"ඇයි මාව රැවැට්ටුවේ උබට අන්ධයෙක් වගේ ආදරේ කරපු මට ඇයි කියපන් මෙහෙම කලේ"
"මට සමාවෙන්න"
"එච්චරද උබට කියන්න තියෙන්නේ මේ තරම් දේවල් කරලත් උබට කියන්න තියෙන්නේ එච්චරයි ද යකෝ...."
ඩෝන්න්න්න්න්න්න්න්
එයාට කෑ ගහන ගමන් මම එයාගෙන් අහද්දි එක පාරටම පිටිපස්සෙන් ආපු වෙඩි උන්ඩයක් මගේ දකුනු අතේ වැලමිටට උඩින් වැදුනේ නොහිතපු වෙලාවක.
ප්‍රහාරයක් එක්ක ක්ශනිකව ක්‍රියා කරන්න පුරුදු වෙලා තියෙන කෙනෙක් විදිහට මම එසැනින් අනිත් පැත්ත හැරෙද්දි මගේ දිහාවට ගන් එක දික් කරන් හිටියේ මම හීනෙකින් වත් මේ වෙලාවේ බලාපොරොත්තු නොවුන කෙනෙක්.
ශේන්.... මගේ දිහාට ගන් එක දික් කරන් හිටියේ වෙන කවුරුත් නෙමෙයි ඌයි.
"වෙල් ඩන් බේබි බ්‍රදර්"
මගේ එහා පැත්තේ හිටපු ප්‍රාතිට නෑ වැරදුනා ප්‍රාණට මට සමච්චල් බැල්මක් දෙන ගමන් ශේන් කියද්දි ප්‍රාති වචනයක් නොකියා හැගීම් විරහිත මනුස්සයෙක් විදිහට ශේන් හිටපු දිහාවට ගියා.
මට දැනුනේ මහා මූසල හැගීමක්.දැනිලා තියෙනවද දහස් ගානක් මැද ඔයා තනි උනාම කොහොම ද කියලා අන්න ඒ හැගීම සිය ගුනේකින් වැඩි වෙලා මට දැන් දැනුනා.
මෙච්චර කාලයක් ප්‍රාති මට කලේ රැවටීමක් කියන එක මීට කලින් දැනුනට වඩා වැඩියෙන් මට දැන් දැනෙන්න ගත්තේ එයා ගිහින් ශේන් ගේ එහා පැත්තෙන් හිට ගද්දියි.
"ආෆ්ටර් ලෝන්ග් ටයිම් නේහ් ඔෆිසර් අභීන් ඉතින් ආස නැද්ද දැන ගන්න ඇයි අපි මෙහෙම කලේ කියලා ම්ම්ම්"
අඩියක් දෙකක් ඉස්සරහට එන ගමන් ශේන් අහද්දි මම මුකුත් නොකියා ඌ දිහා බලන් හිටියේ මගේ ලේ ගලන අත අනිත් අතින් තද කරගන්න ගමන්.
අවංකවම මට හිතා ගන්න බැරිඋනා මම මොනාද කියන්න ඕනේ කියලා.
"ඔෆිසර් ප්ලෑන් කලේ අපිව අල්ලන්නනේ ඒකනේ ඔෆිසර් ගේ මිශන් එක.ඒත් ඔෆිසර් දන්නවද ඔෆිසර්ට මිශන් එකට පර්මිශන් ලැබෙන්නත් කලින් අපිට ඒ ගැන දැනගන්න ලැබිලා ඉවරයි.
