မျက်စိတစ်လုံးမြင်နေရတဲ့ ဖြူလွှလွှနှင်းတွေထက်မှာတော့ ခြေလှမ်းတို့ကိုဖြစ်တည်လိုက်တဲ့အခါ နှင်းဖြူဖြူတွေထက် ခြေရာတွေက ထင်ကျန်ခဲ့လျက်။
တောက်တောက်ပပနေရောင်ခြည်ဖြာကျနေသော်ငြား ဆွစ်ဇာလန်ရဲ့ဆောင်းရာသီကတော့ လှပကာအေးခဲလုနီးပါပင်။
"ဆောင်းဟွန်း ဆောင်းဟွန်း"
ဂျယ်ယွန်းတစ်ယောက်နှင်းတွေကြားမှာ ခုန်ပေါက်နေသည့်ကြားမှရပ်လိုက်ပြီး နောက်ကနေဖြည်းဖြည်းချင်းလိုက်ကာ လျှောက်လာနေတဲ့ဆောင်းဟွန်းဆီပြန်သွားလိုက်သည်။ ဆောင်းဟွန်းကတော့ အည်ိုရောင် long coat အရှည်ရယ် သူနဲ့အခုဆင်တူပတ်ထားတဲ့ မာဖလာအဖြူရယ်နဲ့ ဆောင်းနှင်းဖွေးတွေကြား ကြည့်အကောင်းဆုံးဖြစ်လို့နေသည်။
"ဆောင်းဟွန်း ဆောင်းဟွန်း မင်းသိလား"
ဆောင်းဟွန်းကတော့သူ့ကို အမေးပါတဲ့မျက်ဝန်းတို့နဲ့ကြည့်လာသည်။
"နံပါတ် 5 ဂဏန်းက အကောင်းဆုံးဂဏန်းတဲ့လေ"
"ဘာလို့"
"မင်းလက်ဖြန့်လိုက်"
သူထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ဆောင်းဟွန်း လက်ဖဝါးဖြန့်ပေးလာသည်။ သူလဲတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုလက်ဖဝါးကြားထဲ သူ့လက်ချောင်းတို့ကိုထည့်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း
"ဒီမှာလေ"
ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ယှဉ်တွဲလက်နှစ်ဖက်လေးကို ဂျယ်ယွန်း ဆောင်းဟွန်းရှေ့ ထောင်ပြလိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့် ဒါက 10 မဟုတ်ဘူးလား"
ဆောင်းဟွန်းအပြောကြောင့် ဂျယ်ယွန်းမျက်ခုံးတို့ကတော့ တွန့်သွားလျက်။
"5 လေ လက်ငါးချောင်း"
"ကိုယ်က 5 ဂျယ်ယွန်းက 5 ပေါင်းလိုက်တော့ 10 လေ"
"ဒါပေမယ့် အဲ့လို မဟုတ်- ဟ ကျစ် ပတ်ဆောင်းဟွန်း မင်းတကယ်ပဲ"
ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ရင်း ဂျယ်ယွန်းမျက်နှာမှာတော့ စတင်၍ဆူပုတ်လာပြီဖြစ်၏။
"မင်း တကယ်ပဲ ဒီအတိုင်း 5 ဆို 5 လိုက်ပေါ့ ဘာပေါင်းပြီး 10 တွေလုပ်နေတာတုန်း အရမ်းပဲ ရိုလို့ကိုမရဘူး"
ESTÁS LEYENDO
If all it is eight letters (Completed)
Fanficချစ်ကြောင်းတွေကိုဘယ်လိုထုတ်ဖော်ပြရပါ့မလဲ...။ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြကိုဘယ္လိုထုတ္ေဖာ္ျပရပါ့မလဲ...။ The whole fiction is just an author's imagination
