Zara
We zijn inmiddels al een twee uur verder, en we hebben nou precies niets besproken. Niets belangrijks in iedergeval. We hebben het gehad over televisieprogramma's, koken, eten in het algemeen en interieur. Niets persoonlijks in iedergeval. Matthy houd dat nogal af. Ik ook, vooral als het over eten gaat. Ik heb het koekje nog net kunnen ontwijken. Eerlijk gezegd krijg ik ook niet heel veel mee van wat hij allemaal verteld. Ik kijk vooral naar zijn ogen.
Het verdriet lijkt niet te veranderen.
Hoe langer ik bij Matthy in de buurt ben, hoe meer ik het gevoel heb dat ik me aangetrokken voel door hem. Vooral na die zoen. Dit is niet wat ik wou. Helemaal niet zelfs. 'Oké, maar over de verzekering gesproken..' Breng ik voorzichtig op. Matthy laat me niet uitpraten. 'Mijn verzekering heeft nog geen contact opgenomen met de jouwe.' Ik knik. 'Ja, maar ik wou ook even tegen je zeggen dat het niet echt nodig is hoor, het was echt maar 40 euro.' Matthy knikt terwijl hij zijn tas pakt. 'Dat weet ik.' Ik kijk hem vragend aan. 'Je weet dat?' Matthy duwt een kartonnen doosje in mijn handen. Ik zie het al, het is van het merk van mijn trui. Sterker nog, het is mijn trui. Matthy glimlacht. 'Ja.. ik dacht..' Hij komt niet goed uit zijn woorden, maar ik weet wat hij bedoelt. Ik glimlach terug. 'Dankjewel. Het is echt heel aardig.' Matthy legt zijn hand naast zich op de bank. 'Het was echt een kleine moeite.' Hij zucht terwijl hij naar de klok kijkt. 'Ik denk dat ik zo maar moet gaan.' Ik knik, maar ik wil eerlijk gezegd nog niet dat hij gaat. 'Oké.' We staan beide op. Matthy blijft twijfelachtig stil staan, waardoor ik ook in de war raak. Wat is er met hem? 'Matthy?' Vraag ik, omdat ik om opheldering vraag. Matthy kijkt weg, hij heeft weer traan ogen en wilt duidelijk niet dat ik het zie. Ook reageert hij niet, dus ik besluit het maar te laten gaan. Ik hinkel alvast naar de gang. Ik hoor Matthy's voetstappen achter me. We lopen naar de voordeur. Matthy draait zich nog even naar me toe. Ik kijk hem vragend aan. Hij pakt mijn hand vast en knijpt er kort in. Het doet iets met me, maar ik kan niet plaats geven wat. Hij laat mijn hand weer los en glimlacht naar me. 'Doei Zara.'
'Doei Matthy.' Is het laatste wat ik nog uit mijn keel kan krijgen voordat Matthy zijn auto in stapt.
JE LEEST
Flashbacks
أدب الهواةMatthy zijn verleden zit hem erg in de weg, en dan met name het verleden met zijn ex vriendinnetje, Mary. Hij had met zichzelf afgesproken nooit meer verliefd te worden, maar wat als hij uit het niets een ander meisje leert kennen? Matthy komt voor...
