🥀 បេះដូងពាល 🍒

ភាគទី : 13 » [ ឯងស្អាតណាស់ ]
Yoonmin Novel
___________
«នែ! នាងធ្វើស្អីហ្នឹង?» ជីមីនទើបតែរុញទ្វារចូលមកក៏ស្ទុះគាស់នាងនោះមួយទំហឹងដៃដួលទៅលើឥដ្ឋផ្កាប់មុខ
«អូយ...!!» នាងល្អលាក់របស់មុននោះចូលក្នុងអាវយ៉ាងរហ័សនិងមានជំនាញ មិនដឹងថានាងជាអ្នកណាហើយមានបំណងអ្វីទេ ដឹងត្រឹមថាមិនមែនជាបំណងល្អសោះឡើយចំពោះយ៉ុនហ្គី
«ឯងធ្វើស្អី?! ចង្រៃយ៎ មិចក៏ហ៊ានចូលមក?» យ៉ុនហ្គីបើកភ្នែកក្រឡោតៗខឹងដែលជីមីនហ៊ានចូលមកដោយគ្មានការ
អនុញ្ញាត បើថាមិនបានហាមមិនថាទេតែនេះហាមរួចហើយមិនចេះស្ដាប់គ្នាសោះ
«គឺនាង! ឯណារបស់នោះ?» ជីមីនចង្អុល មុខនាងល្អហើយចូលទៅចាប់ដៃរករបស់ មុននោះមិញ តែក៏មិនឃើញ កាលដែលហ៊ានចូលមកខ្លួនបានលួចលឺដោយចៃដន្យ នូវការនិយាយរបស់បុគ្គលិក 2នាក់ក្នុងបន្ទប់ទឹកពីប្រវត្តិសាហាវរបស់ស្រីម្នាក់នេះ តែលំអិតយ៉ាងណានឹងដឹងឆាប់ៗ
«លោក...ហ្ហឹកៗ គេធ្វើបាបខ្ញុំ ជាំសាច់អស់ហើយ» ដោយឃើញថាអង្គរក្សយ៉ុនហ្គីក៏មិនធម្មតានាងក៏ប្រើមាយាស្ដ្រីដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាភ្លេចគិតរឿងរបស់នាងធ្វើដាក់យ៉ុនហ្គី
«នាងទៅវិញសិនទៅ» យ៉ុនហ្គីអស់អារម្មណ៍លេងស្រីអីហើយ ជីមីនប៉ុន្មានដងហើយដែលរារាំងខ្លួនរឿងលេងស្រីនេះ ថាលើកមុនទៅជូរីជាប្អូនស្រីខ្លួន ចុះលើក នេះនាងជាស្រីស្អាតប្រចាំក្លឹបក៏មករារាំងដែរ មិនខឹងមិចនឹងបាន
«តែ!!» ប្រកែកមិនបានទេ នាងល្អក៏ចាកចេញទាំងសម្លក់ជីមីនថ្លែរ ខូចការណ៍ អស់រលីងជិតសម្រេចទៅហើយហ្នឹងណា
«ឯងចង់ឲ្យយើងដកឯងចេញណាស់ទៅហ្អីផាកជីមីន?» យ៉ុនហ្គីច្រត់ចង្កេះដើរមកឈរទល់មុខនឹងរាងតូចដែលមុខមាំដាក់នាយដូចគ្នា
«ចៅហ្វាយគួរតែមានការប្រយ័ត្នជាងមុន ស្រីម្នាក់នេះ...!» រកនឹងនិយាយពីអ្វីដែលខ្លួនលឺហើយ ចៅហ្វាយបែរជាមានអាការៈ ចម្លែកភ្លាមៗនៅចំពោះមុខទៅវិញ
«ហ្ហើយ! មិចក៏បន្ទប់នេះក្ដៅម្លេះ?» យ៉ុនហ្គី ចាប់កអាវរលោះតិចៗ មុខចាប់ផ្ដើមក្រហម ម្ដងបន្តិចៗ មិនទាន់បានផឹកស្រាមួយក្អឹកផង អារម្មណ៍ក្ដៅហើយស្រវាំងភ្នែកទៀត
«ចៅហ្វាយកើតអី?» រាងតូចបារម្ភក៏ដោយ សារមុននេះឃើញនាងនោះផ្លុំស្អីមិនដឹង ដាក់យ៉ុនហ្គី តិចជារបស់មានជាតិពុលទៅ
