**Η συνέχεια από το Dos Amantes:Guam**
-"Φυσικά και την καταλαβαίνω. Εγώ νομίζεις ότι δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου; Νομίζεις ότι δεν πεθαίνω για σένα; Σ'αγαπάω τόσο που πονάω γαμώτο! Αλλά αν μείνω μαζί σου θα σε καταστρέψω Kay! Το καταλαβαίνεις; Θα...
Νιώθω τα χέρια μου να τρέμουν και την καρδιά μου να χτυπάει εκτός ρυθμού μόλις την βλέπω να ξεπροβάλλει μέσα από τα δέντρα μαζί με τον Λουίς στο πλάι της. Στέκεται στο ίδιο σημείο όπου καιρό πριν, έμεινα για ώρες να την βλέπω να ζωγραφίζει και νιώθω μαγεμένος. Φαίνεται λες και όλα μου τα όνειρα, όλες μου οι ελπίδες έχουν μαζευτεί επάνω της και την έχουν δημιουργήσει μόνο για μένα. Διανύω όλη την επιφάνεια του κορμιού της με το βλέμμα μου και χαμογελάω. Νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να νιώθω πλέον συγκλονισμένος από την ομορφιά της. Νόμιζα ότι είχα συνηθίσει να βλέπω αυτό το φως που βγαίνει από μέσα της κάθε φορά που την κοιτάω αλλά όχι.. Απόψε φαίνεται λες και ο Θεός κατέβηκε στην γη μόνο για να αφήσει ένα φιλί στο μέτωπο της για να την κάνει να μοιάσει με έναν από τους αγγέλους του.
Το νυφικό της είναι ένα στενό φόρεμα με τιράντες σε ιβουάρ αποχρώσεις που αγκαλιάζει το κορμί της μέχρι τα γόνατα και ύστερα ανοίγει ελαφριά στις γάμπες της δημιουργώντας μια μικρή ουρά. Επάνω του είναι κεντημένα, μικρά λευκά λουλούδια απο δαντέλα και τα μαλλιά της είναι πιασμένα πίσω σε έναν επιδέξιο κότσο. Είναι τόσο όμορφη και όταν το βλέμμα της πέφτει επάνω στο δικό μου, νιώθω την αγάπη μου για εκείνη να μαζεύεται στα μάτια μου, δημιουργώντας ένα μοναδικό δάκρυ το οποίο νιώθω να πέφτει στο μάγουλο μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-"Ήρθε το κορίτσι σου γλυκιέ μου. Είναι σαν όνειρο."ακούω την Charlene να λέει καθώς χαϊδεύει το μπράτσο μου και χαμογελάω.
Το όνειρο μου.
-"Κυρία Χριστίνα, δεν βλέπω καλά. Κρατήστε το κινητό λίγο πιο πάνω."
Ο Hajoon βρίσκεται στην γραμμή με βιντεοκλήση για να παρακολουθήσει τον γάμο μας, όπως ήθελε η Εύα. Ζήτησε όλοι όσοι αγαπάει να είναι απόψε εδώ και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Όλοι εκτός από εκείνη την γυναίκα, την μητέρα της.
Την βλέπω να ξαφινάζεται και ύστερα να γελάει συγκινημένη όταν βλέπει τον Gui να εμφανίζεται μπροστά της και να της απλώνει το χέρι του. Δεν μου τον ανέφερε και κατάλαβα ότι αυτό έγινε επειδή δεν ήθελε να τον ενοχλήσει μέσα στην νύχτα αλλά ήξερα πόσο σημαντικό ήταν για εκείνη να βρίσκεται απόψε εδώ. Τον αγκαλιάζει και νομίζω ότι έχει αρχίσει να κλαίει. Είναι δάκρυα χαράς, τα μοναδικά δάκρυα που θα δεχτώ να βλέπω από εδώ και πέρα να βγαίνουν από τα μάτια της.
