Şu ana kadar bildiğiniz tüm aşk hikâyelerini unutun. Çünkü bu aşk tahmin edemeyeceğiniz kadar hayatın içinde ve GERÇEK BİR HİKÂYE.
Savaşın ortasında , bambaşka bir ülkede Karşılaşan iki acılı ruh ...
Hiç beklenmeyen bir zamanda kendi tabiriyle ; En...
Ama yeni bir dünya kurmaya yemin etmiştik. Sadece ikimize ait bir hayat 🎶
Aslında ikimizde gerçekleri görüyorduk, bu kapkara geçen zaman o vakitler ikimiz içinde Beyaz Bir Rüya olarak kalsın istedik belki de...
Felaketimiz olacağını nereden bilebilirdik... 🥀
Yaklaşık iki saat geçmişti sanırım. ikimizin de yokluğu belli olmadan hemen pansiyona döndük.
Ben heyecandan ne yapacağımı bilemez vaziyette , bundan sonra ne olacağını düşünüyordum.
Sahi ne olacaktı ? İstesem de burada fazla kalamazdım . Görev yerim Balıkesir'di , zaten ailemi görmeye de gitmedim hiç. İlk defa bir izin günüm de bizimkilerden ayrı kalmıştım .
Bu hep böyle devam edemezdi...
Orta yol neydi ? Hayat beni öylesine
bir yol ayrımına getirmişti ki... Ne
olduğum yerden biraz o tarafa
gidebilirdim , ne de başka yöne ...
İşte bu benim imtihanımın başlangıcıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oda da olduğum süre boyunca tek düşündüğüm ; Parkta ki konuşmamızdı.
Bana " gitme , kal deyişi "
Ardından ellerimi tutup ağlaya ağlaya bana sarılması ...
Nasıl gidebilirdi aklımdan ?
Beni bu kadar severken , onu bu kadar severken nasıl... Nasıl bırakırdım ?
Tam o sırada cama atılan taş sesiyle kendime geldim .
Cama koştum hemen . Bir de ne göreyim
Bir tanem kıyafetlerini değiştirmiş , eline de kemanını almış dışarı çağırıyor beni .
" Teyzemler görmesin çıktığını, pencereden atla."
" Sen , beni resmen kaçırıyorsun bilmem farkına mısın bunun ?"
" Ee ne olmuş kaçırıyorsam ! Gelecek misin şimdi benimle ?"
" Bekle ..."
Hiç düşünmeden hemen atladım peşinden . Nereye gideceğimize dair hiçbir fikrim yoktu ama onunlaydım.
Neresi olduğunun önemi var mıydı
"Üsküdar da sevdiğin yerler var mı ?" Diye sordu bana.
" Bilmem , henüz yeniyim burada ama hoşuma giden bir yer vardı. "
" Neresi neresi ? Söyle hemen gidelim oraya ."
"Kız kulesinin orası , en çok orayı beğendim. Orda çizim yapmayı , oturup denizi dinlemeyi ve martılara simit atmayı çok sevdim. "
Gülümsedi o an. Güneşi bile kıskandıran gülümsemesiyle yüzüme bakıyordu...
" Ne oldu , niye güldün ?"
" Hayallerin... Büyük değil , küçük
hayallerin var . Öyle çok istekleri olan
birine de benzemiyorsun . Adımların çoğunu ben attım neredeyse .Korkuyor musun yoksa ?"
" Yok canım neyden korkabilirim ?"
" Soru sormaktan ... İnsan hiç mi merak etmez sevdiği kadın hakkında bir şey duymayı ?"
Haklıydı belki . Ona karşı hep bir çekingenliğim vardı.
Sormak istediğim ne çok soru vardı hâlbuki.
"Mesela ; neden o yerde keman çalıyordu, ya da türkçeyi nereden biliyordu ?
Hepsinden önemlisi de şu an kaldığım pansiyonun onun teyzelerine ait olmasıydı acaba bunu da o mu ayarlamıştı?"
Ama bunların hiç birinin cevabı umurumda değildi.
Şu an da yanımdaydı ya , Elleriyle ellerimi tutmuştu ya , Hep ona çıkıyordu ya bu yollar , Ben daha başka bir şey istemiyordum.
Yeter ki o yemyeşil gözleriyle , öldürmek uğruna hep gülümsesin bana. Böylece bu Beyaz Rüya dan hiç uyanmayayım.
"Eehadisene ! İki saattir sana sesleniyorum . Hemen aklın başka diyarlara uçtu ."
" Özür dilerim, dalmışım öyle ne diyordun ?"
"Diyorum ki seni çok sevdiğim bir yer var oraya götüreceğim . Eminim çok seveceksin ."
" Ee hadi o zaman daha ne duruyoruz? Gidelim ."
Kolumu uzattım o da tuttu , bir yandan hızlı adımlarla yürüyor bir yandan da bana :
" Yahu , sen ne garip adamsın ! "
Diye söyleniyordu...
🖤🖤🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
