Flashbacks.

16

Matthy
'Matt.'
Ik draai me in een ruk om.
Er is maar één iemand die mijn naam zo Brabants kan zeggen als hij.
Robbie.
Niet Robbie.
Waarschijnlijk komt nu de confrontatie, de confrontatie die ik al een jaar lang aan het ontwijken ben.
Ik haat confrontatie.
'Rob.' Zeg ik zachtjes.
'Kunnen we praten?' Zegt Robbie serieus.
Nee, dat kunnen we niet.
Robbie ziet het aan mijn blik, misschien aan mijn tranen.
'Het gaat over iets anders, niet dat.'
Het is even stil.
'Het gaat over Zara.'
Gelukkig geen confrontatie.
Of wel.
Weet Robbie het?
Ik knik stilletjes.
'Ik weet niet precies wat jullie doen, en dat gaat me ook helemaal niets aan, maar...'
Ik hoop dat hij het niet weet.
Ik ben delusional.
'Wat we doen?' Vraag ik hem nerveus.
Robbie zucht en kijkt naar de grond.
'Ik heb jullie al een aantal keer zien zoenen, toen ik langs haar huis liep. De gordijnen van het keukenraam zijn altijd open.'
Kut.
'Oh.' Zeg ik verslagen.
'In iedergeval, het gaat me niet aan, dat weet ik ook wel, maar ik wil dat je een beetje rekening houd met Zara.'
Hij zucht.
'Zara heeft namelijk een eetstoornis.'
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Het overvalt me.
Robbie geeft me geen tijd om het in me op te nemen.
'Ik dacht dat ze vanaf was, maar het gaat de laatste tijd weer slecht, erg slecht. Het zou enorm helpen als je een beetje voorzichtig met haar doet, met haar hart. We weten allebei dat je nog weleens in staat bent...je weet wel.. na Mary...' Robbie weet duidelijk moeilijk uit zijn woorden te komen.
'Begin niet over Mary, Robbie.' Ik praat dwars door hem heen, maar ik weet precies waar dit naartoe gaat.
'Matthy, kom op. Je kan het niet blijven ontwijken.'
Watch me.
Ik zeg gewoon niks meer.
Robbie zucht weer. 'Nou in iedergeval, ik moet gaan, maar Matt, ik ben echt serieus, doe een beetje voorzichtig, Zara is echt verliefd op je. Als je nu al weet dat je haar niet dezelfde liefde kan geven als dat je Mary dat gaf, dan zou ik stoppen. Voordat je Zara's hart breekt.'
Voor iemand die de hele tijd zegt dat hij zich niet wilt bemoeien met ons 'ding' vind ik toch dat hij zich er erg mee bemoeit. Ik wacht tot Robbie uit het zicht is, en dan breek ik. De tranen rollen over mijn wangen. Waarom moest Robbie zo nodig over Mary beginnen?