[top Jisung & bottom Minho]
Elinde tüm saf sevgisini anlattığı mektupla minik minik adımlarla yanına yaklaştı. Terleyen avuç içlerini pantolonuna sildi. Heyecanla atan kalbi göz göze geldiklerinde daha da hızlandı.
Çocuk ayağa kalktı, heyecan ve s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evveeet heyecanlıyım ya çok fazla yine. Ehehehhehe
Neyse bu akşam bir bölüm daha gelecek bilginizeeee
Yeni yıl hediyem nasıl?
Yorum ve oylarınızı bekliyorum
İyi okumalar bebitolarım... . . . . . .
Gece süren ağlamaları uzun bir süre daha devam etmişti. Bulundukları salonda her biri ayrı bir köşeye kıvrılmış uyuyakalmışlardı. Ertesi güne uyandıklarında içlerinde biriken üzüntüyü bir kenara bırakıp. Tüm gerçekler için masaya oturmuş gizli saklı ne varsa konuşma kararı almışlardı.
İlk cümleyi devralan Felix ile ortamdaki ıssızlık dağılmıştı.
"Babamızı hiçbir zaman görmedik. Annemiz ise henüz çok küçükken bizi bıraktı gitti. Yıllar boyunca bir teyze baktı ikimize. O süreçte Chan Hyung çok fazla içine kapanmıştı. Kimse ile konuşmaz, temasta bulunamazdı. İçine öyle kapanmıştı ki ağzından bizim yanımızda dahi tek kelime çıkmazdı."
" o yüzden bir süre psikolojik danışmandan yardım aldı. Minho'yu sürekli izlerdim. O olaylar beni çok üzmüştü. İçimde bir yerde bir şeyler sanki kopmuştu. Hep onu koruyup kollamaya çalışırdım."
"sonra bir gün Chan hyunga bahsettim Minho'dan. O da eğer ikna edebilirsem yanına çağırmamı söyledi. İlk defa o zaman Minho'ya karşı adım attım. Ve o kadar sıcak bir tepki aldım ki ondan."
"Melek gibi Minho. Çok masum. Hâlbuki ona tek bir güzel söz, tek bir iltifat, tek bir naif dokunuş bile iyi gelebiliyor. O sadece sevmek, sevilmek istiyor. O kadar sevgisiz büyümüş bir çocuk ki. Benim tek gülümsemem bile yüzünde güller açtırıyordu sanki."
Jisung ağlamamak için direnirken titreyen dudaklarını dişledi. Chan, kardeşinin sözlerinden sonra konuşmayı devraldı.
"İlk defa okulun bahçesinde tanıştık. Onun tavırları çok farklıydı. Benim durumumdan daha farklı. Minho'nun korkuları fazla büyüktü. En basitinden elimi sadece kendi saçımı düzeltmek için kaldırdığımda dahi irkiliyordu."
"Minhoçok bastırılmış bir çocukluk dönemi geçirmiş. Değişmek istiyordu. Her yapılanşeye suskun kalmak onu yormuştu. Hayır diyebilmek, red etmek istiyordu. Oyüzden bizi çıkış kapısı olarak görüp kabul etmişti."
"Minho hakkında o kadar fazla bilinmeyen vardı ki bu yüzden sadece bir çocuğun değişmesini değil komple hayatının değişmesini istedim. Biraz hayatını araştırmaya başladım. Ama o kadar fazla çıkmazlıklar vardı ki."
