" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Κατηγορίες που ξανά βγήκαν στην επιφάνεια...

Δύο μέρες μετά...

Ο Μιχάλης με την Αθηνά και την Ειρήνη ήταν ακόμα στο Σούνιο...

Ο Μιχάλης μέρα με την μέρα ήταν και καλύτερα...
Αυτό βέβαια οφειλόταν στην φροντίδα της Αθηνάς,που αν και γκρίνιαζε του άρεσε πολύ η προσοχή που του έδινε,και στα παυσίπονα που έκαναν καλά την δουλειά τους...
Είχε γνωρίσει και την μητέρα της και τα πήγε πολύ καλά μαζί της...
Η συμπάθεια μεταξύ τους αναπτύχθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή...

Η Αθηνά φρόντιζε τον Μιχάλη παρά τις αντιρρήσεις του...
Δεν τον είχε πιέσει να της πει κάτι άλλο μιας και ήθελε να τον αφήσει να ηρεμήσει αυτές τις μέρες...
Ευτυχώς,που τις περισσότερες ώρες ο Μιχάλης τις περνούσε στο σπίτι της μητέρας της,από την στιγμή που γνωριστήκανε και μόνο το βράδυ κοιμόντουσαν στο ξενοδοχείο του...

Η Ειρήνη μαζί με την Μαρία προσπαθούσαν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να έρθουν πιο κοντά για αυτό και συνεχώς έβρισκαν δικαιολογίες για να τους αφήνουν μόνους τους...
Βέβαια,όταν ήταν όλοι μαζί δεν έλειπαν τα πειράγματα απέναντι τους...

Περνούσαν όλοι πολύ όμορφα κάνοντας τις βόλτες τους,τρώγοντας σε όμορφα ταβερνάκια,απολαμβάνοντας την θάλασσα και γενικά όλες τις ομορφιές του Σουνίου...

...

Ήταν μαζεμένοι όλοι στο σπίτι της Μαρίας και καθόντουσαν στον κήπο απολαμβάνοντας τον καφέ τους...
Αθ:Θέλω να σας μιλήσω για κάτι...
Η Αθηνά ακούμπησε την κούπα με τον καφέ της πάνω στο τραπέζι και τους κοίταξε...
Ο Μιχάλης πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της και την κοίταξε ανήσυχος...
Μμ:Τι συμβαίνει κορίτσι μου;...
Η Μαρία την ρώτησε και χαμογέλασε καθώς είδε την κίνηση του Μιχάλη...
Μι:Έγινε κάτι;...την ρώτησε ανήσυχος...
Αθ:Μην ανησυχείτε και δεν έχει γίνει κάτι σοβαρό...
Ει:Τότε;...ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει...τι τρέχει;...
Αθ:Από την μέρα που έμαθα για την ιστορία της μικρής Φιλιώς γυρνάνε διάφορα στο μυαλό μου...
Μμ:Δηλαδή;...
Αθ:Με συγκίνησε πολύ η ιστορία της και θα ήθελα να την βοηθήσω και να προσπαθήσω να απαλύνω τις πληγές της...είπε με μια μελαγχολία στο βλέμμα της...
Ει:Δηλαδή;...με ποιον τρόπο θα μπορούσες να την βοηθήσεις εσύ;...
Η Μαρία την κοίταξε και κατάλαβε που το πήγαινε η κόρη της και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν εντελώς αρνητική με αυτό αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο...
Η μικρή είχε περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις και δεν ήταν σίγουρη αν θα μπορούσε να τα καταφέρει μαζί της...
Μμ:Είναι αυτό που κατάλαβα κορίτσι μου;...
Αθ:Ναι,μαμά μου...στην αρχή ήταν απλά μια σκέψη αλλά με την μέρα η επιθυμία αυτή μεγαλώνει...
Μμ:Δεν είναι ότι είμαι αρνητική αλλά δεν θα είναι θα είναι εύκολο...φαντάζομαι το καταλαβαίνεις αυτό...
Αθ:Το ξέρω μαμά μου αλλά και εσύ ξέρεις πόσο πολύ ήθελα ένα παιδί...από την στιγμή που δεν μπόρεσα να αποκτήσω ένα δικό μου ας δώσω σε αυτό το κορίτσι μια καλύτερη ζωή...
Μι:Συγγνώμη αλλά κατάλαβα καλά;...γύρισε και κοίταξε την Αθηνά...θες να υιοθετήσεις την μικρή;...
Αθ:Ναι...απάντησε με σιγουριά...αυτό το κορίτσι έχει περάσει πολλά και θέλω να την βοηθήσω να επουλώσει τις πληγές της και να γιατρέψω την ψυχούλα της...
Ει:Είσαι σίγουρη για αυτό Αθηνά μου;...δεν θα είναι εύκολο...
Αθ:Μα δεν έχω γεννηθεί για τα εύκολα Ειρήνη μου...
Η Αθηνά γύρισε και κάρφωσε με το βλέμμα της τον Μιχάλη...
Ο Μιχάλης πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να συγκεντρωθεί στην συζήτηση τους...
Ει:Εγώ αυτό το ξέρω...άλλοι είναι που δεν το έχουν καταλάβει ακόμα και νομίζω θα τα βρουν μπαστούνια...
Μι:Αλήθεια τώρα το εννοείς;...θες να κινήσεις διαδικασίες υιοθεσίας;...
Αθ:Σας το είπα και πριν πως ναι...είμαι και σίγουρη και έτοιμη...
Μμ:Εγώ αγάπη μου αν το έχεις αποφασίσει είμαι μαζί σου...της έπιασε το χέρι και της χαμογέλασε...θα σε στηρίξω σε όλα...
Ει:Χωρίς να θέλω να σε προσγειώσω υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να σκεφτείς...
Αθ:Τι εννοείς με αυτό;...
Μι:Ότι θα υπάρξουν εμπόδια...συνέχισε την σκέψη της Ειρήνης...δεν πληροίς όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει δεχθεί η αίτηση υιοθεσίας...
Μμ:Και να φανταστώ ότι μέσα σε αυτό είναι και το τι έκανε φυλακή;...
Μι:Αυτό είναι ένα θέμα που θα δυσκολέψει πολύ τα πράγματα η αλήθεια είναι...
Αθ:Αυτό δεν θα γινόταν όμως αν εσύ δεν αποφάσιζες να με στείλεις ισόβια...
Ξαφνικά,το βλέμμα της σκλήρανε και ο τόνος της φωνής της έγινε επιθετικός...
Αθ:Έβαλες πάνω από όλα την δουλειά σου και δεν δίστασες να στείλεις μια αθώα γυναίκα στην φυλακή...τον κατηγόρησε...
Ο Μιχάλης ένιωσε απαίσια εκείνη την στιγμή...
Την κοίταξε πληγωμένος και έφυγε σαν κυνηγημένος...