the white wolf

-10-

Rick

Ik werd wakker en keek opzij. Lune lag nog te slapen. Ze had naar knieën opgetrokken en ze lag met haar hand onder haar hoofd. Ze sliep zo schattig. Ik wilde haar niet wakker maken. Ik zuchtte diep en stond op. Ik ging naar de badkamer en keek in de spiegel. Mijn zwarte haar zat door de war en in mijn ogen zat slaap. Ik deed de kraan open en gooide een plens water in mijn gezicht. Daarna pakte ik een handdoek en droogde mijn gezicht af. Ik bleef met de handdoek bij mijn onderkaak hangen. Ik zag er al wat wakkerder uit. Ik hing de handdoek op het haakje en haalde een hand door mijn haar. Het zat al wat beter dan eerst. Ik haalde een keer diep adem en liep toen weer terug. Lune lag op haar rug en keek me aan met haar mooie diepblauwe ogen. Ik kon er wel de hele dag in blijven staren en verdrinken. Ik glimlachte, 'goedemorgen Lulu.'

Ze glimlachte even kort, 'goedemorgen.'

'Geen bijnaam' vroeg ik verbaasd.

Ze sloeg haar ogen neer, 'nog bedankt.'

Ik fronste, 'voor wat?' Waarom ging ze nou opeens over op een ander onderwerp?

Ze keek me aan, 'wat er vannacht gebeurde.'

'O dat' zei ik 'ik doe het graag.'

Ze knikte.

Lune

Ik knikte. Ik loog niet. Ik wilde hem echt bedanken. Ik had me veilig gevoeld wat voor mezelf ook wel raar klonk. Rick had me ontvoerd en toch bedankte ik hem. Ik zuchtte en stond op. Hij keek me verbaasd aan, 'wat is er?'

'Ik... ehm....' Ik zuchtte weer, 'laat maar.'

'Nee zei hij niets laat maar.' 'Wat is er?'

'Ik wil naar huis' fluisterde ik.

'Je bent thuis.' 'Jij hoort bij mij.'

Ik durfde hem niet aan te kijken maar wist toch te zeggen: 'ik ben niet thuis!' Ik schrok van mijn eigen woorden en sloeg een hand voor mijn mond.

Hij kwam naar me toelopen en duwde me op het bed. Hij keek me aan. Ik durfde niet weg te kijken. Hij ging met zijn hand naar mijn wang en begon die te strelen. Mijn lichaam begon te trillen als een rietje, zo bang was ik! Hij schudde zijn hoofd, 'je hoeft niet bang te zijn.' 'Ik doe je niets.'

Ik knikte. Hij glimlachte en trok me omhoog. 'Kom' zei hij 'dan maak ik ontbijt.'

Ik knikte. We stonden op en liepen naar de keuken. Het was een grootte keuken. Er stond in het midden een ronde tafel. Eromheen stonden vijf stoelen. hij glimlachte naar mij, 'ga maar zitten.'

Ik ging zitten. Hij liep naar de koelkast en vroeg: 'lust je een gebakken eitje?'

'Ja lekker' zei ik. In mijn stem klonk iets enthousiast wat hem deed glimlachen. hij pakte vier eieren en een pan. Hij deed het fornuis aan en maakte voor ieder twee eieren. Hij zette het bord voor me en ging naast me zitten. Ik begon te eten. Hij kon dus koken. Ook goed om te weten. ho wacht dat klonk alsof ik van plan was om met hem.... Ik schudde mijn hoofd even snel. Hij zag het en vroeg: 'wat is er?'

'Niets.'

'Er is niet niets anders had je je hoofd niet geschud.'

'Ik had een vreselijke gedachte.'

'o welke?'

'Ehm... dat ik mijn vader nooit meer zie.'

'Dan zal ik je gerust stellen.' 'We gaan vandaag naar jouw roedel om daar met je vader te praten.'

Ik stopte met eten en keek hem aan. 'Wanneer heb je dat bedacht?'

'Ik niet me vader.' 'Toen hij iedereen terug had gebracht toen was je vader woedend geworden.' 'Hij wou een soort van vergadering met ons erbij.'

Ik knikte. Mooi! Misschien kon mijn vader er wel voor zorgen dat ik hier weg kon. en dat ik niet met Rick hoefde te trouwen en zijn mate blijven. Ik had nog hoop. 'Kom' zei hij 'eet door des te eerder we kunnen vertrekken.'

Ik knikte en at snel door. Toen we alles ophadden pakte hij het bord en zette het in de gootsteen. Hij draaide zich om toen hij dat had gedaan en glimlachte, 'laten we naar mijn vader gaan.'

Ik knikte en liep achter hem aan naar de werkkamer van zijn vader. Hij klopte aan. Binnen hoorde we. Hij deed de deur open en liet me naar binnen lopen. Diederik keek me aan zodra ik binnen was. 'Waarom wil je weg Lune' vroeg hij direct.