නොනිමි සඳ

" Chapter 21 "

" Hey.."

" Yes sir.. how can i help you..?"

" Is Dr. Wijesinghe there.. ??"

" Yes sir.. should i inform him..?"

" Yah please.."

නර්ස් ශාක්‍ය අයියට කතා කරලා විනාඩි පහක් යන්න උනේ නැ මිනිහා ම⁣න් හිටපු රූම් එකේ..

" අභි.. තමුසේ උදේ හොදට හිටියනේ.."

" කෑගහන්න එපා අයියෝ.. මන් හොදින් තමයි.. මේ⁣ සෙන්සෙනේ කිව්වේ මට ආමරුයි hospital යමු කියලා.."

මන් අත් දෙකේ ඇගිලි එකට අතුල්ලන ගමන් ඒ දිහාම බලාගෙන හිටියා.. මන් දන්නවා දැන් ශාක්‍ය අයියගේ ඇස් රතුපාට වෙලා ඇති තරහටම.. එයාට තරහ ගියාම හරි දරනු පාටයි.. බය හිතෙනවා..

" තමුසේ බබාද එතකොට.."

" මන් කිව්වා මට ප්‍රශ්නයක් නැ කියලා.. කොහෙද මේ මිනිස්සු මාව hospitalized කරානේ.. සැක්.."

මන් ඇදට පාරක් ගහලා ආයි අත් දෙක දිහා බලා ගත්තා.. තව ටිකකින් මගේ ඔලුවට හයේ පාරක් වදිනවා කියලා මන් දන්නවා.. කෝකටත් ඒකට මන් රෙඩි වෙලා හිටියේ..

" තමුන් දැන් යන්න. මන් මෙයා ගැන බලා ගන්නම්.."

" Ok sir.."

Nurse අක්කා room එකෙන් එලියට ගියා.. හපොයි මේ මිනිහා ඒ ගමන මාව මරන්නද යන්නේ..

" ශාක්‍ය අයියේ ඇත්තමයි මට ප්‍රශ්නයක් නැ.."

" උබට ටිකක් පරිස්සම් වෙන්නම බැරිද අභි.. රිපෝට්ස් තාම ඇවිල්ලා නැ.. ආවම මන් බලලා තමුසෙව ඩිස්චාර්ජ් කරනවද කියලා බලන්නම්.."

ශාක්‍ය අයියා ලග තිබ්බ සෝෆා එකෙන් වාඩි වෙලා නලල දෙපැත්ත ඇගිලි දෙකකින් පොඩි කර ගත්තා.. එයාට ඔලුව කැක්කුම හැදෙන්න තරන් දෙයක් උනේ නැනේ.. මට ඇත්තටම ප්‍රශ්නයක් තිබ්බේ නැ. අද practice වෙලාවෙදි නාහෙන් ලේ සුට්ටක් යන්න ගත්තා..

ඒක මන් එච්චර ගනන් ගත්තේ නැතත් සෙන්සේ දැක්ක වෙලේ ඉදන් රීරි යකා වැහුනා වගේ උඩ පනින්න ගත්තා hospital පලයන් කියලා.. ඉදලා ඉදලා බැරිම තැන මෙතෙන්ට ආවම මාව ඇදලා අරන් රූම් එකක් ඇතුලට දාන් ⁣එක එක මගුල් චෙක් කරන්න ගත්තා..

" අම්මට කියන්න එපා.."

" කිව්වේ නැ.. කියන්න මන් දන්නෙත් දැන්නේ.."