«ជីមីន...ឯងស្អាតណាស់ ក្រអូបណាស់ យើងចង់បាន...» សុខៗនាយក៏ញញឹម ហើយឈោងដៃមកចាប់អោបកាយតូច ណែនដៃ ថែមទាំងអោនថើបគល់.កស្រង់ក្លិនក្រអូបទៀតផង កាយវិការដូចមនុស្ស ស្រវឹងបើកភ្នែកព្រឹមៗរវើររវាយ ចង់បានៗៗ
«ចៅហ្វាយយ៉ាងមិចហ្នឹង?!» កម្លាំងគេខ្លាំងណាស់មួយរយៈនេះហាត់ប្រដាល់ ហាត់វាយឡើងសាច់ដុំជាងមុនទៅទៀត
«ធ្វើវាជាមួយយើង យើងចង់...អ្ហើស..» ហាមចិត្តខ្លួនឯងមិនបានសោះ ផ្សែងដែល នាងនោះប្រើអាចជាថ្នាំសម្រើបកម្រឹតខ្លាំងធ្វើឲ្យអ្នកដែលស្រូបហើយប្រែជារវើរវាយបាន ក្នុងអារម្មណ៍កើនចំណង់តណ្ហាដោយទប់មិនបាននោះទេ នាយរុញជីមីនដួលលើសាឡុង រាងតូចប្រែមុខជាចុករោយ ដោយសារតែដួលចំឆ្អឹងខ្នងឈឺមិនទាន់ជា
«ចៅហ្វាយលែង! ខ្ញុំជីមីន ទប់អារម្មណ៍សិនទៅ ចៅហ្វាយកុំធ្វើអញ្ចឹងអី លែង!» កម្លាំងដែលខ្លួនមានវាបាត់បង់អស់ 50% ហើយដោយសារជម្ងឺនេះ ណាមួយគេនេះមាឌនិងកម្លាំងខ្លាំងជាមុនច្រើនមែន ពិបាកក្នុងការរើចេញពីកណ្ដាប់ដៃមែនទែន
«ហ្ហើស ឯងស្អាតមែនណា យើងចង់ថើប ចង់ថ្នមឯង នៅឲ្យស្ងៀមទៅជីមីន» ទឹកមុខ មើលក៏ដឹងថាត្រូវថ្នាំដែរ និយាយលែងដឹងអីទៅហើយ ទាល់តែអញ្ចឹងទើបមើលឃើញគេស្អាតមែនទេ?
«អូយ...ខ្ញុំឈឺខ្នង ចៅហ្វាយលែង កុំហែកអាវខ្ញុំ អ្ហាស!» កាយតូចប្រែសាច់ជាជាំ
ក្រហមក្រោយរើបម្រះមិនឈ្នះគេ មើលទៅដូចជាដំរីចុះប្រេង ខ្លួនមិនចង់ឲ្យរឿងបែបនេះកើតឡើងបានទេ ប្រឹងរើរុញផង ច្រានផងទម្រាំតែរុញគេចេញ ងើបទើបតែ បានបន្តិចក៏ត្រូវគេរុញខ្ទប់ជញ្ជាំងពីក្រោយទៀត ឆ្អឹងខ្នងពិតជាឈឺណាស់អស់កម្លាំងរលីងហើយ
«អូយ អ្ហាស...លែងខ្ញុំ ហ្ហឹក» 🥺 ធ្លាប់តែជាមនុស្សដែលមានកម្លាំងខ្លាំងអាចការពារ មនុស្សមាឌធំ វាយជាមួយមនុស្សច្រើននាក់ ដោយសារតែជម្ងឺនេះធ្វើឲ្យខ្លួនមិនអាចសូម្បីតែតទល់ជាមួយមនុស្សមាឌធំម្នាក់ឈ្នះបាន
ដៃមាំស្ទាបអង្អែលសព្វកាយនិងអោនថើប ស្រង់ក្លិនក្រអូបពេញច្រមុះ ក្លិនគេក្រអូបដូច មនុស្សស្រីពិតៗ ត្រូវនឹងមានចំណង់ស្រាប់ទៀតពិតជាទាក់ទាញណាស់ រាងក្រាស់ចាប់ទាញសម្រាតខោរបស់រាងតូចចុះទាំងកម្រោលដោយរក្សាអាវនៅធម្មតា កាយ មាំនៅតែខ្ទប់សង្កត់ជីមីននៅនឹងជញ្ជាំងដដែលរើមិនរួច ដៃក្រាស់ស្ទាបច្របាច់សាច់គូ*ទន់ៗពេញដៃដោយមិនក្រែងរអាអ្វីបន្តិចឡើយ
