"එහෙනම් ප්‍රාණ, අපායට සාදරෙන් පිලිගන්නවා"
පිහි තුඩු වගේ ඒ වචන මගේ ඇස් දිහා කෙලින් බලන් වෛරයක් විතරක් පිරුන ඇස් දෙකකින් කිව්ව ශේථු පහලට යන්න ගියා.
"තමුසෙට ලෑස්ති වෙලා එලියට එන්න කිව්වේ ඔතනට වෙලා පැනලා යන්න ප්ලෑන් කරන්න නෙමෙයි ඉක්මනට පහලට එනවා"
පහලට යන්න පඩිපෙල ලගට ගිය එයා ආපහු හැරිලා කියලා යන්න යද්දි මම බැල්කනි එකේ රේලින් එකට හේත්තු වෙලා බිම වාඩි උනා.
මට රිදෙනවා ශේථු නොසෑහෙන්න රිදෙනවා.ඉස්සර මං වෙනුවෙන් ආදරේ පිරුන ඔය ඇස් දෙකේ දැන් මම වෛරයක් විතරක් දකිද්දි මාව පිච්චෙනවා දෙවියනේ.
මම දන්නවා මට ඔයාගෙන් තව දුරටත් වෛරයක් මිසක් ආදරයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න බැ කියලා ඒත් දෙවියනේ මම තාම උබට නොසෑහෙන්න ආදරෙයි බං.
එයා හදන්නේ පලිගන්න මම කරපු හැමදෙයක්ම වෙනුවෙන්ම මගෙන් පලි ගන්න. කමක් නෑ මම ඉවසන්නම් මොකද මේ හැමදේකටම මුල මමයි ඒ නිසා මම ඉවසන්නම් ශේථු.
ඇස් දෙකෙන් පහලට රූටන කදුලු වැල් පිහලා දාපු මම නැගිටලා පල්ලෙහාට ගියා.
"තමුසෙලා කවුද ඕයි මොකටද මාව මෙහෙට අරන් ආවේ.තමුසෙලා හිතන් ඉන්නේ මාව මෙහෙට අරන් ඇවිත් බේරිලා ඉන්නද?
බලන් හිටපන් ප්‍රාණයියා මං නැහැයි කියලා දැන ගත්තම උබලව හොයන් ඇවිත් සෙන්ටිමීටරේ කෑලිවලට පෙති ගහයි."
පඩිපෙල බහිනවත් එක්කම ඇහුන හුරු පුරුදු කටහඩට මගේ මූනේ පුදුමයක් ඇදුනත් ඊලගට ඒ කටහඩ කිව්ව දේවල් එක්ක මගේ මූන නානු උනා.
ශේථු හිච්චිවත් අරන් ඇවිත් ද කොහෙද ඒ මෝඩ හූනාගේ කටහඩයි පහලින් ඇහෙන්නේ.හැබැයි ඉතින් ඌ තාම දන්නේ නෑ උගේ මහාලොකු ප්‍රානයියවත් මුන් උස්සලා කියන්න.
මොනා කරන්නද ආදරේ ලගදි කවුරුත් දුර්වලයි මේ ප්‍රාණ කියලත් ඉතින් වෙනසක් නෑ.
"අහ්හ් ප්‍රානයියේ ඔයා මාව බේරගන්න ආවද?
දැක්කනේ මම කිව්වනේ, දැන් බලන් ඉදපන් වනචරයා උබව අද ප්‍රානයියා පෙති ගහලා මාලුන්ට දීලා තමයි නවතින්නේ."
