Being Her Doctor

CHAPTER XV

JARREN

"Hello Mara, please prepare my laboratory. May pasyente akong dadalhin jan." Utos ko kay Mara because after all, I can't trust anyone for this thing. Lalo na't delikado ang sitwasyon ngayon.

"Segi." Pagsang-ayon nito at nahimigan rin niyang nagmamadali ako.

I ended the call and hurriedly look at the driver who was currently at the driver seat of the ambulance. "Cloud, ikaw na bahala jan. Nasa likuran lang ako kong sakali mang may aberya."

"Yes doc!" Makulit na sambit ni Cloud at pabiro pang nag hand salute.

I called Cloud to drive the ambulance because as what I've said earlier, I can't trust anyone for this. Freyja is here too since sabi niya Ely was still asleep at nandun rin daw yung manager ni Ely na si Franzel kaya kampante akong iwan muna ni Freyja ang pagbabantay kay Ely.

Pumunta ako sa likurang bahagi ng ambulansiya. "Freyja, okay ka lang ba jan? You can inject her some injectables to calm her down."

Masigla naman itong napatango habang kaharap ang kasalukuyang nagwawala na pasyente. "Yes po doc! Don't worry po, sanay na po ako rito." Sagot nito at nagthumbs up pa.

"Just please don't let her bite you. Be careful, okay?"

Tumango ito. "Yes doc!" She replied giving me her cute smile.

Binalingan ko pa saglit si Lucas at tinanguan ito bago isara ang pinto ng ambulansiya. I tap the door twice as a signal that they can now leave. Umandar naman kaagad ito at tinanaw ko pa ito bago ako pumasok sa sasakyan ko.

I drove fast just to catch up the ambulance. Medyo nahuhuli kasi ako dahil ang bilis magmaneho ni Cloud. Kada madaanan niya nga, tumatabi eh HAHAHA! Pwede na siyang maging driver ng ambulance kung sakali mang gustuhin niya.

We reached the hospital at pinagtulungan naman nina Freyja, Cloud at Lucas na ibaba mula sa ambulance ang pasyente. Cloud return to the ambulance driver seat para ipark ito habang sina Lucas at Freyja naman, gamit ang stretcher ay pinagtulungan nilang dalhin sa private elevator ko ang mama ni Lucas.

Sumabay ako sa kanila at napabuntong-hininga. "Thank you po talaga, Doc Jarren. Salamat at pumayag kayong manatili muna ang mama ko sa hospital niyo." Sambit ni Lucas habang hinahawakan ang kamay ng mama niya na kasalukuyang nakagapos habang natutulog.

I nodded while tapping his shoulder. "As long as I can help, I'll help no matter what." I replied showing a small smile.

"Oh diba ang gwapo na nga ni Doc, mabait pa. Saan ka na? Kay Doc Jarren na!" Natatawang sabat ni Freyja.

Sinaway ko naman siya kaagad at tinawanan niya lang ako. Tumango-tango naman si Lucas habang may maliit na ngiti sa labi. "Nakahinga talaga ako ng maluwag nang tanggapin mo ang mama ko, Doc. Malaki talaga ang utang na loob ko sayo, Dr. Jarren."

"It's nothing, Lucas. I told you, as long as I can help then I'll help. Para saan pa ang pera at kakayahan ko kong di ko naman ito gagamitin sa mabuting paraan diba?"

"Kaya tama na ang drama jan, Sir Lucas. Mukha mang zombie itong mama mo pero sigurado naman akong gagaling siya dahil hindi siya papabayaan ni Doc." Sabat ni Freyja at lumingon sakin. "Diba Doc?"

I nodded.

A tear escaped through the eyes of Lucas. "Salamat po talaga sa inyo, Doc! Tatanawin ko po itong utang na loob. Salamat po talaga."

"Tama na yan. Sapat na yung pasasalamat mo sakin kanina. Just return the favor to someone that is deserving from your help someday." Magaan kong tugon.

We arrived at my lab. Malaki ito at pribado kaya walang basta-bastang nakakapasok rito maliban sa may mga pahintulot ko.