නොනිමි සඳ

" Chapter 13 "

" අභි... මන් උබෙන් දෙයක් අහන්නම් ?.."

" ඕ කියපන්.."

මන් තව ඩෝනට් කෑල්ලක් කන ගමන්ම ⁣අශේන් දිහාට හැරුනා.. අපි හිටියේ අපේ japanese class එකට ඇවිල්ලා.. ඒකේ ඉන්ටවල් එක හදපතුලෙන්ම රස විදින ගමන්.. P&S එකේ තඩි ඩෝනට් එකක් කන ගමන්ම මන් අරූගේ ප්‍රශ්නේටත් හිත යොමු කරා..

" කොල්ලෙක්ට හිත යන්න පුලුවන්ද බන් එහෙම.."

" කැහ් කැහ් කැහ්... අශේනයා.."

මට කකා ඉදපු එකත් හිර උනා ⁣මු අහපු එකට...

" ම්ම් මල් සරා දුන්නෙන් විදලා වගේනේ.."

" අනේ පලයන්.. ඒක අව්ල් බන් මට.. අපේ අම්මා ගැන මතක් වෙනවා ඒක හිතට එන හැමපාරම.. "

" අයියෝ බන්.. මේක විසිඑක්වන ශතවර්ෂේ පගෝ.. උබට කව්රු හරි ගැන ආද⁣රේ හිතෙනෝනම් උට ආදරේ කරපන්.. උ⁣බේනේ ජීවිතේ.."

" උබලයි අම්මලට කිසිම දේක ප්‍රශ්නයක් නැති නිසා උබ ඉතින් ඔහොම කියයි.."

ඒකත් හැබැයි එක අතකින් ඇත්ත.. අපේ අම්මා ඕවා වැඩිය හිතන්නේ නැනේ.. ප්‍රශ්නයක් තමන්ගේ නොවෙන තාක්කල් පිළිතුර දාර්ශනිකයි කියනවනේ..

" අහපන් බන්.. උබ ජීවත් වෙන්න ඕනේ උබට දැනුනු උබට ආදරේ මනුස්සයෙක් ලග.. නැතුව තව කාටවත් ඕනේ තැනක නෙවෙයි.. දැන් මට කියපන් කව්ද උ.."

" ඒක සෙට් නැ බන් තාම.. ඒ උනාට උ මට කැමතියි.. මාත් කැමතියි.. ⁣අනේ මන් මොකක්ද කරන්නේ..."

" උ උබෙන් ඇහුවොත් හා කියපන්.. වෙන මොනා කියන්නද.."

මන් ඩෝනට් එක කාලා ඉවර වෙලා අයිස් කෝපි එකත් බීලා තඩි ගුඩුස් එකකුත් යැව්වා.. අත් දෙකත් ටිෂු එකකින් පිහිදගෙන මන් හැරුනේ අශේන් දිහාට..

" බොක්ක.. මට උව පෙන්නපන්කෝ.. අපි මුලින් මොකද වෙන්නේ බලමු.. තාම යාළු වෙලාවත් නැතුව ඕවා හිතන්⁣න ඕනේ නැ.."

" ම්ම්.. යන් මන් උබට පෙන්නනම්.."

මායි උයි දෙන්නම එතනින් එලියට ආවා.. හැබැයි ⁣මට දැන්නම කියන්න පුලුවන් ටිකක් serious case එකක් මේක.. අශේනයට නොකිව්වට උන්ගේ අම්මා පස්සෙන්මනේ.. යාළුවෙක් කියන්න පුලුවන්.. ඒත් ඉතින්.. බලමුකෝ වෙන දේකට මට උට උදව් කරනවා ඇරෙන්න මටත් වෙන කරන්න දෙයක් නැනේ..