මං හැරෙනවත් එක්කම ප්‍රාති කිව්ව වචන ටිකට මෙච්චර වෙලා මගේ හිතේ තිබුන සතුට, සැනසීම සුනුවිසුනු කරලා දාන්න පුළුවන් උනා.
"මං මේ මැරෙජ් එකට කැමති නෑ"
"හේතුව"
අහන්න දහසක් දේවල් තිබ්බත් ඒ එක දෙයක්වත් අහන්න මගේ දිව නොනැමෙද්දි මං හේතුව ඇහුවා.
එයාගේ හිතේ වෙන කවුරු හරිවත් ඉන්නවද?
"හේතුව මං ආදරේ කරන්න කැමති නෑ"
"ම්ම්ම්ම්"
එයාගේ හිතේ වෙනකාටවත් කැමැත්තක් නෑයි කියලා දැන ගද්දි රිදුන මගේ හිතට පොඩි සහනයක් දැනුනත් එයාට දෙන්න උත්තරයක් හිතා ගන්න බැරුව මම කට වහන් හිටියා.
"ම්ම්ම් නෙමෙයි මිස්ටර්....."
"ශේථුද,මිස්ටර් ඔනේ නෑ නමින් කතා කරන්න ප්‍රාතීන්"
"හරි ශේථුද මං කියන්නේ මම ආදරේ කරන්න කැමති නෑ දැන් නෙමෙයි පස්සේ උනත් මොකද ආදරේ කියන්නේ රැවටීමක් විතරයි"
"හේතුව"
"ඒක මගේ personal reason එකක්"
ප්‍රාති කතා කලේ තනිකර ආදරෙන් පැරදිච්ච කෙනෙක් විදිහට වෙද්දි මම හේතු ඇහුවත් එයා හේතු කියන්න අකමැති උනා.
ඒත් ශේථුද කියන්නේ ලේසියෙන් පරාජය බාරගන්න කෙනෙක් නෙමෙයි.ඒක ආදරේ නෙමෙයි මොන දේටත් එකයි.
"මේ අහන්න ප්‍රාතීන් ඔයා මේකට අකමැති වෙන්න පුළුවන් ඒත් එහෙමයි කියලා ඔයා එක පාරටම ඕක ගිහින් මගේ මමීට කිව්වොත් ටිකක් හිතන්න ඔයාගේ අම්මා කොහොමද ඉස්සරහට ඔෆිස් එකේදි එයාලට මූන දෙන්නේ කියලා"
"මට මොනාද කරන්න කියන්නේ ශේථුද බොරුවට කැමති කියලා ඔයාගේ උනත් ටයිම් වේස්ට් කරන්න මට ඕනේ නෑ"
"ම්ම්ම් මට තෙරෙනවා.ඒත් ඔයාගේ මේ තීරනේ ඔයාගේ අම්මගෙ රස්සාවට උනත් බලපාන්න පුළුවන් කියන එකත් ඔයා දන්නවා නේද ප්‍රාතීන්"
අකමැත්තෙන් උනත් මම එයාට තර්ජනයක් නොවන තර්ජනයක් කරද්දි මං බලාගෙන එයා ටික වෙලාවක් කල්පනා කරනවා.
"මං දැන් මේකට මොකද කරන්න ඕනා එතකොට"
"අපි ටිකක් ආශ්‍රය කරමු.අම්මලා උනත් කිව්වෙ ඉස්සල්ලා දැන අදුරගෙන ඉන්න කියලනේ.
ඉතින් ටික කාලයක් එයාලට පෙන්න අපි ඩේට් කරමු.පස්සේ අපිට මොකක් හරි සාධාරණ හේතුවක් හදන් මේකට බෑ කියන්න පුළුවන්"
