ទោះត្រឹមជាក្ដីស្រមៃក៏មានក្ដីសុខឲ្យតែបានរួមរស់ក្បែមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នាយតែងគិតថានឹងអាចមានកថ្ងងៃនោះតែពេលនេះក៏ក្លាយជាការពិតអារម្មណ៍រំភើបបូករួមនឹងក្ដីសុខដ៏សែនមានន័យ។
"ឈប់ឆ្គួតបាន ហើយ ហិក "អារម្មណ៍ដែលខឹងវាពិតជាតិចជាងអារម្មណ៍ដែលរំភើបនាយមិនចង់ជឿនឹងភ្នែកនោះទេតែទង្វើរដែលអុីបូធ្វើគេពិតជាពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។
"ព្រមឬអត់ បើមិនព្រមបងទៅរកស្រីផ្សេងមកកាជំនួសហើយ "ដោយសារតែស៊ាវចាន់ចេះតេប្រកែកពេក អុីបូក៏ញ៉ោះម្ដងទៀតព្រោះពេលនេះក៏ល្ងាចទៅហើយ។
"ព្រមតើ អ្នកណា៎ថាមិនព្រម"ស៊ាវចាន់គ្រាន់តែចង់ឲ្យគេលួងលោមបន្តិចទៀតអ្នកណា៎ទៅដឹងថាអុីបូចង់យកស្រីផ្សេងមកការជំនួស នាយមានតែធ្វើជាមេមាន់ ព្រមតាមគេ។
"សឺត បើព្រមឈប់យំទៅ ក្មេងល្អរបស់បង តោះចុះទៅ "អុីបូញញឹមពព្រាយនាយឱនទៅថើបថ្ងាស់ស៊ាវចាន់មួយខ្សឺតព្រោះតែមិនចង់ចាំយួរទៀតទេ ពេលយន្តហោះបានចុះមកដល់ខាងក្រោមទើបអុីបូងើបឈររួចកាន់ដៃស៊ាវចាន់ទៅជាមួយ។
"ពិតជាសមគ្នាមែន "ភ្ញៀវគ្រប់គ្នាលាន់មាត់ស្ងើចពីសម្រស់ស៊ាវចាន់ពិតជាសមដូចជាគូរដែលទេវតាប្រទានមែនស៊ាវចាន់ឱនមុខចុះព្រោះតែអៀនខ្លាំងពេលមនុស្សគ្រប់គ្នាសម្លឹងមកកាន់ខ្លួននឹងអុីបូ។
ពិធីមង្គល់ចាប់ផ្ដើម
មនុស្សម្នាគ្រប់គ្នាដាក់ខ្លួនអង្គុយរង់មើលអាចារ្យអានព្រះគម្ពីរនឹងផ្ដើមពិធីអុីបូសម្លឹងមើលស៊ាវចាន់មិនឈប់ទាំងមាត់លិឌតិចៗដូចជាតោចាំចាប់ចំណី នៅយប់នេះ។
"លោកវ៉ាងអុីបូ តើលោកព្រមទទួលអ្នកប្រុសតូចស៊ាវចាន់ជាភរិយានឹងមើលថែគ្នាមិនថាចាស់ជរាយ៉ាងណា៎នោះទេ? តើលោកព្រមនឹងកាន់ដៃភរិយា? នឹងស្រឡាញ់ការពារ រហូតតទៅដែលទេ?"លោកអាចារ្យ
"ហិុម .ខ្ញុំព្រម "អុីបូឆ្លើយព្រមភ្លាមៗទាំងមិនចាំយួព្រោះតែនាយស្រឡាញ់នឹងអាណិតស៊ាវចាន់មករហូត នាយចង់បានគេមកធ្វើជាម្ចាស់បេះដូងចង់បានកាយគេមកគ្រប់គ្រងតទៅ។
