Flashbacks.

23

Matthy
Ik weet niet hoe ik bij Zara terecht ben gekomen die avond.
Soort psychose denk ik.
Ik zit altijd in een psychose,
Maar ik zoek mijn rust bij Zara.
Zara geeft me rust.
Zara geeft me iets wat ik allang kwijt was.
Maar ik wil mijn rust niet van haar.
Zara verdient beter.
Ik verdien haar liefde niet.
Ik kan geen eens liefde terug geven.
Wat zou Zara zeggen, als ik haar mijn verhaal vertel?
Zara weet het al, hoe psychotisch ik ben.
Ze weet waarschijnlijk al veel meer van mij dan dat ik zelf weet.
Ze weet van Mary.
Ik weet niet eens hoeveel ze weet.
Uit angst ben ik weggelopen.
Uit angst dat ze het gehele verhaal zelf al weet, of dat ze het zelf ingevuld heeft.
Zara zou nooit meer naar me kijken zoals ze eerst keek.
Waarschijnlijk wilt ze me niet eens meer aankijken.
Iets in me zegt dat ik haar een berichtje moet sturen.
Ik wil Zara geen berichtje sturen.
Ik wil geen contact meer, ik wil niet dat ik over mijn grenzen heen moet gaan, ik wil niet over háár grenzen gaan.
Ik ben al over haar grenzen heen gegaan, op elke mogelijke manier.
Zara heeft zichzelf gewoon opgeofferd.
Zich laten gebruiken.
Waarom? Daar ga ik nooit achterkomen.
Ik had nooit haar eetstoornis tegen haar mogen gebruiken, ik had het nooit mogen benoemen.
Ik ben zo fucking egoïstisch.
Ik was opzoek naar een uitweg, want ik ben een vluchteling.
Ik vlucht gewoon weg als er iets van confrontatie plaatsvindt.
Ik haat mezelf, ik haat de persoon die ik ben geworden sinds Mary.
Ze zeggen dat dingen gebeuren voor een reden, maar voor welke reden was dit in godsnaam?