the white wolf

-3-

'Waarom vraagt u dat' vroeg ik minachtend.

'Uit nieuwsgierigheid.'

'Wel' zei ik 'ik ken de alfa en zijn dochter heel goed.' Ik ging dus niet zomaar zeggen dat ik de dochter was! Dacht het niet! Zo makkelijk ging ik het niet maken voor hen!

'Dus je ouders zijn belangrijk.'

ik haalde mijn schouders op, 'dat maakt u er zelf van.'

Nicolaas en de man keken elkaar aan. Daarna keek hij mij weer aan, 'hoe oud ben je?'

'18.'

'En waarom beschermde je dat meisje?'

'Ik was de oudste en ben dus verantwoordelijk voor de veiligheid van de meisjes.'

De jongen bleef stilstaan. 'Shit pa' zei hij. Hij draaide zich om naar ons, 'we hebben de dochter van de alfa ontvoerd.'

Ik rolde met mijn ogen, 'dat duurde lang.'

de drie keken me verbaasd aan, 'jij bent de dochter van alfa Landon?'

ik knikte, 'Lunette an Ghealach, prettig kennis te maken.' 'en nu jullie weten wie ik echt ben ben ik wel benieuwd naar wie jullie zijn?'

'Alfa Diederik, alfa van de moonrockroedel.' 

'Bèta Nicolaas.'

'Rick, volgende alfa.'

Ik knikte, 'maar waarom vielen jullie mijn roedel aan?'

'Mijn roedel en ik willen jouw en jouw roedel een prettig nieuwjaar wensen' zei Diederik 'en trouwens misschien vond mijn zoon zijn mate wel.' 'En hij rook inderdaad iets wat aan hem toebehoorde en jullie vluchten dus namen we jullie mee.'

Ik knikte, 'en waar zijn de ander meisjes?'

'in cellen.' 'Als mijn zoon zijn mate heeft gevonden dan laten we jullie weer gaan.'

'Inclusief mij?'

'Als jij mijn mate niet bent dan wel' zei Rick. 'Maar waarschijnlijk ben je dat niet' mompelde hij erachter aan. 

'O' zei ik uitdagend 'waarom zou ik het niet zijn?'

'Omdat ik nu even niets ruik wat aan mij toebehoort.'

Ik knikte, 'en nu?'

'Nu gaat mijn zoon zijn mate zoeken.'

Rick knikte en verliet de kamer. Ik maakte razendsnel contact en vroeg wie er mee was genomen. Ik kreeg veel antwoord. Waarschijnlijk alle meisjes boven de zeventien. Ook hoorde ik Kira. Ze was bang vertelde ze. Ik beet op mijn lip. Onbewust. Diederik zag het en wekte me uit mijn gedachten, 'geen zorgen.'

Ik keek hem aan, 'hoe weet u dat?'

'Je beet op je lip.'

Ik knikte en zuchtte. 'Het klopt ik maak me zorgen.'

'Om wie?'

'Kira.'

'Kira?'

'Ja... o wacht u kent haar als Kiki.' 'Maar dat is maar een bijnaam.'

Hij knikte, 'ik zal haar hierheen laten sturen.'

Ik knikte, 'dank u.'

Hij knikte kort. Nicolaas stond op en vroeg: 'alfa mag ik haar handen losmaken?'

Hij knikte.

Nicolaas maakte mijn handen los en liep toen weg. Diederik keek me aan en glimlachte, 'heb jij je mate al gevonden Lune?'

Ik schudde mijn hoofd. Ik hoopte er ook niet op om hem hier te vinden. Het liefst wilde ik hem in mijn eigen roedel vinden zodat ik niet weg hoefde van mijn vader en mijn geheim een beetje in mijn eigen roedel bleef. Er werd geklopt. 'Binnen.'

Ik draaide me om. De deur ging open. Kira en een man kwamen binnen. Kira rende op me af en viel in mijn armen. Ik ging op mijn knieën voor haar zitten, 'ben je gewond?'

Ze schudde haar hoofd. Ze keek voorzichtig langs me heen naar Diederik. 'Ik ben bang Lulu' fluisterde ze. 

Ik glimlachte, 'dat hoeft niet.'  'Ze zullen ons niets aandoen.' 'Toch alfa Diederik?'

Hij knikte,  stond op en ging op zijn hurken naast me zitten.