" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Το παρελθόν βάζει συνέχεια εμπόδια στο παρόν...

Το επόμενο πρωί...

Ο Μιχάλης ξύπνησε πιο πριν από την Αθηνά και κατέβηκε στην κουζίνα για να ετοιμάσει το πρωινό αλλά η Αναστασία τον είχε προλάβει ήδη και τα είχε έτοιμα όλα...
Μι:Καλημέρα Αναστασία...χαμογέλασε αμήχανα...
Αν:Καλημέρα σας...είπε τυπικά...
Μι:Η Αθηνά κοιμάται και εγώ κατέβηκα να ετοιμάσω πρωινό αλλά από ότι βλέπω τα έχεις όλα έτοιμα...
Αν:Χαρά μου να φροντίζω την κυρά...απλά δεν ήξερα τις δικές σας προτιμήσεις και σας έβαλα σχεδόν από όλα...
Μι:Δεν έχω θέμα εγώ...τρώω τα πάντα αλλά θέλω να μου κάνεις μια χάρη...
Αν:Αν μπορώ φυσικά...
Μι:Θα ήθελα να φτιάξουν οι σχέσεις μας...η Αθηνά σε αγαπάει πολύ και δεν θα ήθελα να είμαστε περίεργα μεταξύ μας...
Αν:Εντάξει,θα το προσπαθήσω...
Μι:Μου κρατάς ακόμα αυτό που έγινε στην δίκη έτσι δεν είναι;...
Αν:Οι λέξεις και ο τρόπος σας ήταν πολύ σκληρός απέναντι στην κυρά...
Μι:Το ξέρω αλλά η δουλειά μας καμιά φορά μας κάνει να φερόμαστε σκληρά σε κάποιους ανθρώπους...
Αν:Σας καταλαβαίνω και θα προσπαθήσω να καλυτερέψουν οι σχέσεις μας...
Μι:Θέλω να ξέρεις πως την Αθηνά την αγαπάω πολύ και το μόνο που θέλω είναι η ευτυχία της...
Αν:Το καλό που σας θέλω...είπε γελώντας...

Ο Μιχάλης ένιωσε πιο άνετα μιας και κατάλαβε πως έγινε ένα βήμα μαζί της...
Πήρε τον δίσκο στα χέρια του και ανέβηκε ξανά στο δωμάτιο...
Τον ακούμπησε δίπλα στο κομοδίνο και ξάπλωσε δίπλα της...
Την παρατηρούσε που κοιμόταν τόσο ήρεμα...
Άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο...
Η Αθηνά γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε χαμογελώντας του...
Αθ:Καλημέρα...
Μι:Καλημέρα και σένα...
Η Αθηνά ανασηκώθηκε ακουμπώντας την πλάτη της πίσω στο κρεβάτι...
Ο Μιχάλης σηκώθηκε και πήρε τον δίσκο στα χέρια του ακουμπώντας το στην μέση του κρεβατιού... 
Αθ:Μου έφτιαξες πρωινό;...τον ρώτησε έκπληκτη...
Μι:Ήθελα αλλά με πρόλαβε η Αναστασία βλέπεις οπότε αρκέστηκα στο να το φέρω μόνο αλλά θα επανορθώσω άλλη φορά...σου δίνω τον λόγο μου για αυτό...της χαμογέλασε γλυκά...
Αθ:Μου αρέσει πολύ αυτή η πλευρά σου...του χάιδεψε απαλά το μάγουλο...είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που έδειχνες τόσο καιρό...
Μι:Η αλήθεια είναι πως μου έφυγε ένα βάρος από την στιγμή που σου είπα κάποια πράγματα για την ζωή μου αλλά υπάρχουν και άλλα...πολλά...
Αθ:Το έχω καταλάβει αλλά δεν πρόκειται να σε πιέσω για να μου τα πεις...όταν νιώσεις εσύ έτοιμος...
Μι:Δεν ξέρω αν θα νιώσω και ποτέ...μερικά πράγματα πονάνε πάρα πολύ και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα μοιραστώ και ειδικά μαζί σου...έτριψε αμήχανα τον αυχένα του...
Αθ:Θες να πάρουμε το πρωινό μας και να αφήσουμε την συζήτηση αυτή για άλλη φορά;...ρώτησε για να αλλάξει θέμα...
Μι:Σε ευχαριστώ που δεν με πιέζεις...την ευχαρίστησε...
Αθ:Θα κρυώσει ο καφές μας και κρύος να είσαι σίγουρος δεν πίνετε...
Ο Μιχάλης πήρε την κούπα με τον καφέ και της την έδωσε...
Η Αθηνά ήπιε μια γουλιά και τον κοίταξε με τρυφερότητα...