រវល់តែជេមិនបានដឹងឡើងអ្នកដែលគេស្អប់នៅខាងមុខនាយ ស៊ាវចាន់ឈរស្ងៀមសម្លឹងមើលអ្នកនៅនឹងមុខទាំងទឹកភ្នែក។
"យ៉ាងមិចជេយើង ឆ្អែតហើយហេ៎ស "អុីបូឈរសម្លក់សម្លឹងស៊ាវចាន់ទាំងទឹកមុខព្រោះខ្លួនឮគ្រប់យ៉ាងដែលគេជេមុននេះ។
"អុីបូ....ហិក នេះលោកមកទីនេះបានយ៉ាងមិច "ស៊ាវចាន់រៀបចំរឹកពារធម្មតា នាយជូតទឹកភ្នែកចេញ ព្រោះខ្លាចគេចាប់បាន។
"បើយើងមិនមក ស្មានតែយើងឮឯងជេយើងក្រោយខ្នងហេ៎ស "អុីបូបានឈានជើងចូលក្បែកាន់តែកៀក ស៊ាវចាន់ក៏ចេះតែថយរហូតដល់ផ្លូវទាល់ អុីបូមិនចាំយួរឃាំងគេចាប់។
"ខ្ញុំ..ខ្ញុំមិនបាន អឹប.លោក "ច្បាស់ណាស់ណាស់ថាគេចង់ប្រកែកទើបអុីបូទម្លាក់បបូរមាត់ថើបផ្ដឹតលើមាត់គេថ្នមៗ។
"សឺត លោកកុំ "ឌឹបៗ"បន្ទាប់បបូរមាត់មានសារីភាពក៏ល់កដៃទប់ទ្រូងគេរួចសម្លឹងមើលមុខគេទាំងដកដង្ហើមញ៉ាប់ៗ។
"យ៉ាងមិច !មិចមិនខ្លាំងទៀតទៅក្រែងយើងនេះជាប្រុសល្មោភកាមមិនចឹង នៅថាយើងបេះដូងដែកថែបទៀត ឯងនេះ..សឺត "មិនឲ្យនាយថើបបានយ៉ាងមិចបើ បបូរមាត់នោះទន់ខ្លាំងយ៉ាងនេះ អុីបូចាប់ចង្កាគេចាប់រួចក៏និយាយបញ្ឈឺ។
"ហិុម... លោកកុំអី"ស៊ាវចាន់សម្លឹងមុខគេនាយធ្វើអ្វីមិនត្រូវឡើយ បានត្រឹមអឹមអៀនមុខក្រហម ពេលដឹងដល់ដៃដែលស្តាបលើរាងកាយ។
"សឺត ផ្អែម "គេកាន់តែអៀន គឺកាន់តែស្អាតនឹងគួឲ្យចង់ថើប អុីបូទម្លាក់បបូរមាត់គេថើបម្ដងទៀត ដៃរាវក្នុងអាវ។
"បានហើយលោក លែងបានហើយ នេះមិនខ្មាស់គេទេហេ៎ស "ស៊ាវចាន់ត្រឹមគេថើមហើយស៊កអណ្ដាតទៅប្រលែងជាមួយអណ្ដាតធ្វើឲ្យទឹកមាត់ហូអន្តាយពេញនឹងស៊ាវចាន់រុញគេចេញរួចក៏ស្រែកទាំងមិនពេញចិត្ត។
"សឺត..មានអ្វីដែលគួឲ្យខ្មាស់ទៅ ឯងជេយើងមិនខ្មាស់ផងនោះ "អុីបូខ្សឹបក្បែត្រចៀកកម្លោះតូចដៃចាប់ក្រសោបចង្គេះតូចរួចច្របាច់វាថ្នមៗ។
"ហិក គឺមកពីលោកឯង នឹង "ស៊ាវចាន់ខឹងគេឡើងយំខ្លួនឯងមនុស្សស្អីចូលចិត្តធ្វើឲ្យគេយំនៅមកច្របាច់គូទនាយថែមទៀតរោគចិត្តលំដាប់ហើយ។
