Όταν φτάνουμε στο πύργο του Τουμόν, νιώθω τα νεύρα και τον φόβο να κλέβουν όλη την χαρά και την ηρεμία την οποία είχα τον τελευταίο καιρό.
Ο γάμος μας ακολουθούμενος από τον ερχομό του Ian, με έκαναν να νιώσω τόσο ξεχωριστά που πίστεψα ότι η ζωή μου είχε μπεί σε μια τροχιά ευτυχίας που τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει.
Θυμάμαι το μικροσκόπιο ανθρωπάκι που κράτησα στην αγκαλιά μου και άθελά μου, χαμογελάω.
Δεν είχε τύχει ποτέ στο παρελθόν να ζήσω το ξεκίνημα της ζωής ενός ανθρώπου και η αίσθηση ήταν αδιαμφισβήτητα, συγκλονιστική. Το μικρό χαμόγελο του την ώρα που του μιλούσα, έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει διαφορετικά και σκέφτηκα ότι αυτή θα ήταν η πλησιέστερη εμπειρία της μητρότητας που θα ζούσα ποτέ μου.
Στέκομαι μπροστά από το ασανσέρ του ξενοδοχείου και βλέπω τον Kay να πλησιάζει το λόμπυ. Κάτι λένε με τον Μάικλ και ύστερα αρχίζει να περπατάει προς εμένα.
Συνεχίζει να μην μου λέει τι συμβαίνει και να μιλάει για μια αλήθεια την οποία σύντομα θα μάθω και δεν μπορώ παρά να τρέμω στην ιδέα ότι κάτι τρομακτικό συμβαίνει.
Όσο και αν προσπαθώ να βγάλω άκρη, το μυαλό μου δεν πάει πουθενά και αυτή η αναμονή αρχίζει να με πνιγεί.
-"Πάμε."μου λέει όταν φτάνει κοντά μου και με τραβάει για να μπω στο ασανσέρ.
Με αγκαλιάζει όταν οι πόρτες κλείνουν και άθελά μου θυμάμαι την πρώτη μας αγκαλιά στο ίδιο αυτό κουβούκλιο.
Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα την ζεστασιά του κορμιού του και κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος θα έπαιζε κομβικό ρόλο στην ζωή μου.
-"Πες μου ότι δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με εμάς. Πες μου τουλάχιστον αυτό Kay."τον παρακαλάω και τον νιώθω να αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά μου.
-"Δεν έχει να κάνει με εμάς μωρό μου. Εμείς θα είμαστε μαζί ο κόσμος να χαλάσει."λέει και νιώθω ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου.
Τουλάχιστον ξέρω ότι έχω εκείνον και αυτό σημαίνει ότι θα έχω την δύναμη να ανταπεξέλθω οποία και αν είναι αυτή η αλήθεια που πρόκειται να μάθω.
Φτάνουμε στον έκτο όροφο και μου ζητάει να τον ακολουθήσω καθώς βγαίνει από το ασανσέρ. Λίγα λεπτά αργότερα, στεκόμαστε μπροστά από μια σουίτα της οποίας την πόρτα χτυπάει και μόλις ανοίγει, βλέπω μπροστά μου τον τελευταίο άνθρωπο που θα περίμενα να δω απόψε εδώ.
-"Μπαμπά;"λέω και νιώθω το αίμα να παγώνει στις φλέβες μου.
-"Κορίτσι μου."λέει και αυτόματα γυρίζω στον Kay.
أنت تقرأ
Dos Amantes:Greece (2) ©
عاطفية**Η συνέχεια από το Dos Amantes:Guam** -"Φυσικά και την καταλαβαίνω. Εγώ νομίζεις ότι δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου; Νομίζεις ότι δεν πεθαίνω για σένα; Σ'αγαπάω τόσο που πονάω γαμώτο! Αλλά αν μείνω μαζί σου θα σε καταστρέψω Kay! Το καταλαβαίνεις; Θα...
