"Zorla evlendik farkındasın değil mi?" dedim dehşetle. Umursamadı ve gözlerimin en derine bakıp, belimde olan eli belimi okşamaya başladı.
"Evet karıcım. Gayet farkındayım." dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
👸🏼100.000+ Okuma..🤴🏻 Yukarıda Spotify olayı çok hoş durmuyor mu?
Spor salonundan çıkıp Batuhan'nın odasına gitmiştik. Batuhan'nın odasında eşofman takımımı çıkartıp diğer kıyafetlerimi giymiş beklemiştim. Beklemiştim, çünkü Batuhan'ı önemli biri çağırmıştı.
Batuhan kıyafetlerini giydikten sonra kapıya tıklanmıştı. Acilen önemli bir konuşma geçeceğini ve Batuhan'nın kesinlikle gelmesini söylemişti kapıyı çalan asker.
Nedense içimde kötü bir his vardı. Odanın içinde dört dönüyordum.
Odanın etrafında dönerken dışarıdan gelen araba sesleri ile cama doğru ilerledim. Büyük askeriye arabaları sırayla askeriyenin içinden geçiyordu. İçimden bildiğim bütün duaları okurken öncelik Batuhan ve sonra bütün askerlerimize dua ettim.
Arabaların her birine dikkatli dikkatli baktım. Sonra bu kötüyü çağırmak olduğunu düşünerek gözlerimi ordan çekip cama kendimi yasladım. Sonra kendimi cama yaslamam dışardan birinin beni başka biri gibi görüp vurması falan olur diye düşünüp geri koltuğa doğru ilerledim.
Her zaman kötü hisler içimde olunca hep bir kötüyü çağırma özelliğim oluyordu! Bundan gerçekten nefret ediyordum. Eğer bunu yaparsam bu başıma gelir gibi.
Aklımda olan kötü düşünceleri çalan telefonum ile hızla masanın üstünde duran telefonu elime aldım. Belki Batuhan olur diye düşünüp bakarken ablamın aradığını fark ettim. Ablam, susuz hayatta su bulsa bile aramazdı beni.
Açıp açmamak arasında kalırken bu kadar ısrarcı olması ile açtım. Sonuçta şey yani. Ablam yani ne yapabilirdim ki? Aynı can aynı kan kardeşli-
"Kocan göreve gidiyor mu bakalım?" cümlenin sonunda iğrenç bir gülme sesi.
"İnanamıyorum sana Dolunay. Sen bence o kocanı hiç hak etmiyorsun." beni yine doldurup doldurup bir çöp gibi bırakacaktı, her zaman yaptığı gibi.
"Konuşsana, dilini mi yuttun sen?" derin bir nefes aldım. Sakin olmalıydım. Onun ile aynı seviyeye düşmemeliydim.
"Ne istiyorsun?" rahatlığıma şaşırmış gibiydi. Arkadan gelen sesler kocasının ses ve annemin sesi olduğu belliydi. Annemin evine gitmişti.
"Bilmem. Evlenip, koca alıp ve evini kurup bizi bir daha aramadın da, o yüzden arayayım dedim." gözlerimi rahatlamak açısından kapattım. Benim aklım hâlâ Batuhan'da iken bana söylediği kelimeleri bile takmamaya başladım.
"Sen beni takmıyor musun?"
"Aynen öyle. Bunu fark etmen cidden şaşırtıcı. Küçük ama senin için fazlasıyla büyük bir gelişme var. İyi günler." dedim ve yüzüne kapattım. Aldığım derin nefesi geri verirken kafamı koltuğun sırt kısmına yasladım.
