Flashbacks.

15

Zara
Het gaat inmiddels al een paar maanden zo. Matthy en ik zien elkaar zo'n 3 keer per week. Hij komt dan naar mij toe, ik ben nog nooit bij hem geweest. We neuken veel, maar we praten eigenlijk niet. Zo weet ik niet wat zijn baan is, of uit welk dorp hij komt, ik heb geen idee of hij broers of zussen heeft, of hij exen heeft en ik heb nogsteeds geen enkel idee waarom hij altijd huilt. We praten wel over dingen, maar nooit over iets persoonlijk. Ik ben er ergens ook wel blij mee, want ik wil hem zo ver mogelijk uit de buurt houden van mijn eetstoornis. Alleen zit één ding me toch wel wat dwars, ik heb geen idee wat we nou eigenlijk doen, of Matthy verliefd op me is, wat de bedoeling hiervan nou precies is, en of hoelang we dit nog zo volhouden, want ik weet niet of ik het nog lang vol kan houden. Het knaagt best aan me.
Hij zei dat hij niet verliefd op me is, maar telkens als hij bij me is, dan kijkt hij me aan met diezelfde blik. Ik kan het niet plaatsen.
Of hij nou verliefd op me is of niet, ik ben wel verliefd op hem. En ik weet nou niet of ik genoegen kan nemen met dit. Matthy doet iets met me wat nog geen enkele jongen met me gedaan heeft. Hij maakt me kwetsbaar. Kwetsbaar op een manier hoe ik dat nog nooit geweest ben. Met het eten gaat het ook niet perse goed. Op een of andere manier is mijn lichaam het gewoon gewend geraakt. Dat betekent dus ook, dat ik niet echt meer afval zoals ik in het begin deed. Ik moet dus nog een andere manier gaan vinden. Verder ben ik ook weer begonnen met roken, omdat het me op dit moment gewoon allemaal een beetje teveel is. Ik stop wel weer.
Wanneer is de vraag.