Yorum yapmayı, görüşlerinizi yazmayı ve beğenmeyi unutmayın kar tanelerim:)))
Fleurie, Sirens
Ben Pellow, Roslyn
3.BÖLÜM
''SOĞUK KIZ''
Yeşil ışık yandı.
Tüm araçlar yollarına kaldığı yerden devam etti. Bazıları kavşağın birinci çıkışından, bazıları ise ikinci çıkışından ilerledi. Trafik akmaya başladı. İnsanlar varmak istediği hedefe ulaşmak için yola çıkmışlardı. Yolu aydınlatan lambalar ve araba farları gecenin karanlığına ket vurmuştu. Gecenin hüküm sürdüğü karanlığa yine ihanet ediyordu İstanbul. Gökyüzüne serpilmiş yıldızları ışığıyla bastırmıştı. Gözlerimi yakan şehrin ışığıyla gözlerimi kıstım. Algılarım kapanmış gibiydi. Zar zor korna seslerini işitebiliyordum.
Şehir gürültülü, biz sessizdik.
Yanımızdan hızla geçen arabaların yüksek sesli kornası kulaklarımın içinde yankılanıyordu.
Yeşil ışık yanmıştı.
Biz ise kırmızı ışıkta kalmıştık.
''Melike teyze?'' dedim, korkuyla hızlanan nefeslerimin arasından.
Baran, telefonuna kaşları çatık bakıyordu. Yüzündeki ifadeden ne hissettiğini anlayamıyordum fakat onun da göğsü benim göğsüm gibi hızla kalkıp iniyordu. Belki korkmuştu veya endişelenmişti.
''Ne oldu? Sen neredesin?'' Sesindeki telaşlı tınıdan anlamıştım endişelendiğini. Gözlerimi sıkıca yumdum. Mete'den gelebilecek bir cevap vardı ki... Düşüncesi dahi kanımın çekilmesine neden oluyordu.
Mete'nin sesi sonunda duyuldu.
''Bizimkilerin evindeyim. Gelince konuşuruz.''
Telefon kapandı.
Gözlerimi açtım. Hızla başımı ona çevirdim. Aynı anda birbirimize dönmüştük. Bakışlarımızın arasında esen serin esinti yavaşça büyük bir yıkım yetiren kasırgaya dönüşürken, ''Gidelim.'' dedim. Gözlerini gözlerimden çekmeden başını salladı.
Önüne döndü ve arabaya gaz verdi. Trafik ışığı sarıdan kırmıza düşecekti ki o sırada araba ilerlemeye başladı.
''Ne oldu acaba?''
Sorum, arabanın içinde yankılandı. Baran, bir süre sessiz kaldı. Keskin bakışları yoldaydı. Yüzünde tek bir mimik oynamıyordu. Kasılmış gibiydi. Aniden tek bir gözü seğirdi ve dudaklarını birbirine bastırıp sinirli bir mırıltı çıkardı. Sağ elini sertçe direksiyona vurdu. Bu ani hareketi karşından yerimde sıçradım ve korkuyla soludum.
''İyi misin?'' diye sordum istemsizce.
Gözlerini yumup biraz öyle bekledi. Sonra açtı ve gözleri beni buldu. Orman gözlerinin içinde koca bir yangın peydahlanmıştı sanki. Karanlık arabada parlıyordu yeşil irisleri.
''Sen iyi misin?'' Soruma soruyla karşılık vermişti. Hızla başımı olumsuz anlamda salladım. O da başını salladı.
''Ben de öyleyim.'' dedi, kısık bir sesle.
Sustum. Tıpkı onun gibi.
Sessizliğimiz, varmak istediğimiz hedefe kadar bâki kaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOĞUK MEVSİM
Teen Fiction"Buzun altında can çekişirken bulmuştu beni şifam, dudaklarıma yaşam nefesi vermişti." Peki, beni ölümün soğuk karanlığından çekip alan, ruhuma nefes olan sıcak dudakların sahibi kimdi? * Terk edilen ve yalnız bırakılan bir çocuğun büyüdüğü kadar...
