse."
Sinir ve hırsla kapıyı çarpıp çıktım. Hızla aşağı Alican'ın yanına indim. Dışarı çıktığımda elim ayağım boşalmıştı adeta dizlerim titriyordu. Bacaklarım kendiliğinden bükülürken yere düşmemi Alican engellemişti. Beni sakince arkamda ki banka oturttuğunda yüzünde gergin bir ifade vardı.
"Ne oldu güzelim?"
"Çekimlerin arasından bir saatlik bir görüntü eksik. Ama ben yapmadım, ben eminim. Ancak kaydın kapanması ve geri açılması lazım böyle bir şey için. Ama olmadı öyle bir şey olmadı işte. Biri yaptı bunu, beni burada istemeyen birisi var ve ben kim olduğunu bulacağım bulduğumda da benimle uğraştığına çok pişman olacak."
"Ne olacak peki şimdi?"
"Bilmiyorum, görüntüleri bulmayı deneyeceğim, yapamazsam galiba beni kovarlar."
"Öyle bir şey olmayacak. İşini senin kadar iyi ve özenli yapan birini kovmak bu kadar kolay olamaz."
"Bilmiyorum Alican halledeceğim umarım. Gidip bir kahve içelim mi biraz sakinleşmeye ihtiyacım var."

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şans İşi | Alican SABUNSOY
Fanfictionİnsanın başına ne geliyorsa hiç beklemediği anda geliyormuş. Bunu hem en güzel hemde en acı deneyimlerle öğrendim. Daha kötü ne olabilir ki dediğimiz her anda daha kötüsü oluyormuş. Artık düzelmez dediğimiz anlarda da mucizeler saklıymış. Geç olsa d...