«ហ្ហឹក ហ្ហឹមម» ទឹកភ្នែកចាប់ផ្ដើមរមៀលស្រក់ចុះកាត់ផែនថ្ពាល់រលោង មិនគួរណាធ្លាក់មកដល់សភាពបែបនេះទេ បើដឹងថាអញ្ចឹងមិនចូលមកឡើយឲ្យគេមានក្ដីសុខជាមួយនាងនោះចុះ
យ៉ុនហ្គីចាប់បំបែរមុខតូចនិងថើបបបូរមាត់ ក្រពុំដូចផ្កាយ៉ាងស្រេកឃ្លានតាមតណ្ហាដែលកំពុងតែពុះឡើងរាប់រយអង្សាសេ អណ្ដាតអត់ឆ្អឹងប្រឹងក្រលោះក្រលែងក្នុង
ក្រអូមមាត់តូចដួសដងជាតិផ្អែមមិនជិនណាយបន្តិចណាឡើយ ទាក់ទាញណាស់គួរឲ្យជាប់ចិត្តរកបរិយាយមិនត្រូវ
«ហ្ហា៎...យើងធ្លាប់តែថើបមនុស្សស្រី តែមាត់ឯងវាផ្អែមជាងស្ករស្ត្រប័រីទៅទៀត» ដកមាត់ភ្លាមសរសើរភ្លែត គិតថាគេសប្បាយចិត្តនឹងស្ដាប់ឬលោកចៅហ្វាយ?
ខណៈពេលសរសើរនោះដំបងសាច់ដែល រឹងបែកសរសៃក៏ព្យាយាមទម្លុះចូលច្រកតូចចង្អៀតស្ងួតរើងដោយមិនផ្ដល់ដំណឹងជាមុន វាឈឺណាស់ដូចគេចាប់ហែកខ្លួនជាចំរៀក ស្ងួតគ្មានសំណើមតែគេមិនថ្នាក់ថ្នមដូចអ្វីដែលគេបាននិយាយសោះ
«អ្ហា៎ស..! អឹស...ឈឺណាស់» ជីមីនខ្ញាំជញ្ជាំងទន់ជើងស្ទើរតែដួល ប៉ុន្តែបានរាងក្រាស់ទប់ចង្កេះជាប់និងបន្តចលនាសម្រុក ចូលយឺតៗសិន ដោយហេតុថាវាតឹងណែនខ្លាំងមែនទែន
«អ្ហា៎ស...ណែនណាស់ អឹស អ្អា៎សស្រួលណាស់ជីមីន» នាយផ្លុំខ្យល់ក្ដៅក្បែរត្រចៀកតូចពីខាងក្រោយ ចលនាបោកផ្ទប់ក៏ចាប់ផ្ដើមលឿនទៅៗបង្ករជាសម្លេងពេញបន្ទប់តែម្ដង
«អ្ហាសៗៗៗ...ហ្ហឹក តិចៗសិន» ជីមីន
«សឺត...អឹស» យ៉ុនហ្គីងើយ.កសង្គ្រឺតជើងធ្មេញ ដៃក៏ចាប់ចង្កេះតូចពីក្រោយពេញដៃ
«ទៅសាឡុងវិញ» នាយលើកបីកាយតូច ទៅដាក់លើសាឡុងហើយជ្រៀតចូល ប្រលោះជើងរាងតូចដើម្បីបន្តសង្គ្រាមស្នេហ៍ឆេះក្ដៅទៀត មុននេះឃើញថារាងតូចឈរលែងចង់ជាប់ហើយ
«ចៅហ្វាយ អ្ហា៎សៗៗ» ដៃតូចខ្ញាំស្មាគេរហូតរបកស្បែកចេញឈាមរឹមៗ តែម្ចាស់ខ្លួនខាងលើដូចមិនឈឺអ្វីបន្តិចសោះ រវល់តែប្រឹងប្រែងសម្រេចទឹកទី1របស់ខ្លួន
«អ្អា៎សសស!!» ទាំង2នាក់ដល់ទឹកដំណាលគ្នាដៃមាំអោបក្រសោបកាយតូចណែនដៃ ហត់គឃូស សំងំបញ្ចូលសំណើមស្នេហ៍ក្នុងកាយតូចគ្មានសល់ ប៉ុន្តែបន្តិចក្រោយមកនាយជា Top ក៏បន្តដោះអាវរបស់ជីមីនទៀត ដោយ មុននេះអាវ នៅរក្សាទ្រង់ទ្រាយដើមទេ តែវាទើសទាល់ពេកដោះចេញឲ្យអស់តែម្ដងទៅ នាយពិតជាចង់ឃើញរាងកាយនេះពេញៗ ភ្នែកមែន
