Dos Amantes:Greece (2) ©

Kay.37

Μπαίνω στο μπάνιο και κλείνω την πόρτα πίσω μου.
Δεν ξέρω τι θα κάνω μαζί της.
Νόμιζα ότι όλα επιτέλους είχαν μπει σε μια σειρά αλλά όχι.
Οι εμετοί συνεχίζονται και η άρνηση της να δούμε τι στο διάολο της συμβαίνει μπορεί να με εξωθήσει στα όρια μου.
Είναι τριαντατεσσάρων χρονών γυναίκα και φέρεται σαν μωρό.
Το κέρατο μου!
Μωρό.
Σκέφτομαι τι μου είπε νωρίτερα και νιώθω τον θυμό μου να φουντώνει.
Αντί να κάτσει να συζητήσουμε σαν ζευγάρι αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα, με έστειλε πακέτο στην Σοφία.
Λες και χέστηκα να κάνω παιδί με την οποιαδήποτε.
Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι το μοναδικό παιδί που θέλω στην ζωή μου, είναι το δικό μας;

Νευριάζω που αυτό το κόλλημα της μπορεί να μας στερήσει κάτι που θα πολλαπλασίαζε την ευτυχία μας αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να την πιέσω να κάνει κάτι που δεν θέλει.. απλά γαμώτο, είμαι σίγουρος ότι αν συνέβαινε, αν κρατούσε το μωρό μας στα χέρια της, θα άλλαζε γνώμη. Το είδα στα μάτια της, στον τρόπο που φρόντισε την Ari. Ήταν τόσο στοργική μαζί της σαν να είχε γεννηθεί για αυτό και εγω..
Απλώς φοβάται, όπως φοβόταν όλο τον κόσμο, τα πάντα γύρω της και στο τέλος κατάφερε να ξεπεράσει αυτούς τους φόβους και να ζήσει.
Θέλω όσο τίποτα να γίνει η μητέρα του παιδιού μου αλλά μόνο αν το θέλει και εκείνη. Η Εύα είναι τα πάντα μου, για αυτό ο πρώτος μου στόχος είναι να την κάνω ευτυχισμένη αλλά ξέρω ότι η δική της ιδέα για την ευτυχία, δεν περιλαμβάνει παιδιά, και αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με έναν παίκτη.
Χρειάζονται δύο και εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να γίνει σύμμαχος μου σε κάτι τέτοιο.

Βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω στην ντουζιέρα.
Αφήνω το νερό να πέσει πάνω μου και νιώθω την ένταση της ημέρας να σβήνει σιγά σιγά.
Όταν με έδιωξε το πρωί, θύμωσα τόσο μαζί της που ήξερα ότι έπρεπε να φύγω πάση θυσία από αυτό το δωμάτιο.
Αν εμένα λίγο ακόμα η κατάσταση θα ξέφευγε και θα καταλήγαμε να λέμε πράγματα που θα μετανιώναμε και οι δύο όπως κάναμε τόσες φορές στο παρελθόν, πράγματα που θα μας πλήγωναν και δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε πίσω. Έπρεπε να δώσουμε λίγο χρόνο ο ένας στον άλλον μέχρι να ηρεμήσουμε.
Την άφησα μόνη της και έφυγα από το ξενοδοχείο.

Πέρασα όλη την ημέρα γυρνώντας την Κρήτη, έφτασα μέχρι το Ηράκλειο και όταν τα νεύρα άρχισαν να περνάνε, το μόνο που έμεινε ήταν η ανάγκη μου να βρεθώ κοντά της.
Να την κλείσω στην αγκαλιά μου και να της φωνάξω πόσο χαζή είναι.
Πόσο χαζή και πόσο ανάγκη την έχω για να ζήσω.
Γύρισα πίσω έτοιμος να βρεθώ μέσα της αλλά όταν την είδα να τρώει αυτές τις μαλακίες, όλος ο θυμός γύρισε πίσω.
Δεν σκέφτεται στιγμή την υγεία της, δεν σκέφτεται πως αν πάθει κάτι εγώ..
Δίνω μια μπουνιά στα πλακάκια του μπάνιου και αμέσως διπλώνομαι από τον πόνο.