the white wolf

-20-

weer een maand later...

Rick

Mijn vader, alfa Landon, ik en Lune hadden afgesproken dat we om de maand "verhuisden" van haar roedel naar mijn roedel en weer terug. Deze maand waren we in mijn roedel. Lune en ik waren echt hopeloos in love. Het enigste minpunt was dat Lune de afgelopen dagen erg misselijk was geweest. Ze voelde zich niet lekker en bleef de hele dag in bed. Ik maakte me ernstig zorgen en had de dokter laten komen. Hij zou vandaag langskomen en vertellen wat er uit de testjes was gekomen. Ik zat op de rand. Lune had een kussen tegen zich aangedrukt. De bel ging. Ze keek me aan. Ik glimlachte, stond op en ging aan de bovenkant van de trap afstaan. Mijn vader deed de deur open en hij liet de dokter binnen lopen. De dokter was een oude, wijze man. Hij had grijs haar en grijze ogen. Hij liep een beetje gebogen. Hij gaf mijn vader een hand. Daarna liep mijn vader voor hem naar boven. De dokter glimlachte naar me, 'goedemiddag Rick.'

'Goedemiddag Victor.'

'Hoe gaat het nu met haar?'

Ik haalde mijn schouders op, 'dat zou u haar moeten vragen.' 'Ze zegt niet veel.'

Hij knikte en liep achter me aan de kamer in. hij glimlachte naar haar. 'Goedemiddag Lunette.'

Ze glimlachte zwakjes terug.

'hoe gaat het?'

Ze haalde haar schouders op, 'nog steeds misselijk.

'Dat snap ik.'

Ze knikte. Ik ging op de rand zitten. Ze pakte mijn hand. De dokter ging op de stoel in de hoek zitten en keek ons één voor één aan. 'Ik heb twee keer goed nieuws.' 'Er is niets ernstigs aan de hand.' 'En... gefeliciteerd.' 'Lunette je bent zwanger.'

Lune

Mijn hard sloeg een slag over. 'Echt' vroeg Diederik.

De dokter knikte, 'echt waar.' 'Je misselijkheid is heel normaal Lunette.'

Ik knikte langzaam. Ik kon het nog niet helemaal bevatten. Ik ging rechtop zitten en keek Rick aan. 'Mijn vader moet dit weten.'

Hij knikte. Diederik stond op, 'ik haal de telefoon wel even.'

Ik glimlachte, 'dank je.'

Rick en ik keken naar de dokter.  Die glimlachte, 'nog vragen.'

'Wanneer gaat het over' vroeg ik.

'Dat kan nog twee maanden duren.' 'Kan ook korter.' 'Dat verschilt per persoon.'

Ik knikte. 

'Na hoeveel maanden mogen we een echo maken?'

'6-7 weken kan je een echo maken.'

'Wanneer begint mijn buik ook alweer te groeien?'

'Vanaf week 17 ga je het pas echt zien.'

Ik knikte weer. Diederik kwam binnenlopen. Hij had een telefoon in zijn handen. Hij liep naar het bed en gaf die aan me. Ik glimlachte, 'dank je.'

De dokter stond op, 'ik moest maar weer eens gaan.'

ik laat u wel even uit zei Diederik. Nadat de dokter ons had gegroet had liep hij achter Diederik aan naar beneden. Ik toetste het nummer van mijn huis in en zette hem op luidspreker. Ik keek Rick aan, 'we vertellen het samen.'

de telefoon ging drie keer over voordat er werd opgenomen, 'Hallo bèta Marco.'

'Hey Marco, Lunette en Rick hier.'

'Lunette?' 'Wat is er?'

'Mag ik mijn vader even.'

'Ehm... hij is even een blokje om.' 'zal ik zeggen dat hij moet terugbellen?'

'Dat is goed, bedankt Marco.'

'Graag gedaan dame Lunette.'

Ik hing op en keek Rick aan. Hij glimlachte, 'wat denk je?' 'Jongen of meisje?' 'Een of twee?'

'Een meisje.'

'Ik denk een jongen.'

Ik knikte en ging liggen.

'Ben je moe?'

Ik knikte, 'dat is het mindere aan zwanger zijn.' 'De misselijkheid en slapeloosheid.'

Hij knikte, 'dat snap ik Luns.' Hij ging naast me liggen. Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Ik viel in slaap. Na een tijdje werd ik wakker vanwege de telefoon die afging. Ik schoot rechtop en greep naar de telefoon. Rick schoot ook rechtop. Hij keek me aan, 'wat is er?'

'De telefoon' zei ik. Hij knikte en ik nam op. 'Lunette?!'

'Hey pap.' 

'Hallo alfa Landon.'

'Wat is er?'

'Pap, ik heb goed nieuws en jij gaat je daarom waarschijnlijk zorgen maken maar... ik ben zwanger.'

'Echt?'

'Ja pap.'

'Dat is... geweldig!'

Ik glimlachte, 'hey pap.' 'Ik zie je over een maand weer.'

'Absoluut.' 'En reken even uit wanneer?'

'Natuurlijk doe ik dat pap.' 'Tot over een maand.'

'Tot over een maand.'

'Dag Alfa Landon.'

'Dag Rick.'

Ik hing op en keek Rick aan. Ik kuste hem. Hij trok me zachtjes op het bed en ging naast me liggen. 'Een gezond kindje' zei hij 'dat sowieso.'

Ik knikte