Dos Amantes:Greece (2) ©

Εύα.9

Τρέχω με κατεύθυνση τις τουαλέτες και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν πάνω στις γόβες μου. Θέλω να τον σκοτώσω με ίδια μου τα χέρια και δεν ξέρω πως κρατήθηκα για να μην το δείξω στο τραπέζι. Όπως το φαντάστηκα, έχει επιστρέψει στις παλιές του συνήθειες όχι ότι είμαι σίγουρη πως σταμάτησε ποτέ.
Με ανάγκασε να έρθω απόψε εδώ για να τον βλέπω να φλερτάρει απροκάλυπτα μια άλλη.
Ποιά στο διάολο είναι αυτή η Σοφία που τολμάει να την αγγίζει έτσι μπροστά μου;
Είναι όμορφη και είναι φανερό ότι τον θέλει. Πως θα μπορούσε να μην τον θέλει; Είναι λες και ο Θεός αποφάσισε να βάλει πάνω του όλη την αγάπη του για τον άνθρωπο όταν τον έφτιαχνε. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα στην τουαλέτα.
Το σενάριο μοιάζει να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που βρίσκεται στο δρόμο μου.
Πάντα βρίσκει τον τρόπο να παίξει με το μυαλό μου τόσο όσο χρειάζεται για να με τρελάνει και να βάλει φωτιά σε όλες τις αισθήσεις μου. Όλο το βράδυ το μόνο που σκέφτομαι είναι τα χέρια του πάνω στο κορμί μου, τα χείλη του να βασανίζουν τα πιο ευαίσθητα σημεία μου, την ανάσα του, την μυρωδιά του.. Πάνε πέντε μέρες απο την τελευταία φορά που με άγγιξε και δεν σταμάτησα στιγμή να εκλιπαρώ να μου χτυπήσει ακόμα μια φορά το κουδούνι και να αναγκάσει να γίνω δική του χωρίς να με λυπηθεί. Στην αρχή θα προσποιούμουν ότι δεν θέλω τίποτα από εκείνον και έπειτα θα αφηνόμουν στο έλεος του μέχρι νιώσω ολόκληρη ξανά.

Θεέ μου, βοήθησε με να βρώ την δύναμη να τον ξεπεράσω. Αυτός ο άνθρωπος δεν μου κάνει καλό, δεν με αναγνωρίζω όταν είναι κοντά μου, χάνω τον εαυτό μου και όλες τις άμυνες μου αλλά κυριότερα χάνω την διαύγεια μου. Θα έπρεπε να είναι παράνομο να έχει κάποιος την ικανότητα να ασκεί τέτοιου είδους επιρροή πάνω σε κάποιον άλλον.

Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη και προσπαθώ να διώξω την ακατανίκητη επιθυμία μου για εκείνον που έχει αναμιχθεί με την αφόρητη ζήλεια που νιώθω για την γυναίκα που κάθεται όλο το βράδυ δίπλα του. Οι τουαλέτες είναι άδειες αλλά όταν είμαι έτοιμη να φύγω βλέπω την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα το τελευταίο άτομο που θέλω να συναναστραφώ αυτή την στιγμή.

-"Εύα; Καλά θυμάμαι;"με ρωτάει καθώς στέκεται απέναντι μου και με επεξεργάζεται.

Μένω για λίγο μετέωρη αλλά δεν έχω την δυνατότητα να δείξω τι νιώθω. Δεν μπορώ να αποφύγω την συζήτηση.

-"Ακριβώς! Πολύ καλά θυμάσαι. Δεν περάσαμε και λίγη ώρα στο ίδιο τραπέζι για να ξεχάσεις το όνομα μου, εκτός και αν είχες την προσοχή σου στραμμένη άλλου."λέω και την βλέπω να αποσυντονίζεται.