" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Εκτός κινδύνου...

Ο Μιχάλης την έπιασε από το μπράτσο και την κόλλησε περισσότερο πάνω του βαθύνοντας το φιλί τους...
Η Αθηνά απομακρύνθηκε με δυσκολία  από κοντά του και τον κοίταξε με μάτια δακρυσμένα...
Αθ:Πάω να φωνάξω έναν γιατρό...
Μι:Όχι...της έπιασε το χέρι πριν σηκωθεί...μείνε εδώ...μαζί μου...
Αθ:Θα ξανά έρθω...δεν θα φύγω αλλά πρέπει να έρθει για να σε δει...
Η Αθηνά του εξήγησε σαν να ήταν ένα μικρό παιδί...
Μι:Το...το...υπόσχεσαι;...την ρώτησε αδύναμα...
Αθ:Το υπόσχομαι...
Ο Μιχάλης χάιδεψε για άλλη μια φορά την φουσκωμένη της κοιλιά και την κοίταξε χαμογελώντας της...
Μι:Κο..κορίτσι θα...θα είναι...
Της είπε λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για να ξανά κοιμηθεί...
Η Αθηνά σηκώθηκε από το κρεβάτι και έσκυψε πάνω του για να του δώσει ένα απαλό φιλί στα χείλη...
Του χάιδεψε το μάγουλο συγκινημένη και βγήκε από το δωμάτιο για να πάει να βρει τον γιατρό...

...

Ο Τόνι άφησε την Ειρήνη στο αστυνομικό τμήμα και έπειτα πήγε από το νοσοκομείο για να μάθει αν υπάρχουν νεότερα για τον αδερφό του...
Βρήκε την Αθηνά έξω από την αίθουσα εντατικής και την πλησίασε...
Η Αθηνά μόλις τον είδε του χαμογέλασε και τον αγκάλιασε σφιχτά...
Ο Τόνι παραξενεύτηκε απο την αντίδραση της αλλά ανταπέδωσε την αγκαλιά και εκείνος...
Μετά από λίγο την απομάκρυνε και την κοίταξε με απορία...
Το:Τι έγινε;...γιατί τέτοια αντίδραση μόλις με είδες;...
Αθ:Συνήλθε Τόνι μου...του είπε και το πρόσωπο της έλαμψε...
Το:Τι πράγμα;...αλήθεια τώρα;...
Ο Τόνι ένιωσε να του κόβονται τα πόδια με τα νέα που του είπε η Αθηνά αλλά προσπάθησε να φανεί όσο πιο ψύχραιμος μπορεί για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες...
Η Αθηνά του εξήγησε τι ακριβώς συνέβη και ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της...
Το:Ο γιατρός τι σου είπε;...
Αθ:Θα του κάνουν κάποιες εξετάσεις και αν βγουν καλές θα το μεταφέρουν σε κανονικό δωμάτιο...
Το:Άρα,δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος έτσι δεν είναι;...
Αθ:Έχει διαφύγει τον κίνδυνο αλλά η ανάρρωση του θα πάρει κάποιο διάστημα...δεν πρόκειται να γίνει καλά από την μια μέρα στην άλλη...
Το:Όσο για αυτό είμαι σίγουρος...είπε και έτριψε σκεπτικά το πηγούνι του...άλλο είναι που με ανησυχεί όμως...
Αθ:Τι πράγμα;...τον ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει...
Το:Ο Μιχάλης είναι πολύ ξεροκέφαλος και αυτό το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα...
Αθ:Ναι,και;...συνεχίζω να μην σε καταλαβαίνω...
Το:Μόλις νιώθει λίγο καλύτερα θα κινήσει γη και ουρανό για να βγει πρώτα από εδώ μέσα και μετά να αναλάβει και πάλι δράση...ούτε δεμένο δεν θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε και αυτό μόνο καλό δεν θα κάνει στην υγεία του...
Αθ:Το ξέρω γιατί όπως είπες και εσύ τον γνωρίζω πολύ καλά αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει τίποτα από όλα αυτά που θέλει...δεν πρόκειται να το επιτρέψω εγώ αυτό...είπε και το πρόσωπο της σοβάρεψε...
Ο Τόνι μόλις είδε το βλέμμα της έσκασε στα γέλια...
Το:Θα βρει τον δάσκαλο του μαζί σου και η αλήθεια είναι ότι θα το χαρώ πολύ αυτό...
Αθ:Δεν έχω σκοπό να τον αφήσω να κάνει του κεφαλιού του πάλι...
Το:Έτσι μπράβο...της έκλεισε το μάτι...έτσι σε θέλω...
Αθ:Η Ειρήνη που είναι;...
Το:Την άφησα στο τμήμα...είχε υπηρεσία...είπε και χαμογέλασε λοξά...
Αθ:Τι έγινε;...γιατί τέτοιο χαμογελάκι;...
Το:Θα σου πω αλλά δεν θέλω κήρυγμα και από εσένα εντάξει;...
Αθ:Κάτι έχεις κάνει εσύ ε;...ανασήκωσε το φρύδι της...για λέγε...
Το:Πρώτα θα μου υποσχεθείς και μετά θα σου πω...σταύρωσε τα χέρια μπροστά του...αλλιώς δεν πρόκειται να πω ούτε κουβέντα...
Αθ:Είσαι ίδιος ο αδελφός σου σε μερικά πράγματα το ξέρεις;...τον χτύπησε απαλά στο μπράτσο...
Το:Θα το πάρω σαν κομπλιμέντο αυτό...
Αθ:Άντε λέγε τώρα...
Ο Τόνι της εξήγησε τι ακριβώς είχε γίνει με τον Γιώργη και έπειτα με την Ειρήνη χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες όμως...
Η Αθηνά κούνησε το κεφάλι της αλλά μέσα της δεν μπορούσε παρά να χαρεί με όλο αυτό...
Του άξιζε ένα μάθημα του Γιώργη και κάποιος έπρεπε να του το δώσει...
Το:Μην ξεκινήσεις και εσύ αυτά της Ειρήνης...να χαρείς...
Αθ:Δεν είμαι υπέρ της βίας...ποτέ και σε καμία περίπτωση αλλά ίσως είναι η πρώτη φορά που θα κάνω πίσω στα πιστεύω μου και θα συμφωνήσω μαζί σου...
Το:Ούτε εμένα μου αρέσει η βία ρε συ Αθηνά αλλά τι να έκανα;...να τον άφηνα ατιμώρητο;...γίνεται;...
Αθ:Τέλος πάντων,ότι έγινε-έγινε...από την στιγμή που και εσύ εκτονώθηκες δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε άλλο...
Το:Έχεις δίκιο μιας και έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να σκεφτούμε...
Αθ:Κλώτσησε και το μωρό για πρώτη φορά...του είπε χαρούμενη...το ένιωσε και για αυτό συνήλθε...τα μάτια της είχαν βουρκώσει...
Το:Η ανιψιά μου άρχισε να δηλώνει παρών;...ρώτησε χαμογελαστός...
Αθ:Το ίδιο πιστεύει και ο Μιχάλης...ότι θα είναι κορίτσι...
Το:Ούτε αδέρφια να ήμασταν...
Ο Τόνι γέλασε και της χάιδεψε την κοιλιά...
Το μωρό σαν να κατάλαβε ότι μιλούσαν για εκείνο δήλωσε ξανά την παρουσία του με μια δυνατή κλωτσιά...