«ស្អាតណាស់» យ៉ុនហ្គីញញឹមបន្តិចសម្លឹង មើលចុងស្រួចទាំងគូពណ៌ស៊ីជម្ពូអត់មិន បាននឹងអោនទៅបឺតជញ្ជក់ ក្រលោះក្រលែងប្រលែងអណ្ដាតយ៉ាងគឃ្លើនបង្កើនចំណង់ទាំងអ្នកលើនិងអ្នកក្រោម
«អ្ហាស...» កាយតូចពឺងទ្រូងហុចឡើងតាមចង្វាក់អណ្ដាតដោយសារតែភាព ស្រៀវស្រើបដែលគេផ្ដល់ឲ្យ ដៃក៏លើកខ្ញាំញីសក់របស់គេរញ៉េរញ៉ៃអស់
សម្លេងនៃក្ដីសុខក៏ចាប់ផ្ដើមបន្តទៀតរវាង អង្គរក្សនិងចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន អស់ពីមួយក្បាច់ចូលមួយក្បាច់មិនចេះចប់មិនចេះ ហើយ មកពីថ្នាំនោះវាមានកម្រឹតខ្លាំង ឬមកពីលោកចៅហ្វាយជាប់ចិត្តនឹងរាងតូចល្វត់ល្វន់នៅក្រោមទ្រូង ទើបមិនដាច់ចិត្តបញ្ឈប់វាសោះ
+ ម៉ោង 1រំលងអាធ្រាតទៅហើយ
នាយក្រាស់នៅតែគេងអោបគេងថើបញំញីស្ទាបអង្អែលសាច់រលោងដែលសុទ្ធតែស្នាមជាំនិងស្នាមខាំដដែល
«បានហើយ...ខ្ញុំហត់ណាស់» ជីមីននិយាយដោយសម្លេងស្រាលៗលឺតែខ្យល់ គ្នាអស់រលីងពីខ្លួនហើយ ប្រុងស្រូបយកឲ្យអស់មែនទេ?
«សឺត...យើងចង់តែស្រូបយកក្លិនឯងឲ្យអស់ទេ ក្រអូបណាស់» មាត់និយាយតែច្រមុះនៅតែឈ្មុលនៅត្រង់កញ្ចឹង.កតូច
«ចៅហ្វាយល្មមឆ្អែតឆ្អន់ហើយ» ជីមីនធ្មិចភ្នែកបណ្ដេញទឹកភ្នែកដែលហូរឡើងចង់អស់ពីខ្លួនពេលកំពុងមានអ្វីជាមួយនាយជាចៅហ្វាយនេះ
«ចាំយើងថែមលុយឲ្យ» មួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លី ដូចប្រុសលក់ខ្លួន 🥺
«លុយទៀតហើយ?!» ជីមីនលឺហើយអួល រលីងរលោង លុយវាសំខាន់ពិតមែនតែរឿងនេះមិនអាចបញ្ចប់ដោយលុយទេ
«ក្រែងឯងព្រមដោយសារលុយហ្អី?» ថ្នាំវាលែងធ្វើទុក្ខហើយទើបសម្ដីចាប់ផ្ដើមខ្លាំង ប្រហែលជាគិតថា ជីមីនក៏មិនមែនទន់ខ្សោយដល់ថ្នាក់រើមិនរួច តែដោយសារ លុយទើបមិនហ៊ានរើ (គ្នារើចង់ឆ្គួត)
«ចៅហ្វាយគិតថាខ្ញុំងាយដល់ម្លឹង?» បេះដូងតូចតាចមួយនេះវាកំពុងតែចុកអួល និយាយទៅក៏មិនបានអ្វីមកវិញ វាគ្រាន់តែជារឿងលេងសើចសម្រាប់គេ ចប់ពីពេលនេះគេប្រហែលគ្រាន់តែបោះលុយឲ្យយើងមួយដុំ ហើយក៏និយាយថា បិទមាត់ឯងឲ្យជិតឈប់រំលឹករឿងនេះចាត់ទុកថាកម្ចាយអារម្មណ៍ចុះ តើអញ្ចឹងមែនទេ??

To be continue.....
លីលី វីស្ទែន 🌸