ខ្យល់ត្រជាក់បក់រំភើយ កំដរនឹងទឹកទន្លេរដែលបក់បោក ច្រាំងថ្មកំដរបេះដូងដែើសែនរងា វាជាពេលវេលាដែើឈឺចាប់បំផុតរយះពេល20ឆ្នាំមកនេះ មិនធ្លាប់ទទួលបានពីមិនមកទេ វាឈឺដូចកាំបិតរាប់ពាន់ចាក់ទម្លុះ បេះដូងមិនឈប់ឈរ។
" ពេលកន្លងមកនេះ យើងរឹងណាស់ ហេតុអីក៏ពេលក្នុងទ្រូងឈឺដល់ម្លឹងខ្ញុំមិន ដឹងទេជាកម្មពារអ្វី តើខ្ញុំសាងកម្មអ្វីរឿងកើត ឡើងផ្ទួនៗធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ទើតែបែកប្រមាត់ ហិក កន្លងមកខ្ញុំទន់ជ្រាយពេកមែនទេ ខ្ញុំល្ងង់ដែលស្រឡាញ់ បុរសដែល សាវា ចិត្តខ្មៅ ធ្វើឲ្យ ទំនាក់ទំនងបងប្អូន ប្រេះស្រាំ ហិក ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងគ្មានមុខនឹងជួបបងស្រីទេ "ស៊ាវចាន់អង្គុយនៅលើបង់មួយកន្លែងទីនេះស្ងប់ស្ងាត់ល្អគ្មានមនុស្សឆ្លងកាត់នោះឡើងវាល្មមអាចធ្វើឲ្យនាយ បានរំសាយភាពឈឺចាប់បានខ្លះ។
"ហិក លោកអស្ចារ្យពេកហើយទេដឹង វ៉ាងអុីបូ លោកពិតជាសាហាវលោកពិតជា ព្រៃផ្សៃពេកហើយ ហេតុអីក៏លោកអាក្រក់ដល់ថ្នាក់នេះតើខ្ញុំឆ្គួតមែនទេដែលស្រឡាញ់មនុស្សដូចលោក ហិក កន្លងមកលោកទុកខ្ញុំជាស្អីជាកូនបំណុល ឬក៏ជាទាសករដែលលោកទិក បម្រើការលើគ្រែរបស់លោក ហិក ចរិកលោកមិនដែលឆ្អែតឆ្អន់នោះទេ " បេះដូងនឹងថ្លើមប្រម៉ាត់នាយ ប្រសើរអស់ទៅហើយនាយមិនយល់ មិនយល់ថាគេមានទម្លាប់ល្អខ្លះដែលទេ ចំណុចណា៎គេល្អទើបបេះដូងនាយព្រមទទួលយកគេបាន នោះ។
"ហិក ហិក យើងជាប្រុស តែបែជាស្រក់ទឹកភ្នែកព្រោះបុរសនោះទៅវិញ សូមទោសបងស្រី ខ្ញុំមិនបានខឹងស្អប់បងស្រីឡើង ខ្ញុំរត់ចេញមកព្រោះទទួល យកការពិតមិនបាន "វាជាការពិតនាយទ្រាំមើលបងស្រីនាយត្រូវគេវ៉ៃមិនបានឡើយតែនាយមិមអាចធ្វើអ្វីបានព្រោះតែបងស្រីនាយស្រឡាញ់អុីបូទៅហើយ។
"ហិក ឯងចាក់ចេញគឺ ជារឿងល្អហើយ មនុស្សប្រុសដូចជាគេមិនមកស្រឡាញ់យើងឡើយ ឯងនៅបន្តរបងឯងកាន់តែឈឺចាប់ ដើរចេញដើម្បីបងស្រីគឺជារឿងល្អ បើបងស្រីនឹងគេស្រឡាញ់គេក៏ល្អយើង មិនអីទេ ត្រូវអត់ "
"ហិក ឯងត្រូវរឹងមាំឡើង មនុស្សដូចជាជា វ៉ាងអុីបូ គ្មានថ្ងៃស្រឡាញ់ប្រុសដូចឯងឡើយ ការជ្រើសរើសដើរចេញវាដូចជាដោះលែងឯងពីការឈឺចាប់ ហិក មិនយួរទេឯងនឹងបំភ្លេចគេ ជារាងរហូតឈប់ស្រឡាញ់គេ មនុស្សចិត្តខ្មៅ ដូចគេ សមនឹងទទួលហើយ "
