15. Bölüm: VEDA

72 18 0
                                    

Instagram hesabından beni takip etmeyi unutmayın 😉❣️❣️❣️

Instagram: merveinc_official

Instagram:  merveinc_official

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Vedalar acıtırdı . Böyle olacağını zaten az çok tahmin etmiştik.
Bir gün gelecek ve biz yollarımızı ayırmak zorunda kalcaktık .
Ama böyle olmak zorunda değildi , bu kadar acımasızca olmak zorunda değildi ...

Yılbaşı gecesi •••


O gece olanlar bizim hayatımızı sonsuza dek belki de tamamen değiştirmeye hazırdı .

Kapının kırıldığını görünce , Yasemin 'i de arkama saklayarak bir ışık aramaya başladım.

Her yer dağılmıştı. Ortalık yangın yerine dönmüş , düşmemek için birbirimize tutunuyorduk.

Niyahet salonu geçip büyük odaya vardığımızda Muazzez Hanım elinde mum ile oturmuş , öylece etrafı seyrediyordu.

Yasemin hemen koşarak teyzesine, burada neler olduğunu ve Müzeyyen Hanımın nerede olduğunu sordu.

Kadın tek kelime bile etmeden öylece duruyordu .
Uzun bir süre bekledikten sonra Yasemin'e İtalyanca bir şeyler söyledi.

Ben konuşulanları anlamasam da Yasemin' in yüz ifadesinden hiç iyi şeyler olmadığını hissettim.

Yasemin teyzesiyle konuşmayı bitirdikten sonra bana doğru geldi ; Ellerimi tuttu sonrada odama doğru yukarı çıktık.

Sanırım benimle özel konuşmak istiyordu . Durum o kadar vahimdi...

"Selahattin !"

"Evet , söyle anlatacaklarını dinlemek istiyorum. Teyzenle ne konuştun , neler olmuş?"

"Peki , bende sana bir soru soracağım. Bugün burada anlatacaklarımdan sonra da yine beni ister misin, hiç birşey olmamış gibi beni yeniden sevebilir misin ? Bunu başaracak gücün var mı ?"

Bu soruyu neden sorduğunu az çok tahmin ediyordum. Zamanı gelmişti ...
O kadar zaman kaçtığımız , ısrarla kabul etmediğimiz o şeyin ; Zamanı gelmişti.

Bu ...
Bu bir "Vedaydı"

" Neden ? Böyle bir sorunun altında mutlaka bir şey olmalı. Neden kaçırıyorsun gözlerini ?"

"Vereceğin cevaptan korkuyorum. "

"Şu anda hissettiklerim... Sonra hissedeceklerim ve hatta seni ilk gün gördüğümde hissettiklerim ... Bunların hepsi aynı duygular . Hepsi sen ne olursan ol , kim olursan ol asla değişmeyecek. Korkma !"

Ağlıyordu ...

"Bütün bunları babam yapmış. Diğer teyzem korkudan başka yere gitmiş. Büyük teyzemse burada olanları bize anlatmak için kalmış. Şimdi o da gidiyor burdan "

" İyi ama baban bu niye yapmış ?"

Bir türlü anlam veremiyordum. Ama altında ki sebep her neyse hiç iyi bir şey değildi ...

"Beni neden İtalya da o mekânda gördüğünü hiç merak etmedin mi ? Bu kadar zenginliğe rağmen, babamdan kaçıp her gün orada keman çalardım. "

"İyi ama neden , insan neden kendi babasından bu kadar nefret eder ? "

" Çünkü o benim annemi öldürdü ! Tamam mı !
Oldu mu ?! Belki de ...
Sandığın kadar masum değilimdir . Beni tanıdığın kadarıyla kalmamışımdır .
Ben ... Ben senin tanıdığın gibi biri değilim Selahattin . Ben tabiri caizse yürüyen belayım ya da sana bir çeşit ceza..."

Umrumda değil diyemedim . Bütün bunların üstesinden beraber geliriz diyemedim...
Kısacası ; Sustum , sadece susabildim ve benim sessizliğim o gün bizim cehennemimiz oldu.
Şikayetçi değilim hiç. Onunla, yanmaya dünden razıydım.
Ondan gelecek her cezaya çoktan mahkumdu kalbim.

" Ben gidiyorum . Burayı bulduğuna göre yakında beni de bulacaktır.
Onunla hiç bir yere gidemem o , cehennemi tekrar yaşayamam ve sana da yaşatamam .
Özür dilerim , herşey için... "

Elveda Sevgilim •••

  Elveda Sevgilim •••

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

( İstanbul / 1945 )

UNUTULMAYANLAR Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin