"ခွီး..ဘေဘီတဲ့..
ကျက်သီးတွေတောင်ထတယ်ကိုကိုရာ"
မနက်စာစားနေချိန်၌ အချိန်ကိုက်ရောက်လာတဲ့သူကြောင့် JungKookခပ်တင်းတင်းကြည့်ပေးလိုက်သည်။
"သူလား..ကိုကိုပြောတဲ့သူက..
အင်း.. ချစ်စရာလေးပဲ..
ကိုကိုမပြောနဲ့ကျွန်တော်တောင်ချစ်ချင်.."
"ချွဲယောန်ဂျွန်း!"
"ဗျာ"
"မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်မှာလား ကိုယ့်ဘာသာပဲကျောင်းသွားမလား"
"ရတယ်လေ ကျွန်တော်သာကိုယ့်ဘာသာသွားရင်
ကိုကို့ရဲ့ယာယီစီမံကိန်းကြီးသေချာပေါက်ပျက်စီးသွားမှာပေါ့..
ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း အစ်ကိုဆော့ဂျင်ကို ကျွန်တော်ကကိုကို့ရဲ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲပါလို့သွားပြောမှာ"
"မင်း.."
"ဘာလဲ ဘာလဲ "
"မင်း.. ငါ့ကိုကူညီပေး"
"ဘာကူညီရမှာလဲ"
"မနေ့ကလို ဂင်မ်ဆော့ဂျင်ရှေ့ဆိုရင် မင်းကငါ့ချစ်သူအဖြစ်ဟန်ဆောင်ပေးရမယ်"
Yeonjunကထူးဆန်းသလိုဖြင့် JungKookကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းတွေကဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေကာ ရှေ့ကကော်ဖီခွက်ကိုယူသောက်လိုက်သည်။
"ဂျွန်ဂျောင်ဂုမှဟုတ်သေးရဲ့လား"
"ဘာကိုလဲ"
"ကျွန်တော်သိတဲ့ ကိုကိုက ဒီလိုပုံစံမဟုတ်ဘူးလေ..
အခုကိုကို့,ကိုကြည့်ရတာ အချစ်မှာအရမ်းနှစ်မြောနေသလိုပဲ"
"..."
"အရမ်းချစ်လွန်းရင် အရမ်းလဲနာကျင်ရတတ််တယ်နော်"
"ငါတောင်မခံစားဖူးတာ မင်းကဘယ်လိုလုပ်သိလဲ"
"ဒါကတော့ ကျွန်တော်က ကိုကို့လိုရေခဲတုန်းကြီးမှမဟုတ်တာ..
ကျွန်တော့်မှာရည်းစားတွေဆိုတာများ လက်ချိုးရေလို့တောင်မရဘူး"
"အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား"
"ဒါက.. ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ပါ"
JungKookက Yeonjunကိုကြည့်နေရာမှ စိတ်မရှည်သလိုဖြင့် ကော်ဖီခွက်ကိုဆောင့်ချကာ..
YOU ARE READING
Why Don't WE?✔
Fantasy#Part-1 က Wattpad errorကြောင့် ကျန်တဲ့အပိုင်းတွေကြားထဲရောက်နေတာမို့ Part-1 ကိုအရင်ရှာဖတ်ကြပါနော်။
