-4-

1.2K 74 1
                                    

Kira pakte mijn hand en kneep erin.

'Hallo Kira' zei hij vriendelijk 'ik ben alfa Diederik.'

Ze knikte, 'wat wilt u van ons?'

Ik glimlachte, 'als zijn zoon zijn mate heeft gevonden laat hij ons gaan.'

'Wie is zijn mate?'

'Die is hij nu aan het zoeken' zei Diederik.

Ze knikte. Ze keek me aan, 'Lulu er prikt iets aan me voet.'

Ik fronste, 'welke?'

'Links' zei ze terwijl ze die een stukje optilde. 

ik pakte de voet en onderzocht die, 'niks te zien.' 'Heb je het wel eens vaker?'

Ze knikte, 'als Koran ook pijn heeft.'

'De kogel' zei ik geschrokken 'zit die nog steeds in zijn voet?'

Diederik haalde zijn schouders op, 'denk het wel.' 'Ik zal zeggen dat ze die moeten verwijderen.'

Ik knikte, 'nogmaals dank u.'

ik maakte contact met Koran en zei dat hij zich niet moest verzetten. De mannen wilden hem helpen niet doden. Hij protesteerde eerst maar toen ik uitlegde wat ze wouden doen zei hij dat hij het niet zou doen. 

Jump

Een paar dagen was ik in de werkkamer van alfa Diederik. Ik had mijn eigen kamer in het huis. Kira had ook een eigen kamer maar wou niet alleen slapen dus sliep ze bij mij. Zijn zoon had zijn mate niet gevonden en ik had hem de afgelopen vier dagen niet gezien. Diederik had gezegd dat hij waarschijnlijk in het bos was en jaagde. hij moest zijn woede kwijt. Hij had soms wat opvliegers. Kira zat op mijn schoot. Diederik wachtte op bericht dat we naar onze eigen roedel konden vertrekken. Hij stond opeens op, 'we kunnen gaan.'

Ik knikte en Kira gleed van mijn schoot af. We liepen achter Diederik de gang op. De voordeur ging open en Rick stormde de trap op. Toen hij langs mij liep bleef hij stilstaan. Ik had mijn haar niet voor mijn nek gedaan. ik deed het snel wel. Hij deed een stap naar achter en keek me aan. In zijn ogen was een kleine fonkeling te zien. 'Zoon' zei Diederik verbaasd. Rick kwam dreigend op me aflopen. Ik liep achteruit en botste tegen de zijkant van de trap aan. Hij leunde tegen de zijkant zodat ik tussen zijn armen in gevangen stond. Hij ging met zijn gezicht naar mijn haar en snoof. Ik rook hem nu pas echt goed. De geur van dennenbomen en dauw drong mijn neus binnen. Nee. Nee! Dit kon niet gebeuren. Net nu ik wil terug ging?! Hij begon laag te grommen. En siste in mijn oor, 'mijn.'


the white wolfWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu