ក្ដីស្រឡាញ់ពិតមិនបាច់បកស្រាយនោះទេគ្រាន់តែ សម្លឹងមើលកែវភ្នែកដៃគូក៏យល់ដល់ជម្រៅចិត្តនឹងក្រអៅបេះដូងដែលនេះជាស្នេហាបងម៉ាហ្វៀ។
"តើគាត់ខឹងនឹងខ្ញុំមែនទេ ហិក "ស៊ាវចាន់ឃើញសភាពសោះក្រោះរបស់ស្វាមីក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកមិនដឹងខ្លួន នាយមិនមានអារម្មណ៍គេខឹងនាយកាន់តែខ្លាំងហើយ តើគេអាចនឹងឈប់ស្រឡាញ់នាយដែលទេ?
"អួយ.."ស៊ាវចាន់ចង់ចុះទៅងូចទឹកនឹងអាលទៅនិយាយជាមួយអុីបូតែនាយឈឺជើញខ្លាំងពេកទើបដួលព្រូស ទៅលើឥដ្ឋ។
"ស៊ាវចាន់ អូនយ៉ាងមិចនឹង "អុីបូដែលចាំគេនៅខាងក្រៅក៏ស្ទុះវឹងរត់ចូលមកមើលនាយស្លន់យ៉ាងខ្លាំងពេកឃើញស៊ាវចាន់ដួលបែបនេះប្រហែលមកពីនាយចាប់ដាក់ច្រវ៉ាក់ហើយនៅអូស នាយតូចយប់មិញទៅមកព្រោះតែកំហឹងទៀតទើបគេឈឺជើងបែបនេះ។
"ហិក ហិក ឈឺប្ដី អូនឈឺ "មុនដំបូងជើងរបស់នាយឈឺតែបន្តិចទេតែពេលអុីបូចូលមកចឹងស៊ាវចាន់ក៏ស្រែកយំខ្លាំងៗនាយត្រដាងដៃ មានន័យថាចង់ឲ្យគេបី។
"បងមើលជើងអូនបន្តិច វាក្រហមខ្លាំងប្រហែលមកពីកកិតខ្លាំងនឹងជើង "អុីបូលើកជើងមើលស៊ាវចាន់ឃើញគេបារម្ភក៏ញញឹមស្រស់នាយលើកដៃអង្អែលថ្ពាល់ស្វាមី។
"បងឈឺទេ អូនសូមទោស សឺត "មិន ត្រឹមតែអង្អែលថ្ពាល់នោះទេនាយតូចនៅងើយទៅថើបអុីបូទៀតផងមិនដឹងថាចិត្តក្លាហាននេះមកពីណា៎នោះទេ។
"ហិុម..បងមិនខឹងនឹងអូនទេ សឺត "អុីបូញោចចុងមាត់រួចក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ទៅលើមាត់ស៊ាវចាន់ ដោយលែកស៊ាវចាន់ មិនមាត់នាយតបស្នងទៅគេវិញដោយការពេញចិត្តដោយឃើញថាស៊ាវចាន់បើកដៃឲ្យគេលុកលុយបែបនេះអុីបូក៏ប្ដូលកាយតូចទៅលើឥដ្ឋរួចឡើងទ្រោមពីលើ។
"អ្ហា៎ស.កុំខាំអូន..ស្រៀវ "ស៊ាវចាន់បន្លឺសម្លេងថ្ងូរឡើងមកនាយមនអារម្មណ៍ថាករបស់នាយត្រូវគេខាំដៃរបស់គេរវាមណាស់ លូកលុញចុងក្រហមនោះចុះឡើង អុីបូបានប្រលេះឡេវអាវស៊ាវចាន់រួចក៏ឱនទៅខាំដើមទ្រូងមានសាច់តិចៗនាយសង្គេតថាវាឡើងប៉ោងជាងមុនទៅទៀត ជើងរបស់ស៊ាវចាន់ក៏ហែកធំឡើងតាមអារម្មណ៍ត្រូវការ។
