the white wolf

-14-

Rick

Hij keek haar kwaad aan, 'Lune ik kan ook die drie gewoon hier houden.' 

Ze schudde geschrokken haar hoofd. Ik was onder de indruk. Ze was niet bang voor hem. Of ze was het wel maar liet het niet merken. als ik haar nou maar eerder had gemarkt dan kon ik het voelen. Ik kon nu niets ruiken. De enigste geur die ik rook was die van het huis van alfa Peter. Het stonk er vond ik. Koran keek mij aan. Eigenlijk vond ik hem best aardig alleen moest hij niet zo close doen met MIJN mate. Ik schrok op uit mijn gedachten toen Peter zich op mij richtte en zei: 'Dus Rick.' 'Hoe is het met je vader?'

'Goed.' 'O en hij heeft nog een hert van u te goed.' 

'Ach dat acefietje is al vergeven en vergeten.' 'Niet?'

'Hij vind van niet.'

'Dan zal ik het hem vragen als ik hem weer eens tegenkom.' 'Ik denk snel aangezien jullie hier zitten.' 

Ik knikte, 'doe dat vooral.' 'Maar hij is het niet vergeten en ik denk niet dat hij het ooit zal vergeten.' 

Hij knikte.  'En Koran.' 'hoe gaat het met jouw ouders.'

Koran

'U kent mijn ouders' vroeg ik verbaasd 'hoe?'

'Vroeger was ik goed bevriend met jullie roedel.' 'Totdat alfa Landon mijn mate afpakte.' 

ik knikte, 'alles gaat goed.' 

'En Kira is je zusje?'

Ik knikte, 'dat klopt.' 

'Koran' zei Kira 'mijn voet prikt.' 

'Mijn voet doet ook pijn.'

'Laat me raden' zei Lune 'jullie linkervoet.'

'Ja hoe weet je dat?'

'Kira had ook pijn in haar voet toen jij die kogel daar had zitten.'

Ik knikte, 'dat kan best kloppen.' 'Kira heeft me een keer gebeten en nu voelt ze wanneer ik pijn heb.' 

'Dat wist ik niet' zei Lune verbaasd 'wanneer was dat ?'

'Ze was net vier.' 'Ik was toen twaalf.' 'Het was precies een maand voor mijn transformatie dus die heeft ze ook gevoeld.' 'Dus ze is voorbereid.'

Kira knikte, 'het deed wel pijn.'

ik knikte, 'maar het komt allemaal goed.' 'De eerste keer doet pijn en daarna... doet het eigenlijk geen pijn meer, toch Lulu?'

Lune

ik knikte, 'klopt.' 'En weet je wat het leukste is dat je alles in het bos beter kan ruiken.' 'als je transformeert moet je dat in de ochtend doen.' 'Dan ruik je het dauw op het gras en de net geopende bloemen.' 

ik haalde diep adem, 'wat een fijne geur was dat.' Het huis hier rook niet zo fijn. Het rook er muf en ook een beetje naar sigaret. Ik keek Peter aan. Die rustig naar ons keek. 'Maar wat gaat u nu doen' vroeg ik. 

Hij schrok op, 'hé wat... o... ehm... ik ga naar je vader een bericht sturen dat hij me een deel van zijn bos moet geven voordat ik jullie laat gaan.'

Ik knikte, 'en als hij dat niet doet?' Waarom stelde ik die vraag nou weer? Ik wist het antwoord al. Hij zou mijn zijn Luna maken en dan was ik hopeloos verloren! 

'Dan ben jij van mij' zei hij grijnzend. 

Ik zuchtte,  'dat verwachtte ik al.'

Rick snoof, 'ze is van mij.' 

'Net alsof ik een bezit ben' mompelde ik.

Kira, Isa en Nina lachten,  'hopen dat er later ook niet zo over ons wordt gepraat' zeiden ze.

ik knikte, 'hoop het ook niet.' 'Want het is erg irritant' zei ik me top mekaar geklemde kaken.

'Sorry'zei Rick 'maar het is wel zo.'

'Nee dat is het niet!' 'Ik ben geen bezit!' 'Ik ben van niemand niet en dat blijft ook zo.' 

'Oké, oké' zei hij geërgerd 'ik zal proberen om het niet te zeggen.'

'Het is je geraden.'

Hij grijnsde, 'ik zei niet dat het me zal lukken.'

ik zuchtte, 'jij bent echt irritant.' 'Eerst ontvoer je me en dan doe je dit?'

'Maar ik bescherm je ook.' 'Weet je nog toen...'

'Ho'kapte ik hem af 'dat blijft tussen ons, duidelijk?'

Hij haalde zijn schouders op, 'wat jij wilt.'

Peter grinnikte, 'o wat is er gebeurd?'

'Heb je niet geluisterd' siste ik 'dat is iets tussen Rick en mij.' 

'Heeft hij je gemarkt?'

Ik haalde mijn schouders op, 'misschien.'

'Ja dus.'

'Dat zei ik niet.' Ik vond dit wel een slim plan van me. Zo zou hij denken dat ik al gemarkt was en dan zou hij me niet bij zich mogen houden. in mijn gedachten lachte ik vals. Hij fronste, 'ik kan je op precies dezelfde plek marken en dan ben je wel van mij.'

Oké dat wist ik dus niet. Dem it. 'Maar nogmaals Lune wat weet je van je moeder?'

Ik zuchtte, 'weinig.' 'ik lijk op haar.' 'Mijn vader ontmoete haar bij het meer bij volle maan.' 'Hij werd verliefd en zij was ook verliefd.' 'U leerde haar kennen en mijn vader haalde u weg van haar.' 'Ik werd geboren en ze verdween.' 'Sindsdien heeft niemand haar meer gezien.' 'Sommige zeggen dat mijn moeder de maangodin haarzelf was.' 

Hij knikte, 'echt niet meer?'

'Nee.'

'Is je vader nog steeds opzoek?'

Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Was het wel handig om te liegen. Straks als hij erachter kwam deed hij Kira, Isa of Nina iets aan. Dat wilde ik dus absoluut niet! Peter stond op. 'ik roep een paar mannen die die drie naar huis kunnen brengen.' 

Ik knikte. Kira keek me angstig aan. Sinds ze mee was genomen door Diederik was ze bang. Ik streelde over haar haar, 'geen zorgen.' 'Als ze je iets aandoen en ik kom erachter hebben ze een groot probleem.' 'Nog groter dan toen ik vluchtte voor Rick hier.'

Kira glimlachte, 'dank je.' 

Ik glimlachte terug,'geen dank.'

Peter liep weg. Rick keek me aan, 'jij moet ook weg hier.'

'Nee' zei ik 'ik laat jullie hier niet achter!'