Flashbacks.

7

Zara
Ik hinkel de woonkamer in.
Ik ben een hoopje puin.
Ik ben een fucking hoopje puin.
Het valt gewoon niet te beseffen, wat er net gebeurd is. Ik wil het ook niet beseffen, voordat ik nog van slag raak. Ik kijk Robbie vragend aan. 'Wat gebeurde er nou?' Robbie haalt zijn schouders op, hij doet alsof hij het niet weet. Hij weet dondersgoed wat er is, hij gaat het gewoon niet zeggen. Sorry Robbie, ik ken je langer dan vandaag. 'Waarvan kennen jullie elkaar?' Robbie glimlacht. 'Bankzitters.' Ik kijk hem verward aan. 'Bankzitters? Je hebt het over die vriendengroep waarmee je samenwoonde?' Robbie knikt. 'Ja dat mislukte project ja.' Ik ga zitten. Matthy bij de bankzitters? Het verhaal word steeds raarder. Ik besluit maar niet meer vragen te stellen. Ik vraag me namelijk af of ik het überhaupt wil weten.
Mijn telefoon trilt.

Matthy: Zara. Het spijt me.
Matthy: Het was echt niet mijn bedoeling.
Matthy: Ik ben gewoon in de war.

Zara: Het maakt niet uit.

Voor nu ja. Vannacht denk ik er weer heel anders over. Het is best gek. Nu denk ik dat ik Matthy nooit meer zie, maar ik kan hem morgen ook in de supermarkt tegenkomen.

Matthy: Wat zijn jij en Robbie eigenlijk van elkaar?
Matthy: Gewoon benieuwd.

Waarom zou hij dat vragen? Zit het hem zo dwars dat Robbie in mijn woonkamer te vinden is?

Zara: Gewoon goeie vrienden.

Hij reageert direct.

Matthy: Oh, oké.

Ik kijk naar Robbie naast me, zou hij het door hebben, dat ik zo verward ben dat ik niet eens weet hoe ik een zin moet samenstellen? Robbie zit rustig de voetbalwedstrijd te kijken. Hij propt om de minuut een paar chipjes in zijn mond. 'Heeft Matthy je aangereden?' Vraagt Robbie opeens. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben niet aangereden.' Robbie lacht. 'Oké, heb je dat incident met Matthy gehad?' Hij zet een bekakte toon op. Ik knik. 'Ja.' Robbie's blik verandert. Hij kijkt opeens super serieus. 'Hoe gaat het met hem?' Ik kijk hem vragend aan, omdat ik geen idee heb wat hier gebeurd. Hebben de twee zo'n slecht verleden dat Robbie bezorgd is om hem? Ga ik Robbie vertellen hoe het met Matthy gaat? Ga ik hem vertellen over het verdriet?
Het verdriet in zijn blauwe ogen.
Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee Rob, ik ken hem niet hè.' Nee, ik ga Robbie helemaal niks vertellen. 'Waarom vroeg je dat?' Vraag ik nieuwsgierig. Robbie schud zijn hoofd. 'Nee niks.' Er is wel iets.
'Was Matthy de reden dat Bankzitters uit elkaar viel?' Het is een gewaagde vraag, het Bankzitters onderwerp ligt nog erg gevoelig bij Robbie.
'Nee.' Antwoord hij kortaf.
'Waarom viel het dan uit elkaar?'
'Ik ga het hier nu niet over hebben Zara.'
Ja, zo gevoelig ligt het dus nog. Telkens als je denkt dat Robbie erover heen komt, blijkt het dus nogsteeds zo diep te liggen. Robbie kijk naar mijn buik. Een raar gevoel bekruipt me, ik leg snel mijn hand op mijn buik. Ben ik al zo aangekomen na een dagje niet sporten? Ik eet toch niet?