" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Οι κίνδυνοι υπάρχουν παντού...

Η Αθηνά μπήκε στο αυτοκίνητο της και τον ακολούθησε...
Δεν ήξερε τον λόγο που το έκανε αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν θα τον άφηνε να συμπεριφέρεται όπως του έρθει...

Ο Μιχάλης πάρκαρε έξω από το σπίτι του και βγήκε από το αυτοκίνητο βρίζοντας από μέσα του...
Είχε καταλάβει ότι τον ακολουθούσε η Αθηνά αλλά δεν ήταν μόνο εκείνη...
Έπρεπε να σκεφτεί κάτι πολύ γρήγορα για να μην βρεθούν σε μπελάδες και ειδικά εκείνη...
Πλησίασε το αυτοκίνητο της που μόλις είχε σταματήσει πίσω από το δικό του και άνοιξε την πόρτα του οδηγού...
Την έπιασε από το χέρι και την τράβηξε με δύναμη πάνω του...
Με την άκρη του ματιού του είδε τον τύπο να είναι κρυμμένος πίσω από κάτι θάμνους και την κόλλησε περισσότερο πάνω του...
Η Αθηνά ξαφνιάστηκε με την αντίδραση του αλλά δεν ένιωσε κανένα είδος φόβου...
Αντιθέτως,στην αγκαλιά του ένιωθε μια ασφάλεια χωρίς να ξέρει τον λόγο...
Χαλάρωσε το σώμα της και τον κοίταξε στα μάτια τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό του...
Ο Μιχάλης ένιωσε ανακούφιση με την αντίδραση της και χαμογέλασε...
Σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να κάνει κάποια κίνηση για να αντισταθεί μιας και αυτό θα τίναζε το σχέδιο του στον αέρα...
Πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό της και της έκλεισε το στόμα με ένα φιλί που όποιος και να το έβλεπε θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει αρκετά ακατάλληλο...
Η Αθηνά του χάιδευε τα μαλλιά και αφέθηκε στα χέρια του...

...

Είχαν περάσει αρκετά λεπτά χωρίς να το έχουν καταλάβει κανένας από τους δύο...
Ο Μιχάλης απομακρύνθηκε με δυσκολία από κοντά της και προσπάθησε να βρει τον ρυθμό της αναπνοής του...
Πέρασε το χέρι γύρω από την μέση της και την έσπρωξε απαλά μπροστά...
Άνοιξε την πόρτα και μπήκαν μέσα...
Πριν την κλείσει έριξε μια τελευταία ματιά και είδε τον τύπο να ετοιμάζεται να φύγει...
Μι:Γιατί με ακολούθησες από πίσω;...ΓΙΑΤΙ;...την ρώτησε φωνάζοντας...
Αθ:Εσύ γιατί με φίλησες;...του αντιγύρισε στον ίδιο τόνο...
Μι:Μην μου πεις ότι σε χάλασε κιόλας...χαμογέλασε ειρωνικά...τόσο γρήγορα ξεσυνήθισες ή ο Δημήτρης ήταν καλύτερος και εγώ σε χάλασα;...
Ο Μιχάλης την πλησίασε και την κόλλησε στον τοίχο πίσω της...
Της έπιασε το πρόσωπο με το χέρι του και άρχισε να την φιλά στο λαιμό...
Η Αθηνά τον έσπρωξε με δύναμη και σήκωσε το χέρι της για να τον χαστουκίσει αλλά τελευταία στιγμή της έπιασε το χέρι και την τράβηξε πάνω του...
Μι:Αυτό δεν πρόκειται να το ξανά κάνεις εντάξει;...
Την κοίταξε και το πρόσωπο του σκλήρυνε τόσο πολύ...
Αθ:Ειλικρινά δεν ξέρω πως να σε χαρακτηρίσω...είσαι...
Η Αθηνά δεν ολοκλήρωσε την φράση της και τράβηξε το χέρι της με δύναμη...
Τον κοίταξε με μάτια δακρυσμένα και έφυγε...
Ο Μιχάλης ακούμπησε την πλάτη του πίσω στον τοίχο και άφησε το σώμα του να γλιστρήσει στο πάτωμα...
Είχε αρχίσει να φεύγει η επίδραση από τα παυσίπονα και ένιωθε τον πόνο να διαπερνάει ολόκληρο το σώμα του...
Μι:Συγγνώμη κορίτσι μου...έτσι πρέπει όμως...
Μονολόγησε και έκλεισε τα μάτια του...