Dos Amantes:Greece (2) ©

Εύα.23

-"Πρέπει να πάω στην Χριστίνα."του λέω και αρχίζω να λούζομαι γρήγορα.
Θέλω να απλά να φύγω από αυτό το δωμάτιο και από κοντά του. Αν μείνω και άλλο μαζί του, αυτό που έγινε πριν από λίγο, θα είναι το μικρότερο λάθος απ' όσα θα έχω κάνει. Τον κοιτάω που έχει μείνει ακίνητος στην θέση του και εύχομαι να μπορούσα να ξεχάσω όλα τα λάθη του, να μπορούσα να σταματήσω να φοβάμαι ότι θα με πληγώσει στην πρώτη ευκαιρία και να του πω πόσο τον χρειάζομαι για να είμαι καλά.

-"Γιατί με κοιτάς έτσι Kay;"τον ρωτάω και φαίνεται λες και η φωνή μου τον ξύπνησε από κάποιο όνειρο.

-"Τίποτα. Θα σε πάω εγώ στο νοσοκομείο."λέει και πάω να του φέρω αντίρρηση αλλά σηκώνει το χέρι του μπροστά από τα χείλη μου, σταματώντας με. "Νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε πολιτισμένοι για χάρη των φίλων μας που περνάνε μια δύσκολη κατάσταση. Μετά μπορούμε να ξεκόψουμε οπότε θες." μου λέει και γνέφω.

Ναι, θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό.

-"Σύμφωνοι."του λέω και νιώθω το κεφάλι μου να βουίζει. Αυτός ο πονοκέφαλος δεν λέει να με αφήσει από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νησί.

Στο αυτοκίνητο, σπάω την σιωπή ανάμεσα μας κάνοντας του μια ερώτηση που τριγυρίζει στο κεφάλι μου από το πρώτο λεπτό που τον είδα στο νοσοκομείο.

-"Τι θα γίνει με τα εγκαίνια του ξενοδοχείου; Άκουσα ότι είναι σε λίγες μέρες."

-"Έχω κλείσει πτήση για μεθαύριο. Θα πάω στην Ελλάδα για τα εγκαίνια και αν χρειαστεί, θα επιστρέψω ξανά εδώ."λέει και μια σπίθα απογοήτευσης γεννιέται μέσα μου. Δεν θέλω να φύγει.

-"Τι συμβαίνει;"με ρωτάει αλλά κοιτάω έξω από το παράθυρο προσπαθώντας να κρύψω τις σκέψεις μου. Ο Kay έχει πάντα την ικανότητα μπαίνει στο μυαλό μου και να το διαβάζει λες και του έχω δώσει το κλειδί.

-"Τίποτα. Εύχομαι απλά να πάνε όλα καλά με το μωρό."

-"Θα πάνε."

Στο νοσοκομείο, τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο για την Χριστίνα και το μωρό της. Ο σημερινός υπέρηχος ήταν εξίσου καλός με τον χθεσινό και ο γιατρός είπε ότι αν και ο αυριανός δείξει την ίδια πορεία, αύριο το μεσημέρι θα μπορέσουν να γυρίσουν στο σπίτι τους.
Πέρασα όλη την ημέρα κάνοντας παρέα στην Χριστίνα και έφυγα από κοντά της μόνο για να φάω την σούπα που μου έφερε ο Kay για μεσημεριανό.

-"Τέρμα τα μπέργκερ για σένα. Θα αρκεστείς σε αληθινό φαγητό τουλάχιστον μέχρι να επανέλθει το στομάχι σου."μου είπε καθώς καθισμένη στην θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητο του, άρχισα να κατεβάζω την μια μπουκιά μετά την άλλη.