නොනිමි සඳ

" Chapter 23 "

" Good morning අම්මා.. ඇයි කොල්ස් අරන් තිබ්බේ.."

" මේ පැත්තේ ඇවිල්ලා යනවද අහන්න ගත්තේ.. ගියා ගියාමයි දවස් ගානක් අපිව මතකවත් නැනේ.."

" අයියෝ් සුදූ.. මන් කෝල් කරානේ අනේ.."

" බලන්නවත් ආවද අහ්.. අම්මා ඉන්නවද කියලවත් නැනේ නැනේ.."

මන් ඇදෙන් වාඩි උනා.. කොහෙද පොඩි ලමිස්සියක් ඉන්නවනේ හුරුතල් කරන්න..

" වැඩනේ අම්⁣මා මේ දවස් වල.. මන් හෙට එන්නම්.. උදේට ඉස්කෝලෙත් නැ.. උදේම එන්නම්.."

" කරදර වෙන්න ඕනේ නැ. පුලුවන් වෙලාවකට කේෂ් එක්කම එන්න.. විජේ පාළුවෙන් ඇත්තේ එයාව දකින්න නැතුව.."

" ම්ම් මටත් හිතුනා.. ⁣තාත්තයි පුතයි වගේ ඉන්න දෙන්නා⁣නේ..."

" එනකොට කියලා එන්නකෝ.. කේෂ්ට කියන්න මෙහේ ඉදලා යන්න එන්න කියලා. උබලා දෙන්නා නිකන් කසාද බැදපු ජෝඩුව වගේ වෙලානේ.."

මට හයියෙන්ම හිනා ගියා අම්මා කියපු කතාවට.. ඒ කතාවේ ඇත්තක් නැත්තේ නැ.. මේ දැනුත් ඉතින් කසාද බැදලා මහත්තයා එක්ක වෙනම ගෙදරක ජීවත් වෙන wife කෙනෙක් අම්මට කතා කරනවා වගේනේ මන් හැසිරෙන්නේ..

" හරි හරි අනේ. එන්නම්.. මන් එහෙනම් දැන් cut කරනවා අම්මා... පාඩම් කර ගන්න ඕනේ.."

" හරි හරි.. පරිස්සමෙන් ඉන්න පුතේ.."

" ඔයත් පරිස්සමෙන්. කාලා බීලා නිදා ගන්න.. ආදරෙයි.."

" මාත් ආදරෙයි. බුදුසරණයි.."

" බුදුසරණයි අම්මා.."

මන් phone එක ඇදේ කොනකට විසික් කරලා ඇදෙන් බැස්සා.. දන්නවද ආදරෙයි කියන්නයි සමාවෙන්න කියන්නයි පරක්කු කරන්න එපා. ඔයා ආදරේ මිනිස්සුන්ට ආදරෙයි කියන්න.. එතකොට දවසක පසුතැවීමක් නැ.. මන් තාත්තා නැති වෙන්න කලින් තාත්තට ආදරෙයි කියලා තිබ්බා..

ඒ නිසා මට අද පසුතැවීමක් නැ.. " අනේ මට එයාට ආදරෙයි කියන්නවත් බැරි උනානේ. " කියලා.. ඒ නිසා ආදරෙයි නම් ඒක කියන්න.. ඒත් ආදරේ එක්ක සෙල්ලම් කරන්න යන්න එපා..

මේ ටිකේම ඉස්කෝලේ වැඩ ගොඩක් තිබ්බා.. මට prefect bord එකේ එකෙක්වත් ⁣එච්චර මහන්සි වෙන්න දුන්නේ නැ... කොටින්ම teacher කෙනෙක්වත්.. මන් ඒත් හිතුවා පාපමිත්‍රයෝ ටිකවත් මොනා හරි කියලා වෙන්නැති කියලා.. බලනකොට මේ ගෙදර ඉන්න කේශාක්‍ය උත්තමයා ගිහින් principal sir හම්බෙලා කියලා ඇවිල්ලා මට මහන්සි වෙන්න හොඳ නැ කියලා..