"Ne olduğunu söyleyecek misin?" diyen Güneşle gözlerimi ona çevirdim.
"Cidden bir şey olmadı" dediğimde Güneş başıyla beni onaylayarak ısrar etmedi.
Bir süre sonra Güneş havadan sudan lafa girdi. Ardından konu gidiş tarihimizin yaklaşmasına,orada yapacaklarımıza geçti. Arabada ilerlemeye devam ederken çalan şarkıya bağırarak eşlik etmeye başladık. Yolda bizi görenler bize çıldırmış gibi bakıyorlardır kesin. Peki umurumuzda oldu mu? Hayır! Deliye her gün bayram değil mi?
Bir süre cırtlak seslerimizle şarkılara eşlik ederek ilerledikten sonra radyoda yavaş bir şarkı başlamış ve biz de normale dönmüştük. İyice sessizleşmiş, çalan şarkıyı dinliyorduk.Tabi ki hal böyleyken ben yine aklımı kurcalayan rüyaya çekildim. Ne güzel de unutmuştum nerden geldi şimdi yine aklıma...
Kolumu cama yaslamış ön tarafa bakarak dalgın bir şekilde yolu izlerken aklımdaki sorulara mantıklı cevaplar arıyordum. Kimdi o? Niye onu düşündükçe içimde bir heyecan dalgası oluşuyor, kalbim deli gibi atıyordu? Nasıl bir insan rüyasında gördüğü bir kişiden bu kadar etkilenebilirdi?
O sadece bilinçaltının sana oynadığı ve gösterdiği biri. Olaylar, orası ve o gerçek değil. Hepsi bir rüya dedi iç sesim.
Ben bunları düşünürken o kadar çok dalmışım ki Güneşin beni çimdiklemesi ile arabanın durduğunu ve restorana geldiğimizi anladım.
"Ah! Ne çimdikliyorsun kızım? Acıdı!" dedim dudağımı üzgünce büzüp kolumu tutarak.
Güneş "Üç defadır sana sesleniyorum ama duyan yok. Geldik kızım. Nereye daldın böyle? Ne düşünüyorsun öyle aklı karışık ve üzgün üzgün?" Dedi.
"Ha? Yok dalmadım. Öyle bakıyordum sadece" dedim gözlerimi kaçırıp parmaklarımla oynayarak.
Güneş "Tabi canım tabi. Külahımda zaten diyordu çoktandır Elyacığım bana bir şey anlatmıyor diye. O yüzden sen onu benim külahıma anlat da o bir rahatlasın. Bana bakar mısın sen?"dediğinde son sorusundaki ciddiyeti anlamıştım.
O yüzden bakışlarımı ona çevirdim masumca. Yüzüme bakıp devam etti "Ne oldu söylesene hadi? Aklını kurcalayan bir şey var. Belli ki bir şey olmuş. Söyle de bir çözüm yolu bulalım"dediğinde bıkkın bir nefes verdim.
"Cidden bir şey yok" dedim ama sesim bir garip çıkmıştı ve bu Güneşin gözünden kaçmamıştı.
Güneş elimi tuttu ve "Elya. Bak eğer yeni hayatımız hakkında düşünüyor ve sıkıntı ediyorsan seni anlarım. Çünkü inan bende hala çok tereddüt ediyorum. Fakat içimden bir ses bunun bizim için bir dönüm noktası olacağını söylüyor. Bak gör heyşey çok güzel olacak" dedi hafifçe tebessüm ederek.
Dudaklarımı yalayıp ona baktım.
"Yok, bu onunla ilgili değil bir konu değil. Yani evet onun için de biraz sıkıntılıyım ve endişeleniyorum da ama bu öyle bir şey değil"
"Hımm Kötü bir şey mi oldu canım? Yani Ayla ablalarla ilgili mi?"
Bıkkın bir nefes verip "Hayır. Konu onlarda değil. Konu tamamıyla benimle alakalı" dediğimde Güneş bana baktı tek kaşını havaya kaldırarak. Bir süre arabada sessizlik olduğunda ben hala bu saçma şeyi Güneşe anlatsam mı anlatmasam mı diye düşünüyordum. Bunu düşünürken de dudağımı dişliyordum.
"Hadi söyle artık be kızım! Söyle de sende kurtul bende kurtulayım. Çatladım kızım, seni böyle dalgın dalgın düşündüren konu ne?" dedi Güneş bıkkın bir nefes vererek. Elimi onun elinden kurtararak ellerimi saçlarımdan geçirip yüzümü sıvazladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kraliçe'nin Kalbi
Ficción General"Seni Bulacağım Elya!" "Seni Seviyorum" Herşey kendisine hediye olarak verilen bir kolyeyle başladı. Taktığı bu kolye ile iki dünya arasında, geçmişle gelecek arasında kaybolan Elya kendi dünyasına dönmenin yolunu bulabilecek miydi? Yoksa uzun zaman...
